Σε μια πρόσφατη επίσκεψή μου στη Θεσσαλονίκη, διαπίστωσα ότι μία από τις πιο ζωντανές και μοδάτες πιάτσες στην πόλη αυτή τη στιγμή είναι τα Άνω Λαδάδικα. Εκεί βρίσκεται το εστιατόριο «Τα τρία γουρουνάκια», το οποίο ήταν απλώς απίθανο! Ζεστή ατμόσφαιρα, έμφαση στο κρασί και υπέροχα πιάτα. Δοκιμάσαμε ποντιακά μαντί με κοτόπουλο (τύφλα να ’χουν τα ασιατικά dumplings!), με την πάντα κορυφαία Ραψάνη Terra Petra, γύρο από τόνο που καπνίζεται μπροστά σου, μοναδικό pairing με το MMAD Chenin Blanc, χοιρινό στη γάστρα αλλά και αρνάκι γάλακτος, που έπαιξαν εναλλάξ με David & Nadia Grenache Noir και Clos du Val Napa Valley. Και όλα αυτά παρέα με εκλεκτούς φίλους Θεσσαλονικείς. Πραγματικά φανταστική εμπειρία!

Pure 2020. Ίσως το οινικό highlight του καλοκαιριού. Μια Σαντορίνη με βάθος, συμπύκνωση, ένταση, πολυπλοκότητα, γευστικό μάκρος. Μέσα σε όλα αυτά χωράει και η φινέτσα; Και όμως χωράει. Εκεί, άλλωστε, ένα κρασί ανεβαίνει σκαλοπάτι και θεωρείται εκλεκτό. Απολαυστικό στην πενταετία – θα συμβούλευα όσοι τυχεροί έχετε κάποια φιάλη στον συντηρητή σας και δεν σας αρέσει το χωρίς λόγο ρίσκο, να την ανοίξετε! Τι χρειάζεται; Ένα ανοιχτήρι, μια φρέσκια σφυρίδα και εκλεκτή παρέα. Τόσο pure.

Apiri Greek Eatery (απύρι = θειάφι) στο Ηράκλειο Κρήτης. Βαθμολογία Google 4,7/5 από 3.000+ κριτικές. Λέμε μικρό το ρίσκο, ας πάμε. Τι φανταστικό μέρος ήταν αυτό; Σε σημείο που επιστρέψαμε την επομένη για να δοκιμάσουμε και τα υπόλοιπα πιάτα του μενού. Σαλάτα με ντομάτα, κάππαρη, δυόσμο και τοπική γαλομυζήθρα, με απίστευτη φρεσκάδα και δροσιά. Τα πιο comfort αυγά τηγανητά με στάκα, αγκινάρα και τρούφα. Ένα μαγικό γιουβέτσι σουπιάς με τρίμμα από απάκι και μοσχολέμονο. Ένα αέρινο λαβράκι με σάλτσα λεμόνι και φύκια. Και μια μοσχομύριστη γαριδομακαρονάδα με ούζο και κρόκο Κοζάνης. Μια μαγεία όλα. Πανδαισία φρεσκάδας και μαγειρικής τεχνικής. Όποιος σνομπάρει την haute cuisine θα τον έφερνα εδώ για αναδίπλωση-σιγουράκι. Στα ποτήρια μας, το Δαφνί του Λυραράκη και το Ροζέ Ξινόμαυρο του Μαρκοβίτη μάς ανέβασαν ακόμα περισσότερο.

Υπάρχουν κάποια μαγαζιά που επενδύουν (σχεδόν) μηδέν στο ντεκόρ, σε καναπέδες, φωτιστικά και έπιπλα, αλλά ταυτόχρονα τα πιάτα τους είναι τόσο καλά στημένα, τεχνικά άρτια, μοντέρνα και πεντανόστιμα, που θα μπορούσαν να σερβίρονται σε αστεράτα εστιατόρια. Καμουφλάζ δηλαδή!

Η λίστα μου περιέχει τον Μυστικό Κήπο στο Χαλάνδρι, τον Μαύρο Γάτο στο Παγκράτι και πλέον… την Ψαρομανία στο Μαρούσι! Κάθε πιάτο είναι πιο φρέσκο και λαχταριστό από το άλλο: καπνιστό χέλι Μεσολογγίου, ένας συγκλονιστικός τόνος τατάκι με χειροποίητο ponzu, σουσάμι και αλάτι μυρωδικών, το υπέροχο κριθαρότο με μελάνι σουπιάς, φρέσκα όστρακα, αχνιστές καραβίδες και άλλα δώρα της θάλασσας. Και όλα αυτά δίπλα σε κρασιά ονειρεμένα, με έμφαση σε Ασύρτικα και Riesling. Ή ό,τι άλλο σκεφτείτε!

Αυτό το Assyrtiko Emphasis 2021 του Κτήματος Παυλίδη για καιρό το γυρόφερνα ανοίγοντας τον συντηρητή. Να ήταν καλό; Τελικά ήρθε η ώρα του και, ναι, ήταν φανταστικό! Λεμονάτο, με νεύρο, φρούτο, μια διακριτική ορυκτότητα και επίμονη διάρκεια. Φαίνεται ότι πολλά έχουν αλλάξει στο ιστορικό οινοποιείο της Δράμας προς το (πολύ) καλύτερο και ανυπομονώ για τη συνέχεια!