#winetraveller
Σε ελεύθερη απόδοση περιγράφουμε την κατάσταση κατά την οποία οι χώρες βιώνουν μια ξαφνική μεγάλη αύξηση του εισοδήματος, με συνέπειες που μπορεί να αποβούν τελικά επιζήμιες.
Καθώς ένα ακόμη καλοκαίρι «έριξε αυλαία» και έχοντας ακόμη νωπές τις αναμνήσεις από τις στιγμές που μας χάρισε, θέλω να μοιραστούμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν αναφορικά με το κρασί και τον κόσμο του και ίσως να επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε και μια –έστω και κάπως ανορθόδοξη– σύνδεση των σκέψεων αυτών.
Ένας καλός φίλος συνηθίζει να λέει ότι σε αυτή τη χώρα κατοικούν οι Κρητικοί και οι άλλοι. Εγώ, μη όντας Κρητικός, τοποθετώ αυτή τη δήλωση στην κατηγορία αντίστοιχων που προσδιορίζουν την Αρκαδία ως την κοιτίδα του κόσμου ή διατείνονται ότι σαν τη Χαλκιδική δεν έχει.
Ο οινοτουρισμός είναι μια πραγματικά ξεχωριστή εμπειρία. Για όποιον οινόφιλο δεν είχε ποτέ την τύχη μέχρι σήμερα να επισκεφθεί κάποιο οινοποιείο, είναι σίγουρο ότι στην πρώτη κιόλας επίσκεψή του θα εντυπωσιαστεί από τα βαρέλια, τις δεξαμενές, τα χιλιάδες μπουκάλια, τις μυρωδιές, τη θερμοκρασία και φυσικά τα αμπέλια που το περιστοιχίζουν.
Αναμφισβήτητα, ο οινοτουρισμός αποτελεί έναν κλάδο που πληγώθηκε βαθιά από την πανδημία τα τελευταία δύο χρόνια.
Ανήκω κι εγώ στην πολυπληθή κατηγορία των συν-Ελλήνων που αγαπάμε ιδιαίτερα τη γειτονική Ιταλία και καθετί το ιταλικό και με ενθουσιασμό αγκαλιάζουμε το ρητό «una faccia una razza», το οποίο βέβαια, έχοντας διαχρονικά την ευκαιρία να συναναστραφώ πολλούς Ιταλούς, δεν πέτυχα ποτέ ούτε έναν που να το πρεσβεύει ή να το ασπάζεται.
Those who deal with wine, either as professionals or just as wine lovers, recognise that wine tourism in Greece is at a very early stage. But once it establishes itself as a lucrative segment of our tourism industry, then Greece could easily become a paradise of wine tourism.
O Γιώργος Βελισσάριος μας ταξιδεύει στο Buenos Aires και μας συστήνει τον μεγάλο έρωτά του τα Malbec!
