Η κατάρρευση της Silicon Valley Bank προκαλεί αλυσιδωτές αντιδράσεις στην παγκόσμια οικονομία και επηρεάζει τις ζωές ανθρώπων από πολλούς διαφορετικούς χώρους. Το τραπεζικό σύστημα δέχθηκε ένα ισχυρό πλήγμα και μένει να φανεί αν μπορεί να το διαχειριστεί με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες. Ο τομέας της τεχνολογίας είναι αυτός που όπως φαίνεται έχει εκτεθεί περισσότερο στην κρίση ενώ σε μικρότερο βαθμό επηρεάζονται και πολλοί άλλοι τομείς. Σοβαρός είναι ο αντίκτυπος και για την οινική βιομηχανία της Καλιφόρνια καθώς πολλά οινοποιεία φαίνεται ότι συνδέονται άμεσα με την τράπεζα. Περίπου 400 μικρές ή μεγάλες οινικές επιχειρήσεις έχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σχέση με την τράπεζα. Αν και η οινική βιομηχανία αποτελούσε μόλις το 2,5% του κύκλου της, η SVB ήταν η βασική τράπεζα για τις προσωπικές και εταιρικές καταθέσεις των οινοποιών, αλλά και η κύρια πηγή δανείων για την κατασκευή οινοποιείων και την επέκταση των αμπελώνων ενώ συμμείχε σε πολλές οινικές δραστηριότητες ως χορηγός. Και καθώς ήταν μία τράπεζα άμεσα συνδεδεμένη με τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία ανάμεσα στις εταιρείες με τις οποίες συνεργάζονταν ήταν και νεοφυείς επιχειρήσεις παραγωγής κρασιού σε κουτιά αλουμινίου. Όπως αναφέρει η εφημερίδα San Francisco Chronicle, στην ανακοίνωση του τελευταίου τριμήνου εμφανίζονται περίπου 1,2 δις δολάρια σε ανεξόφλητα δάνεια.
Ο Rob McMillan, ιδρυτής και πρώην εκτελεστικός αντιπρόεδρος του Τμήματος Οίνου της SVB, μιλώντας σε δημοσιογράφους, δήλωσε ότι κατανοεί τον θυμό των ανθρώπων. «Κάποιοι δεν μπόρεσαν να πληρώσουν μισθούς, η εφαρμογή δεν λειτουργούσε, σίγουρα είναι εκνευριστικό. Δεν τους κατηγορώ που θύμωσαν». Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο τομέας του κρασιού στην τράπεζα ήταν απόλυτα υγιείς. «Οι σχέσεις των πελατών μας με την τράπεζα δεν ήταν στεγνές και τυπικές αλλά ανθρώπινες». Εμπνευστής της έκδοσης “State of the Wine Industry”, ο Rob McMillan ξεκίνησε πριν από 23 χρόνια την προσπάθεια να εμπλακεί η τράπεζα στην οινική βιομηχανία της Καλιφόρνια. Η πρώτη έκδοση είχε 5 σελίδες ενώ η τελευταία φετινή φτάνει στις 102 περιλαμβάνοντες ατελείωτες αναλύσεις, στοιχεία, προβλέψεις για τους παραγωγούς αλλά και για την κατανάλωση κρασιού. «Το όφελος ήταν τεράστιο καθώς όλοι οι άνθρωποι που εμπλέκονταν στο κρασί λειτουργούσαν με βάση τους αριθμούς και όχι με εικασίες», λέει στο Forbes ο Αμερικανός αναλυτής.
«Δεν περίμενα ποτέ να φτάσουμε σε αυτό το σημείο με την Silicon Valley Bank. Αν με ρωτούσατε πριν από μια εβδομάδα, θα έλεγα ότι η SVB ήταν από τα πιο πρωτοποριακά και σταθερά οικονομικά ιδρύματα στον κόσμο. Πού να ήξερα ότι τα πράγματα θα κατέρρεαν μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες. Έβλεπα την κατάρρευση να εξελίσσεται και είχα σοκαριστεί. Ασχολούμαι με τις μετοχές, έχω επαφή με τη βιομηχανία του κρασιού, γευματίζω με φίλους από το χώρο των οικονομικών. Γνωρίζω αρκετά για να καταλάβω ότι υπάρχει μια άλλη ιστορία που πρέπει να αποκαλυφθεί.
