Έναν πραγματικό ύμνο στα ελληνικά κρασιά και τους ‘Ελληνες παραγωγούς αποτελεί το άρθρο του γνωστού παρουσιαστή και οινογράφου Olly Smith που δημοσιεύεται στο νέο τεύχος του περιοδικού Decanter.
Εχοντας μείνει εντυπωσιασμένος από όσα δοκίμασε στη διάρκεια της έκθεσης του Οινοράματος τον περασμένο Μάρτιο, ο αρθρογράφος του έγκριτου περιοδικού ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα, ανακαλύπτοντας παραγωγούς και ποικιλίες και έμεινε εντυπωσιασμένος από όσα είδε. «Οι ‘Ελληνες παραγωγοί είναι οι ειδικές δυνάμεις του οινικού κόσμου.
Οπλισμένοι με ποικιλίες που είναι αρκετά ανθεκτικές σε συνθήκες ξηρασίας, οι μικροί παραγωγοί ειδικεύονται σε οινοποιήσεις ήπιας παρέμβασης. Τιμώντας την συμβιωτική σχέση του κρασιού με το φαγητό αυτοί οι χαμηλών τόνων αλλά με αυτοπεποίθηση παραγωγοί είναι οι πιο κατάλληλοι να αναλάβουν τα ηνία του οινικού κόσμου τόσο για την αντιμετώπιση των οικονομικών δυσκολιών όσο και των προκλήσεων που δημιουργεί η κλιματική αλλαγή», σημειώνει στην εισαγωγή του ο Οlly Smith ο οποίος στη συνέχεια παρουσιάζει τα συμπεράσματα που έβγαλε από την επίσκεψη του στην Ελλάδα.
Ιδού ο αποκαλυπτικός Δεκάλογος του Ελληνικού Κρασιού:
- Τα παλιά αμπέλια είναι πολύ σημαντικά.Από το Μούχταρο της Κοιλάδας των Μουσών έως το Σαββατιανό της Κεντρικής Ελλάδος και το γνωστό Ασύρτικο της Σαντορίνης, υπάρχουν πολλά παλιά αμπέλια στην Ελλάδα που είναι γνωστά και ακόμη περισσότερα που αναμένουν να ανακαλυφθούν.
- Ελλάδα δεν είναι μόνο ήλιος. Η Ελλάδα έχει βουνοκορφές καλυμμένες με χιόνι, πολλούς λόφους, λίμνες και μια ατελείωτη ακτογραμμή. Τα άνυδρα νησιά μπορεί να είναι γνωστά από τις τουριστικές καμπάνιες όμως υπάρχουν τόσο ακόμη να ανακαλύψει κανείς.
- Το Ασύρτικο είναι η ποικιλία πρεσβευτής των λευκών. Εκτός από την Σαντορίνη το βρίσκει κανείς σε πολλές διαφορετικές εκφράσεις στην ηπειρωτική Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και άλλες λευκές ποικιλίες που περιμένουν τη σειρά τους για να λάμψουν. Η Κυδωνίτσα είναι μια ποικιλία που αναμένει να αναδειχθεί.
- Το Σαββατιανό είναι το Chenin Blanc της Ελλάδας. Οποιος δεν έχει δοκιμάσει παλαιωμένο Σαββατιανό παρακαλώ να το βάλει στις προτεραιότητες του.Οσο παλαιώνει τα αρώματα της ποικιλίας αυτής θυμίζουν κάτι του τύπου το Chenin Blanc συναντά το Riesling.
- Η ελληνική οινοπαραγωγή έχει φρέσκο πρόσωπο. Νέοι οινοποιοί, πολλές γυναίκες οινοποιοί, αδέλφια , φίλοι και διεθνής εμπειρία, όλα φαίνεται να ενισχύουν μια βιομηχανία που συνδέεται με μια συντροφικότητα. Μιλάμε για αλλαγή σκηνικού. Καθώς οι παλαιές αντιπαλότητες φαίνεται να φθίνουν, η επόμενη γενιά κάνει την επανάσταση της και χαράζει το δικό της δρόμο
- To σκούρο ροζέ θα πρέπει να γίνει trend. Στην Ελλάδα, ανακάλυψα ότι το κρασί μπορεί να είναι βαθιά φρουτώδες, ξηρό ή ακόμη και να έχει μια ελκυστική νότα γλυκύτητας. Η πιο έντονη απόχρωση φαίνεται να επιτρέπει μια πιο πιστή αναπαράσταση των τοπικών σταφυλιών – κατά την άποψή μου, η Ελλάδα μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερη ποικιλία και πολυπλοκότητα χωρίς να ανησυχεί για τον τρέχοντα εμμονικό προσανατολισμό προς το ανοικτό ροζέ κρασί.
- Η πιο πρόσφατη σοδειά δεν είναι απαραίτητα και η καλύτερη. Τα ελληνικά κρασιά, τόσο τα ερυθρά όσο και τα λευκά θέλουν χρόνο για να ωριμάσουν. Παρά τον φρουτώδη χαρακτήρα του όταν είναι νεαρό, το Ξινόμαυρο βελτιώνεται εξαιρετικά από την παραμονή του στη φιάλη και χαίρομαι πολύ που μεγάλα ονομάτα, από την Βοutari έως τον ίδιο τον μάγο του Ξινόμαυρου, Απόστολο Θυμιόπουλο περιμένουν πριν κυκλοφορήσουν στην αγορά τις σοδειές τους. Αντιστοίχως με το Ξινόμαυρο, και το Λιάτικο έχει πολλά να δώσει με την παλαίωση. Όμως, η μεγάλη κρυμμένη είδηση εδώ είναι τα παλαιωμένα λευκά κρασιά Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσω το Honores Σαββατιανό 2015 του Παπαγιαννάκου κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου. Ακόμη όμως και πιο καθημερινά κρασιά ευνοούνται από την παραμονή στη φιάλη, όπως αυτό το Ασύρτικο της Μονής Τοπλού από την Κρήτη.
- Το Ξινόμαυρο είναι καταπληκτικό και σίγουρα του αξίζει να ανήκει στις ποικιλίες πρεσβευτές της Ελλάδος. Εκτός από την διεθνή αποδοχή του Ξινόμαυρου είμαι πεπεισμένος ότι ποικιλίες όπως η Λημνιώνα και το Μούχταρο μπορούν να είναι οι επόμενοι θρύλοι του ελληνικού ερυθρού κρασιού.
- Είναι μόνο η αρχή για τα blends. H συμβουλή μου προς τους Ελληνες οινοποιούς: να είστε τολμηροί!
- Τα επιδόρπια κρασιά λάμπουν και αποτελούν σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οινικής κληρονομιάς. Η Σάμος είναι διάσημη, το Vinsanto της Σαντορίνης επίσης θα σας παρότρυνα όμως να δοκιμάσετε μια παλαιωμένη γλυκιά Μαυροδάφνη. Εκτιμώ ιδιαιτέρως τη δουλειά που γίνεται στο οινοποιείο Παρπαρούση.
- (Πηγή: Decanter)
