Τα αμπέλια προτιμούν ομοιοπαθητική και γιόγκα
Μέσα σε έναν ήρεμο αμπελώνα που πότε μοσχοβολάει χαμομήλια και πότε περιμένει υπομονετικά έναν επισκέπτη, εκεί που οι πατημασιές του αμπελουργού είναι πιο ελαφριές κι από αεράκι καλοκαιρινού δειλινού, φυτρώνει μια γεωργική φιλοσοφία με το όνομα «ομοιοδυναμική».
Κι όμως, υπάρχει κι αυτό.
Σε μια εποχή που η γεωργία συχνά στηρίζεται σε βαριά μηχανήματα και χημικές παρεμβάσεις, κάποιοι αμπελουργοί επιλέγουν να ακολουθήσουν μια πιο ήπια κατεύθυνση, δηλαδή, την ομοιοδυναμική καλλιέργεια. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια προσέγγιση που βασίζεται στην ενίσχυση της φυσικής ισορροπίας του αμπελώνα, με μικρό ποσοστό συμμετοχής του ανθρώπινου παράγοντα, κυρίως με τη χρήση φυσικών εκχυλισμάτων. Στην πράξη, είναι ένας τρόπος καλλιέργειας που συνδυάζει αρχές της ομοιοπαθητικής με τη βιοδυναμική φιλοσοφία, δίνοντας έμφαση στο υγιές έδαφος, στη ζωτικότητα των φυτών και προπάντων, στον σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον.
Η ομοιοδυναμική καλλιέργεια δεν είναι απλώς “άλλος ένας τρόπος να φυτεύεις σταφύλια”. Είναι μια πιο ολιστική προσέγγιση, όπου ο αμπελουργός συνεργάζεται με τη φύση αντί να την πιέζει. Δηλαδή, αντικαθιστά τα χημικά σκευάσματα, με μικρές ποσότητες φυσικών προϊόντων και εκχυλισμάτων.
Ομοιοπαθητική για φυτά σαν να λέμε. Μπορεί να είναι εκχυλίσματα από βότανα, στάχτη ή ανθόνερα, που εφαρμόζονται σε εξαιρετικά αραιωμένες συγκεντρώσεις για να ενισχύσουν τη φυσική άμυνα και τη ζωτικότητα των φυτών. Ο στόχος άρα δεν είναι να καταπολεμηθούν τυχόν προβλήματα ή να αυξηθούν οι παραγωγές με την ανθρώπινη δύναμη, αλλά να ενισχυθεί η ανθεκτικότητα των πρέμνων. Κάτι σαν υποβοήθεια.
Δεν «πιέζονται» να δώσουν παραγωγή, ούτε καταπονούνται με λιπάσματα και ραντίσματα. Αντίθετα, ενισχύονται φυσικά ώστε να αποκτήσουν ισχυρές ρίζες, υγιές φύλλωμα και αντοχή σε ασθένειες. Ο αμπελουργός παρακολουθεί το φυτό, όχι για να επέμβει με ένταση, αλλά για να του δώσει αυτό που χρειάζεται τη σωστή στιγμή – και μόνο αν το χρειάζεται.
Το αποτέλεσμα; Σταφύλια που ωριμάζουν με τον δικό τους ρυθμό, αντανακλώντας το έδαφος, το μικροκλίμα και τη φροντίδα που έλαβαν. Όχι από μηχανές και σκευάσματα, αλλά μόνα τους, χάρη στην ενίσχυση που προηγήθηκε στον αμπελώνα.
Κι η οινοποίηση;
Όταν τα σταφύλια από ομοιοδυναμικό αμπελώνα φτάνουν στο οινοποιείο, συνεχίζεται και εκεί η ίδια φιλοσοφία. Ακολουθεί οινοποίηση με ήπιες μεθόδους, χωρίς προσθήκες και παρεμβάσεις που αλλοιώνουν τον χαρακτήρα της πρώτης ύλης. Αν μπορεί να αποδοθεί η ίδια ιδέα στο οινοποιείο πλέον, σκοπός είναι να μην γίνουν ιδιαίτερες διορθώσεις με εμπορικά σκευάσματα, αλλά οι παρεμβάσεις είναι από μηδενικές έως ελάχιστες και αντίστοιχα εναλλακτικές, αφήνοντας το αποτέλεσμα με τα ψεγάδια του. Γιατί σίγουρα αν έχουμε αυθόρμητες ζυμώσεις με γηγενείς ζύμες ή αποφυγή πολλών θειώσεων θα υπάρχουν και ανάλογα ρίσκα.
Τότε τί κερδίζει ο καταναλωτής;
Ο καταναλωτής που επιλέγει ένα κρασί από ομοιοδυναμική καλλιέργεια, δεν το προτιμά επειδή μπορεί να έχει ελαττώματα. Σε κανέναν δεν αρέσουν τα ελαττώματα. Ο καταναλωτής επιλέγει ένα κρασί που έχει παραχθεί με σεβασμό προς τη γη, τους ανθρώπους και την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας. Είναι ένα προϊόν χωρίς “καμουφλάζ”, που ναι μεν μπορεί να υστερεί σε χαρακτηριστικά, αλλά δεν είναι ένα τεχνολογικό αποτέλεσμα που σχεδιάστηκε στο εργαστήριο. Και αυτό είναι το αβαντάζ του.
Η ομοιοδυναμική καλλιέργεια στον αμπελώνα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί παρατήρηση, υπομονή και μια δόση εμπιστοσύνης στη φύση – κάτι που πολλές φορές ξεχνάμε στον σημερινό κόσμο της ταχύτητας και της υπερπαραγωγής. Για τον αμπελουργό, είναι μια καθημερινή πρόκληση. Για τον καταναλωτή, μια ευκαιρία να γνωρίσει το κρασί από άλλη οπτική, λίγο πιο φιλοσοφική. Τελικά, ακόμη και το κρασί που έχουμε στο ποτήρι μας, αντανακλά τις αξίες και τις επιλογές του καθένα.
