Spring without a Winter. Θα μπορούσε να είναι τίτλος τραγουδιού… Είναι όμως η πραγματικότητα που βιώσαμε φέτος.
Ετοιμάζοντας το ανοιξιάτικο τεύχος της χρονιάς, συλλογιζόμασταν όλοι το ίδιο: τι ανοιξιάτικο, αφού χειμώνα δεν περάσαμε. Τουλάχιστον εμείς εδώ στην Αθήνα, γιατί η υπόλοιπη Ελλάδα κάτι παραπάνω μπορεί να κατάλαβε. Όχι όμως και πολλά… Ήδη αρχίζουν οι κουβέντες αν θα είναι το 2024 η πιο ζεστή χρονιά από τότε που άρχισε η καταγραφή, κάπου τον 19ο αιώνα. Είναι νωρίς για να το πούμε βέβαια, αλλά και μόνο που το συζητάμε…
Σιγά σιγά αρχίζουμε να βγάζουμε το κεφάλι μας από την άμμο. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει, το βλέπουμε άλλωστε συνεχώς. Οι νοτιάδες, η αφρικανική σκόνη, η υγρασία έχουν γίνει μέρος του πάλαι ποτέ εξαιρετικού κλίματος της Αττικής. Αλλού, έντονες βροχοπτώσεις καταστρέφουν σοδειές, παγετοί και χαλάζι έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, για να μη μιλήσουμε για τις παρατεταμένες ξηρασίες. Η κλιματική αλλαγή είναι πια μέρος της ζωής μας, το βλέπουμε, το νιώθουμε.
Μόνο μια μικρή γωνιά της Ελλάδας κάπου εκεί στα βορειοδυτικά αισθάνεται λίγο ωφελημένη από τις αλλαγές στο κλίμα. Ο λόγος για την περιοχή της Ζίτσας στην Ήπειρο, εκεί όπου η έντονη υγρασία από τις παρατεταμένες βροχοπτώσεις, που κάποτε ξεκινούσαν νωρίς το φθινόπωρο και ξεχνούσαν να σταματήσουν, δημιουργούσαν τεράστια προβλήματα στα κλήματα και στην αμπελοκαλλιέργεια, κυρίως λόγω βοτρύτη. Η έλλειψη βροχοπτώσεων και ο περιορισμός της υγρασίας έχουν ωφελήσει ένα κομμάτι του αμπελώνα στην πιο παραδοσιακή ίσως ΠΟΠ ζώνη της Ελλάδας, την οποία είχαμε τη χαρά να επισκεφθούμε στο πλαίσιο του αφιερώματός μας στα οινοποιεία της Ηπείρου. Ήταν μία από τις εκπλήξεις του οδοιπορικού μας, στη διάρκεια του οποίου γνωρίσαμε καλύτερα την κάποτε απομακρυσμένη και αποκομμένη αυτή γωνιά της χώρας μας, που τώρα σφύζει από ζωή σχεδόν όλο τον χρόνο, πρωτοπορεί στον τομέα της γαστρονομίας και έχει να επιδείξει πολύ αξιόλογες προσπάθειες στον χώρο του κρασιού. Ντεμπίνα, η μεγάλη πρωταγωνίστρια, με πολλές εκδοχές από αφρώδεις έως απλούς ξηρούς και orange οίνους –μια εξέλιξη της παραδοσιακής οινοποίησης–, αλλά και Βλάχικο και Mπεκάρι ήταν μερικές από τις νέες μας γνωριμίες. Στο ταξίδι μας γευτήκαμε πολλές ωραίες παραδοσιακές συνταγές και φυσικά πίτες, τις διάσημες ηπειρώτικες πίτες, που μας παρουσιάζει και ο Νίκος Λουκάκης ανάμεσα σε άλλες πίτες της ελληνικής γαστρονομίας και τις συνδυάζει τέλεια με τα κατάλληλα κρασιά.
Ένας πολύ ροκ Λαζαράκης αποκαλύπτει μια άλλη, κρυφή πτυχή του, αυτήν του χεβιμεταλά! Έίναι λοιπόν ροκ το κρασί; Αν είναι ο Λαζαράκης χέβι μέταλ, τότε όλα είναι πιθανά.