Όταν η (πρώην) σύζυγός μου, Dianna Novy, και εγώ ξεκινήσαμε τη Siduri Wines, το κάναμε με έναν πενιχρό προϋπολογισμό. Ξεκινήσαμε με 24.000$ και τη σοδειά του 1994. Εξαιτίας μιας διθυραμβικής κριτικής από τον Robert Parker που κατέταξε το κρασί μας στα δέκα καλύτερα Pinot Noir, αυξήσαμε την παραγωγή μας στα 275 κιβώτια το 1995 και στα περίπου 700 κιβώτια το 1996. Για να κάνουμε αυτό το άλμα δανειστήκαμε χρήματα από τη μητέρα μου και από τους γονείς της Dianna – τα οποία επιστρέψαμε με τα μετρητά από τις πωλήσεις – αλλά ήταν τρομακτικό και δύσκολο. Με τη σοδειά του 1997 μας διαμήνυσαν από το οινοποιείο που φτιάχναμε το κρασί μας ότι δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν να μας φιλοξενούν (ήδη αποθήκευαν τα βαρέλια μας εκτός του χώρου τους, κάτι που δεν μας άρεσε).
Χρειαζόμασταν να βρούμε ένα νέο σπίτι!
Ίσως θα μπορούσαμε να βρούμε ένα άλλο οινοποιείο που θα μας επέτρεπε να οινοποιούμε στις εγκαταστάσεις τους, αλλά αισθανθήκαμε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Ήταν ακριβώς τότε που λάβαμε ένα τηλεφώνημα από έναν άνθρωπο με το όνομα Chris Roach. Ο Chris εργαζόταν για τη Silicon Valley Bank, είχε διαβάσει για τα κρασιά μας και ήταν ήθελε να μας μιλήσει. Η αντίδρασή μας ήταν «Αν είναι δυνατόν… ένας τραπεζίτης διάβασε για τα κρασιά μας και θέλει όντως να συναντηθούμε!». Τον πήραμε τηλέφωνο, ήρθε στο σπίτι μας και καθίσαμε γύρω από το τραπέζι. Είχαμε μαζέψει μερικά οικονομικά στοιχεία, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ξέραμε τι να κάνουμε ή τι ήθελε αυτός. Είχαμε απλώς εκτυπώσει ό,τι έγγραφα είχαμε στα αρχεία μας. Στην πορεία αποδείχθηκε ότι και ο Chris είχε φέρει κάποια δικά του έγγραφα.
Είχε κάνει έρευνα και είχε εκτυπώσει τις κριτικές για το Siduri από το The Wine Advocate και το Wine Spectator. Την πρώτη μισή ώρα μας ρώταγε για τα κρασιά μας. Αναρωτήθηκε τι μας οδήγησε να φτιάξουμε Pinot Noir τόσο στην Καλιφόρνια όσο και στο Όρεγκον. Μας ρώτησε γιατί επιλέξαμε το Pinot Noir καθώς δεν ήταν δημοφιλές. Αναρωτήθηκε τι θεωρούσαμε λογικό για την επιχείρησή μας και μας άφησε να μιλήσουμε για τα όνειρά μας για το μέλλον. Στο τέλος της συνάντησης, πήρε όλα τα έγγραφα που είχαμε εκτυπώσει και έφυγε. Θυμάμαι ότι κοίταξα την Dianna αφού έφυγε και είπα με έκπληξη: «Μας συμπάθησε!». Ο Chris τηλεφώνησε την επόμενη ημέρα και είπε ότι η SVB ήθελε να μας προσφέρει πίστωση και ένα δάνειο εξοπλισμού για να μας βοηθήσει να μετακομίσουμε σε δικό μας οινοποιείο.
Με τα χρόνια, η Silicon Valley Bank και πολλοί άνθρωποί της που συνεργάστηκαν μαζί μας έγιναν κάτι περισσότερο από μια τράπεζα. Γίνανε συνεργάτες στην ανάπτυξή μας ως οινοποιείο και ως οινοποιοί. Ακόμα και σε περιόδους τρύγου, εργαζόμενοι στην Silicon Valley Bank έρχονταν να βοηθήσουν στη διαλογή των σταφυλιών. Επί ώρες – κυριολεκτικά ώρες – στέκονταν δίπλα μας στο τραπέζι διαλογής, διαχωρίζοντας φύλλα και σταφύλια. Το γεύμα που μας έφερναν μπορεί να ήταν το πιο υγιεινό γεύμα που είχαμε σε όλο τον τρύγο (κάποιος έφερε ακόμη και σαλάτα!). Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο, με προσκαλούσαν στο γραφείο τους για να μοιραστούμε κάποια κρασιά. Καθόμασταν σε ένα τραπέζι και κάναμε μια πραγματική γευσιγνωσία – Siduri Pinot Noir από την κοιλάδα Willamette μέχρι τη Santa Rita Hills. Με ρωτούσαν για την οινοποίηση και το terroir και, ελπίζω, ότι έφευγαν έχοντας κατανοήσει καλύτερα τη διαφορά μεταξύ των κρασιών. Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε ακόμη και αφού πούλησα τη Siduri και ξεκίνησα την Clarice Wine Company και τη Beau Marchais Winery. Συγκεντρωνόμασταν για αυτές τις γευσιγνωσίες και μιλούσαμε για ζύμωση με ολόκληρα τσαμπιά και δρύινα βαρέλια. Και έφευγα από τις δοκιμές και σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα όλα αυτά τα χρόνια, είχα μέσα στο κεφάλι μου τα ίδια λόγια: «Με συμπαθούν!».
