Μετά τα κλαδέματα στο Puligny-Montrachet και το Chassagne-Montrachet, δύο χωριά της βόρειας Βουργουνδίας με εξαιρετικά αναγνωρισμένη ποιότητα αμπελοκαλλιέργειας και οινοπαραγωγής, μια ομάδα επαγγελματιών της περιοχής, έχουν την παράδοση να  ταξιδεύουν κάθε χρόνο σε διαφορετική περιοχή του κόσμου. Φέτος, ο κλήρος έπεσε στην Ελλάδα, και για καλή τους τύχη, αφέθηκαν στα χέρια της Ντίνας Σπυροπούλου. Φυσικά, στην επιλογή σημαντικό ρόλο έπαιξε ο εμβληματικός σύμβουλος – οινολόγος Κυριάκος Κυνηγόπουλος, ο οποίος συνεργάζεται με την πλειονότητα των Βουργουνδών παραγωγών, αλλά και με πλήθος οινοποιείων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Παρόλο που τα ταξίδια τους δεν έχουν απαραίτητα οινοτουριστικό χαρακτήρα, στην Ελλάδα δεν παρέλειψαν να δοκιμάσουν κρασιά από πολλές ζώνες, πότε χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα και τον Παρθενώνα, πότε σε εστιατόρια της Πελοποννήσου και πότε στην αίθουσα γευστικών δοκιμών του Κτήματος Σπυροπούλου στη Μαντινεία.

Έτσι, την Τρίτη, 11 Μαρτίου, η οινοποιός και πρόεδρος της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ), αποφάσισε να διεξάγει μια μονοήμερη εκδρομή στην Πελοπόννησο, με σκοπό την ανταλλαγή γνώσεων, απόψεων και κρασιών.

Στην αίθουσα της δοκιμής, παρευρέθηκαν αρκετοί εκπρόσωποι οινοποιείων από τη Μαντινεία. Οι ετικέτες που δοκιμάστηκαν ήταν από τα οινοποιεία: Κτήμα Τσέλεπου, Κουμαρέλα, Παναγόπουλου, Βερβενιώτη, Novus Winery, Μωρόπουλος, Μπουτάρη και Σπυροπούλου, δηλαδή από μέλη της ομάδας των Mantinians . Υπήρχαν διαφόρων κατηγοριών οίνοι, ήσυχοι και αφρώδεις. Μετά το ταξίδι στον κοσμο του Μοσχοφίλερου της Μαντινείας, η ομάδα συνέχισε με τα μαγικά Chardonnay του Puligny-Montrachet και του Chassagne-Montrachet. Δοκιμάστηκαν ετικέτες από 14 οινοποιεία, των παραγωγών: Francois Carillon, Comtesse de Cherisey, Jean Marc Pillot, Marc Morey, Sylvian Langoureau, L’eveil des Sens- le Chauve, Jean Charles Fagot, Michel Briday, Sas Joseph Pascal, Alain Chavy, Guy Amiot, Bzikot και Matrot. Οι εσοδείες ήταν του 2022 και του 2023, ενώ πολλές ήταν 1er cru. Μετά τη δοκιμή, τις εντυπώσεις κέρδισε μια παλαιωμένη Μαντινεία του κτήματος Σπυροπούλου, από το 1998.

Τί εστί Βουργουνδία;

Γενικά, η Βουργουνδία είναι το βασίλειο του terroir – μιας έννοιας σχεδόν μυστικιστικής, που συνοψίζει την αλληλεπίδραση του εδάφους, του κλίματος και του ανθρώπινου παράγοντα. Πώς λειτουργεί αυτό; Κάθε κομμάτι γης, ακόμα και μέσα στο ίδιο χωριό, στο ίδιο κτήμα, μπορεί να παράγει κρασί με εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, ανάλογα με το μικροκλίμα, το υψόμετρο, την κλίση του εδάφους και τον τύπο του εδάφους, σε συνάρτηση φυσικά με τις καλλιεργητικές τεχνικές του εκάστοτε παραγωγού.

Υπάρχουν παραγωγοί που διαθέτουν μόνο ελάχιστες σειρές από έναν αμπελώνα, και άλλοι που καλλιεργούν ένα ολόκληρο αμπελοτεμάχιο. Ακριβώς έτσι, ήταν και η ομάδα των επισκεπτών, οι οποίοι, ως διαχειριστές αρκετών καλλιεργειών, είχαν φροντίσει να παρουσιάσουν τα εκλεπτυσμένα κρασιά τους στους Μαντίνειους, αλλά και αντιστρόφως.

Η κύρια λευκή ποικιλία των δύο χωριών είναι το Chardonnay, που στο Puligny-Montrachet και το Chassagne-Montrachet, συνηθίζεται να οινοποιείται μόνο του, με αυθόρμητη ζύμωση σε δρύινα βαρέλια και ωρίμανση σε δεξαμενές. Οι καλλιεργητές συχνά ακολουθούν βιολογικές πρακτικές, αποφεύγοντας τις χημικές παρεμβάσεις. Το κοινό στοιχείο με αυτά τα Chardonnay, όπως και οι ίδιοι οι Γάλλοι σημείωσαν, είναι ότι το Μοσχοφίλερο μπορεί αδιαμφισβήτητα να σταθεί ως έκφραση σε διαφορετικές εκφάνσεις του Πελοποννησιακού terroir.