Εκατόν εξήντα χρόνια ζωής συμπληρώνει φέτος το αγαπημένο Κτήμα Μερκούρη, με μια ιστορία που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Το νήμα της μας ξετύλιξε ο Βασίλης Κανελλακόπουλος, μιλώντας μας για θριάμβους και καταστροφές (για να αντιστρέψουμε τον τίτλο του βιβλίου του Στάθη Καλύβα), για χαρές, αγωνίες και δυσκολίες σε αυτή την πολύχρονη πορεία του υπέροχου Κτήματος που βρίσκεται στο Κορακοχώρι Ηλείας.
«Ταξίδια και πάλι ταξίδια» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της συνομιλίας μας με τον Φώτη Βαλλάτο, ο οποίος είναι βέβαιο ότι έχει δοκιμάσει τον τελευταίο χρόνο της ζωής του ό,τι θα γευτούμε εμείς σε όλη μας τη ζωή. Ταξιδιωτικός και γαστρονομικός δημοσιογράφος του περιοδικού Blue της Αegean, μόνο το 2023 ταξίδεψε σε 25 χώρες και… φοράει ταυτόχρονα πολλά διαφορετικά καπέλα.
Μια και ο λόγος για ταξίδια, ο συνεργάτης του Grape Bασίλης Ποταμιάνος μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του από την επίσκεψή του στο Priorat, μία από τις πιο διάσημες οινικές περιοχές της Ισπανίας, η ιστορία της οποίας χάνεται μέσα στους αιώνες. Αιώνες στην οινική της ιστορία μετράει και η Γεωργία, εκεί όπου σύμφωνα με τις μελέτες οινοποιήθηκε για πρώτη φορά το σταφύλι το 6000 π.Χ. Σήμερα τα κρασιά της Γεωργίας θεωρούνται από τα πιο hot στις λίστες πολυτελών εστιατορίων του κόσμου, έχουν δημιουργήσει το δικό τους trend και «χτυπάνε» πολλές φορές τριψήφια νούμερα στην τιμή.
Όταν όμως μιλάμε για fine wines, ο νους πάει αναμφίβολα στο Bordeaux, που, αν και δεν αποτελεί την αγαπημένη περιοχή του Cellar Rat Γιάννη Καϋμενάκη, εντούτοις, όπως παραδέχεται ο ίδιος, «τροφοδοτεί τα κελάρια μας με σπουδαία δείγματα γραφής για όλες τις περιστάσεις, με διαβολεμένη συνέπεια».
Κι από τα fine wines στο fine dining και στο υπέροχο, και «μισελενάτο» πλέον, Tudor Hall του εμβληματικού ξενοδοχείου Κing George. H Γιοβάννα Λύκου συνάντησε και συνομίλησε με τους τρεις πρωτεργάτες της διάκρισης από τον διάσημο Οδηγό Michelin, Executive chef Αστέριο Κουστούδη, Chef de Cuisine Nίκο Λειβαδιά και Pastry Chef Aλέξανδρο Κούφα, δοκίμασε συνταγές και τις συνόδευσε οινικά με τις προτάσεις του Head Somelier Έυάγγελου Ψωφίδη.
Fine dining όμως και από το εξωτερικό, αφού η Γιοβάννα βρέθηκε στο Άμστερνταμ και στο μοντέρνο εστιατόριο Ζοldering, επίσης βραβευμένο με αστέρι Michelin. Kι από το Άμστερνταμ στη Φλωρεντία και στην υπέροχη Cantinetta Antinori, την οποία είχε την ευτυχία να απολαύσει ο Νίκος Ίωαννίδης.
Τι σχέση έχει η Λημνιώνα με την κλιματική αλλαγή; –για να μην ξεχνάμε πώς ξεκινήσαμε– μας ρωτά ο Γρηγόρης Μιχαήλος Dip WSET, ο οποίος γράφει για την καταπληκτική αυτή ποικιλία που έχει προσαρμοστεί στις ξηροθερμικές συνθήκες του Τυρνάβου, και δοκιμάζει καθέτως έξι χρονιές από το Κτήμα Ζαφειράκη.
Φθάνοντας στις μοναδικές προτάσεις για τα κρασιά που θα μας συντροφεύσουν τους επόμενους μήνες και για να τελειώσουμε πιο αισιόδοξα από ό,τι ξεκινήσαμε, το τεύχος αυτό είναι γεμάτο χρώματα, αρώματα και αισθήσεις, ό,τι μας χαρίζει η άνοιξη και το ξύπνημα της φύσης, οι ημέρες που μεγαλώνουν και η προσμονή του καλοκαιριού.
Απολαύστε το!
