Δοκιμάσαμε 15 υπέροχα ελληνικά κρασιά που αξίζουν την προσοχή σας και είναι σίγουρο πως θα βρείτε την κατάλληλη στιγμή να τα απολαύσετε.
Ένα από τα παλαιότερα οινοποιεία στην περιοχή του νότιου Τιρόλο μαγνητίζει ήδη από μακριά το βλέμμα του επισκέπτη με τη φουτουριστική, αλλά παράλληλα πλήρως εναρμονισμένη με το τοπίο αρχιτεκτονική του.
Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες, θυμόμαστε στιγμές… Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που κρατήθηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Mία απίστευτη εμπειρία με τα μοναδικά και σπάνια κρασιά του ταλαντούχου Γιάννη Οικονόμου.
Tι πίνουμε ως καταναλωτές; Η τάση για τα κρασιά μεγάλης κατανάλωσης είναι φρέσκα, φρουτώδη, ξεκάθαρα ως προς τον χαρακτήρα, χωρίς βαρέλι και κυρίως ξηρά.
Σκέφτομαι συχνά και παρατηρώ ότι νομοτελειακά όλοι οι οινόφιλοι του πλανήτη, μόλις ενηλικιωθούμε οινικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εναποθέτουμε το «ιερό μας δισκοπότηρο» δίπλα σε μια λευκή ή κόκκινη Βουργουνδία.
Ιστορίες κρασιού και όχι μόνο. Ο Νώντας Παππάς, συνιδιοκτήτης του Loggia Wine Bar στη Σίφνο και μουσικός –μόλις κυκλοφόρησε ένα νέο σόλο άλμπουμ– μιλάει μπροστά από ένα μπουκάλι κρασί με τον φίλο του Γιάννη Παππά.
Ένας φίλος μου που έχει σπουδάσει οικονομολόγος μού έχει πει κάτι που με βοηθά πολύ σε συγκεκριμένες καταστάσεις. «Οι τιμές θα τακτοποιήσουν τα πάντα! Αλλά και η αγορά θα τακτοποιήσει τις τιμές».
Αν ζητήσει κανείς από ένα παιδί να κάνει μια ζωγραφιά για τον τρύγο, αυτό που μάλλον θα αποτυπώσει στο χαρτί του θα είναι άνθρωποι με γυμνά πόδια να πατούν σταφύλια, γυναίκες και άνδρες με γεμάτα πανέρια ανάμεσα σε αμπελώνες και πλατιά χαμόγελα.
Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες, θυμόμαστε στιγμές… Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που κρατήθηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Είναι η εποχή που οι πωλητές του κρασιού επιστρέφουν από τα επαγγελματικά τους ταξίδια στα νησιά και το κυρίαρχο θέμα συζήτησης ειδικά για όσους έχουν υπό την εποπτεία τους το νησί της Μυκόνου είναι το πόσα Montrachet, Château Latour, Sassicaia και κάθε λογής εξεζητημένα, σπάνια και σπουδαία κρασιά κατάφεραν να πουλήσουν.
Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο μέρος του μαθήματος που μου έδωσε η Μαρία Δρουμπάνη, με άσχετη αφορμή και στα καλά καθούμενα.
