Αυτό το κείμενο έχει ένα τετραγωνάκι δίπλα από κάθε πρόταση για να κάνετε τσεκ, ενώ στην άκρη της σελίδας υπάρχει μία διακεκομμένη γραμμή, ένα μικρό σημαδάκι-ψαλιδάκι και από κάτω διακριτικά γραμμένο το «κόψτε εδώ». Κάτι που μου έχει συμβεί κάποιες φορές είναι το παρακάτω: Μας καλούν αγαπημένοι φίλοι (ή συνεργάτες), «ανάβουν τα χέρια τους λαμπάδες» για να κάνουν ό,τι καλύτερο, η αγάπη πάντα κερδίζει, αλλά το αποτέλεσμα, σαν εμπειρία δείπνου, δεν θα μείνει στη μνήμη κανενός. Το μεγάλο κρίμα είναι πως με ελάχιστη δουλίτσα θα μπορούσε να γίνει αξέχαστη. Έτσι αποφάσισα να κάνω μια λίστα-μπούσουλα, για να κάνω πιο εύκολη την όλη διαδικασία. Και ένα τραπέζωμα να κάνω έστω λίγο καλύτερο, θα είναι για μένα τεράστια επιτυχία!
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ
- Αν αγαπάτε το κρασί, κάτι που μάλλον συμβαίνει από τη στιγμή που έχετε τα μάτια σας στο παρόν έντυπο, ΠΡΕΠΕΙ να πάρετε ποτήρια του κρασιού της προκοπής. Αν δεν το κάνετε, ξεκινάτε έχοντας φάει γκολ από τα αποδυτήρια!
- Δεν είναι αναγκαίο να σπάσετε τα ταμεία γι’ αυτά. (Αν έχετε την άνεση φυσικά, ό,τι πληρώσετε θα πάρετε.) Μπορείτε να πάρετε ποτήρια γευσιγνωσίας, τα πολύ βασικά αλλά και τα πολύ χρηστικά, από 2 ευρώ. Ψάξτε το! Είναι μια χαρά.
- Ιδανικά, θα είχατε διαφορετικά ποτήρια για λευκό και κόκκινο ή και για συγκεκριμένες ποικιλίες, αλλά, αν όχι, μη σκάτε. Τα παραπάνω που είπα κάνουν για όλα.
Ο αριθμός των ποτηριών πρέπει να έχει υπολογιστεί. Φανταστείτε τον μάξιμουμ αριθμό καλεσμένων που μπορεί να έχετε στο σπίτι σας για καθιστό και πολλαπλασιάστε τον επί 2,5 – αν έχετε χώρο στα ντουλάπια, τότε επί 3. Αυτός ο αριθμός ποτηριών θα σας δώσει άπλα. Αν στήσετε τραπέζι από πριν, βάλτε σε κάθε θέση δύο ποτήρια κρασιού και αριστερά τους το ποτήρι του νερού. Κάνει το τραπέζι να φαίνεται μπάνικο και σον σον. - Αν έχετε διαφορετικούς τύπους ποτηριών, τα απλώνετε με ίδιο τρόπο σε όλες τις θέσεις. Όχι σε κάποιον όλα τα κοντά και στον διπλανό όλα τα ψηλόλιγνα.
Ποτέ, μα ποτέ μην υπολογίσετε έναν τύπο κρασιού για όλο το βράδυ. Οδηγήστε τους καλεσμένους σας να πιουν διαφορετικά κρασιά. Να κάνουν ταξίδι μέσα στα και από τα ποτήρια… - Το κακό με τα διαφορετικά κρασιά κατά τη διάρκεια ενός δείπνου είναι ότι ο κόσμος πίνει παραπάνω ή έστω γίνεται μεγαλύτερη κατανάλωση (με κρασί να μένει στα ποτήρια). Εγώ πάντα υπολογίζω μία φιάλη ανά άτομο συν μία για ασφάλεια.
- Είναι μια χαρά να πείτε στους καλεσμένους να βάλουν το επόμενο κρασί μέσα στο ποτήρι που είχε το προηγούμενο, αρκεί να το έχουν αδειάσει καλά, και να ακολουθείτε μια νορμάλ σειρά του σερβιρί- σματος των κρασιών – δείτε τρία μπούλετς παρακάτω.
- Για τραπέζια έως 6 άτομα αγοράζω μία φιάλη ανά ετικέτα, αφού φτάνει για ένα καλό ποτήρι στον καθένα και ίσως λίγο παραπάνω για όποιον του άρεσε και θέλει top up. Συνεπώς, με το παραπάνω σκεπτικό, για έξι άτομα θα πάω για επτά φιάλες, και οι επτά διαφορετικές.