Και Μαντινεία;

Από την άλλη, έχουμε τη Μαντινεία, μία από τις σημαντικότερες αμπελουργικές ζώνες της Ελλάδας, που λειτουργεί με τρόπο που συνδυάζει τη μακραίωνη παράδοση με τη σύγχρονη τεχνογνωσία. Βρίσκεται στην καρδιά της Πελοποννήσου, σε υψόμετρο 600-800 μέτρων, και φημίζεται κυρίως για την παραγωγή λευκών κρασιών από την ποικιλία Μοσχοφίλερο, η οποία δίνει αρωματικά, δροσερά και φινετσάτα κρασιά. Το υψηλό υψόμετρο συμβάλλει στη διατήρηση της οξύτητας των σταφυλιών, καθώς η αργή ωρίμανση επιτρέπει τη δημιουργία σύνθετων αρωμάτων και φρεσκάδας. Η οινοποίηση στη Μαντινεία επικεντρώνεται στην ανάδειξη αυτών των αρωμάτων και της δροσιστικής οξύτητας.

Και τί κοινό έχουν η Βουργουνδία και η Μαντινεία;

Παρόλο που η Βουργουνδία και η Μαντινεία βρίσκονται σε διαφορετικές χώρες και παράγουν διαφορετικά στυλ κρασιών, παρουσιάζουν ορισμένες ενδιαφέρουσες ομοιότητες τόσο στην αμπελοκαλλιέργεια όσο και στη φιλοσοφία της οινοποίησης. Και οι δύο περιοχές δίνουν τεράστια σημασία στην έννοια του terroir αναδεικνύοντας ποικιλίες που αντανακλούν με ευαισθησία στις διαφοροποιήσεις του, δίνοντας κρασιά με φινέτσα, δροσερή οξύτητα και κομψότητα.

Η Βουργουνδία είναι ήδη ένας παγκόσμιος θησαυρός του κρασιού, αλλά και η Μαντινεία με το Μοσχοφίλερο αποκτά αυξανόμενη φήμη, ειδικά για τα αφρώδη και premium λευκά της. Οι δύο περιοχές δείχνουν πώς ένα ιδιαίτερο terroir μπορεί να δώσει μοναδικά κρασιά με διεθνή απήχηση. Παρόλο που η Βουργουνδία και η Μαντινεία έχουν διαφορετικές ποικιλίες και στυλ κρασιών, τις ενώνει η προσήλωση στην ποιότητα, η εκφραστικότητα του terroir και η διαρκής αναζήτηση της κομψότητας και της φινέτσας στο κρασί.

Η γνώμη ενός Γάλλου για το Μοσχοφίλερο

Οι περισσότεροι Γάλλοι παραγωγοί, μας είπαν ότι εντυπωσιάστηκαν με το χαρακτήρα του Μοσχοφίλερου, παρόλο που έχει χαρακτηριστικά στα οποία δεν είναι τόσο συνηθισμένοι, μιας και είναι αρκετά αρωματική ποικιλία σε σχέση με το Chardonnay. Στην πλειονότητά τους γνώριζαν πως τα παλιά χρόνια η οινική προσέγγιση της Ελλάδας αφορούσε μόνο άγριες, οξειδωμένες ρετσίνες, αλλά με την πάροδο του καιρού, ήξεραν πολύ καλά πως η Ελλάδα έχει εξαιρετικά κρασιά και πολλές οινοπαραγωγικές ζώνες.

Ανάμεσα στην ομάδα των παραγωγών βρισκόταν και η ίδια η δήμαρχος του Puligny-Montrachet από το 2020, επίσης παραγωγός, Alexandra Pascal. Όπως μας λέει στην κουβέντα μας, οι περισσότεροι παραγωγοί της περιοχής, κληρονομούν τόσο τα αμπέλια όσο και την τέχνη από γενιά σε γενιά, φροντίζοντάς τα με πολύ μεράκι. Πιστεύει πως η Ελλάδα ανεβαίνει ως οινικός προορισμός και είναι πολύ ευχαριστημένη που έζησε τη χώρα υπό αυτό το πρίσμα.

Ο Thierry Gazagnes, διοργανωτής της εκδρομής, και το μόνο άτομο που δεν είναι οινοποιός, αλλά ξενοδόχος και εστιάτορας της περιοχής, μας εκμυστηρεύτηκε μια μικρή ιστορία: «Κάποτε ήρθε ο Guy Amiot στο ξενοδοχείο», ο οποίος καθόταν ταπεινός στη διπλανή του καρέκλα, «χρειαζόταν κάποια  χρήματα σε μετρητά, και μου έφερε δύο μεγάλες φιάλες magnum 1er cru, δικής του παραγωγής, για να τις ανταλλάξω με χρήματα. Εγώ δέχτηκα αμέσως, γιατί ξέρω πως είναι ο καλύτερος οινοποιός της περιοχής και ήθελα πολύ να πιώ ξανά από το κρασί του».