Καθώς η Siduri μεγάλωνε, έτσι μεγάλωνε και η χρηματοπιστωτική μας σχέση με τη Silicon Valley Bank. Καθώς πλησιάζαμε τα 30.000 κιβώτια, δανειζόμασταν περισσότερα χρήματα από αυτούς. Τα δανειζόμασταν και τα αποπληρώναμε. Έρχονταν σε κάθε τρύγο για να βοηθήσουν στη διαλογή των σταφυλιών και εγώ πήγαινα να δοκιμάσω κρασί μαζί τους. Τους είδαμε να μεγαλώνουν και μας είδαν κι αυτοί να μεγαλώνουμε. Είχε δημιουργηθεί μια σχέση… και αν και γινόταν πιο δύσκολο με την ανάπτυξη κάθε επιχείρησης, συνεχίσαμε να βρίσκουμε τρόπους να συνεργαζόμαστε.
Η Dianna και εγώ πουλήσαμε την Siduri Wines στην Jackson Family Wines πριν από περίπου οκτώ χρόνια, και η SVB έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Όσο προχωρούσαν οι διαπραγματεύσεις, οι φίλοι μου στην τράπεζα με συμβούλευαν και με βοήθησαν να κατανοήσω μια συναλλαγή που ήταν πολύ περίπλοκη για έναν οινοποιό σαν εμένα. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι ίσως χωρίς εκείνους όλο αυτό δεν θα είχε συμβεί.
Υπάρχει μια ιστορία που έχει μείνει στο μυαλό μου και αφορά στην προσπάθειά μου να ανταποδώσω την ευγένεια που μου έδειξε η τράπεζα. Πριν από χρόνια, θυμάμαι ότι μιλούσα με τον Jed Taborski, τον τραπεζίτη μου στη SVB. Ο Jed μου είπε ότι είχαν μια επταήμερη επιθεώρηση την ερχόμενη εβδομάδα – και ενώ αυτό ήταν σύνηθες και αναγκαίο, σίγουρα δεν ήταν διασκεδαστικό. Αυτό μου φάνηκε σαν κόλαση, οπότε τον πήρα την Παρασκευή το πρωί και μου είπε ότι η επιθεώρηση θα τελείωνε μέχρι το μεσημέρι. Το απόγευμα εμφανίστηκα στο γραφείο με αρκετές φιάλες κρασιού και όλοι μαζί τσουγκρίσαμε ένα ποτήρι στην επιβίωση και στην αντιμετώπιση των δυσκολιών. Ξέρω ότι εκείνη η εβδομάδα της κόλασης πριν από μερικά χρόνια δεν συγκρίνεται με την κολασμένη εβδομάδα που μόλις πέρασαν οι υπάλληλοι της SVB. Επικοινώνησα με αρκετούς υπαλλήλους της SVB – φίλους μου – και μου ζήτησαν συγγνώμη για αυτό που συνέβη και τη δυσκολία που μπορεί να μου προκάλεσε. Είναι το ίδιο σοκαρισμένοι όπως κι εγώ. Παρακολούθησαν κι εκείνοι την εξέλιξη των γεγονότων και έχουν πληγωθεί όπως κι εγώ.
Ειλικρινά, θα είμαι καλά. Το FDIC θα καλύψει τα χρήματά μου και στην πραγματικότητα η διαδικασία να ανοίξω ένα άλλο λογαριασμό σε άλλο ίδρυμα δεν είναι δύσκολη… εκτός από το γεγονός ότι με κάνει να αισθάνομαι ότι δεν είμαι πιστός στην τράπεζα που μου επέτρεψε να γίνω ο οινοποιός που είμαι σήμερα.
Τα ΜΜΕ θα αναφέρουν πολλά σχετικά με το τι σημαίνει η «κατάρρευση» της SVB. Δεν ξέρω τι είπε ο διευθύνων σύμβουλος ή ποιες διασφαλίσεις παρείχε. Δεν ξέρω αν ήταν καλοί στους μεγαλύτερους πελάτες τους στον τομέα της τεχνολογίας ή όχι. Αλλά για μένα, η Silicon Valley Bank ήταν και θα είναι πάντα αυτό που θα έπρεπε να είναι ένα τραπεζικό ίδρυμα για ένα μικρό επιχειρηματία. Ήταν ο συνεργάτης μου και με βοήθησε να αναπτυχθώ και να γίνω αυτό που μπορούσα να γίνω. Αυτό χρειαζόμουν και αυτό ήθελα από μια τράπεζα. Ξέρω ότι δεν θα ήμουν εκεί που είμαι χωρίς αυτό που έκαναν οι υπάλληλοί τους. Και γι’ αυτό θα είμαι πάντα ευγνώμων.
Adam Lee»