- Αν τα άτομα είναι επτά ή παραπάνω, άρα η μία φιάλη θα φτάνει τσίμα πίλα για ένα σερβίρισμα σε όλους, θα πήγαινα σε δύο φιάλες ανά ετικέτα. Έτσι, στα οκτώ άτομα, π.χ., θα πήγαινα στα εννιά μπουκάλια από τέσσερις διαφορετικές ετικέτες (το ένατο θα ήταν το γλυκό, που γενικά καταναλώνεται λιγότερο). Σας μπέρδεψα, το ξέρω και απολογούμαι. Πάρτε να απολαύσετε ένα ποτήρι αφρώδες κρασί και θα δείτε πως όλα θα κάνουν κλικ με τρόπο μαγικό.
- Η σειρά που πάνε τα κρασιά είναι η εξής: Αρχίζουμε με ένα αφρώδες, που το σερβίρουμε με το που μπει ο κόσμος στο σπίτι μας, πριν καθίσουμε. Όλο και κάποιος θα αργήσει, να μην είναι οι άλλοι ξεροσφύρι μία ώρα. Εδώ αξίζει να πάρετε και ένα έξτρα μπουκάλι, γιατί όλοι μπαίνουν διψασμένοι – στους γνώστες, το πρώτο κρασί του δείπνου είναι γνωστό και ως ανάχωμα.
- Με το που αρχίσει το δείπνο, αρχίζετε τα λευκά και, ειδικά αν υπάρχει κρέας, στο κυρίως το γυρίζετε σε ερυθρό.
Ακόμα και αν έχετε ψάρι, καλό είναι να έχετε ένα ελαφρύ κόκκινο. Αν έχετε την άνεση για πολλά λευκά, τα πάμε από το ελαφρύ και αρωματικό στο πιο εξελιγμένο, γεμάτο και ίσως βαρελάτο. - Αν πάτε σε πολλά κόκκινα, πάτε από το νεαρό και το πιο ελαφρύ στο πιο γεμάτο. Το τελευταίο ξηρό κρασί της βραδιάς πρέπει να είναι το καλύτερο.
Κανένας δεν ζητάει γλυκό κρασί, αλλά όλοι, σχεδόν, τρελαίνονται όταν τους το σερβίρουμε. Μην ξεχάσετε ένα επιδόρπιο κρασί. Και, όπως είπαμε, θα χρειαστείτε λίγο λιγότερο από τα άλλα, γιατί ο κόσμος θα έχει αρχίσει να κορώνει. - Μην ξεχάσετε επίσης τα τυριά. Όχι τις φέτες και τα κασέρια, αυτά είναι συνοδευτικά. Μετά το κυρίως, εκεί που οι συνδαιτυμόνες έχουν αρχίσει να χαλαρώνουν, αποσύρετε το κυρίως και, τσουπ, βγάζετε το τυρί, μία, δύο ή τρεις επιλογές, που θα πρέπει να είναι σχετικά έντονες και με χαρακτήρα.
- Το τυρί είναι το σημείο όπου θα κάνουμε και την αλλαγή προς το γλυκό κρασί, άρα πριν από το επιδόρπιο. Στα τυριά πίνουμε το τελευταίο του ξηρού κρασιού και αρχίζουμε να πίνουμε το γλυκό.
Το επιδόρπιο μπορεί να βγει χωρίς να έχουμε μαζέψει το τυρί και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει – οι Αμερικανοί βγάζουν το τυρί μετά το γλυκό, οι Γάλλοι το αντίθετο.
Και μια παράκληση. Κανένας δεν θέλει να φάει γκουρμέ, όλοι θέλουμε να φάμε νόστιμα. Καλές οι συνταγές που μας κατακλύζουν. Αλλά ακόμα καλύτερα τα πιάτα των οποίων οι μνήμες θα χαθούν για πάντα. Αναρωτηθείτε ποιο πιάτο σάς έχει σημαδέψει, πάτε στη θεία σας να σας μάθει να το κάνετε (ή κάντε cheat και βάλτε τη να το μαγειρέψει εκείνη, αλλά καλύτερα να το μάθετε, ε!) και βγάλτε το ακομπλεξάριστα στους καλεσμένους σας. Γιατί τα πιάτα της γιαγιάς μας θα είναι κρίμα να μην τα δοκιμάσουν τα εγγόνια μας. Καλές γιορτές να έχουμε!
