Ο χειμώνας είναι η εποχή που η καρδιά θυμάται όσα αξίζουν, έγραφε κάποτε ο Albert Camus.
Και πράγματι, όσο οι μέρες μικραίνουν και ο αέρας βαραίνει με εκείνη τη γνώριμη ψύχρα, κάτι μέσα μας γυρίζει ξανά προς το σπίτι, τους ανθρώπους μας, τα μικρά τελετουργικά που δίνουν νόημα.

Ο χειμώνας είναι η εποχή των τραπεζιών. Όχι των μεγάλων, επίσημων συνάξεων, αλλά εκείνων που στήνονται χωρίς αφορμή· με φίλους που έρχονται «για ένα ποτήρι» και τελικά μένουν μέχρι αργά, με φαγητά απλά αλλά αληθινά, με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ένα μπουκάλι κρασί όταν ανοίγει στο κέντρο του τραπεζιού. Το κρασί έχει πάντοτε αυτή την ικανότητα: να μαλακώνει τον χρόνο, να ανοίγει συζητήσεις, να κάνει ακόμη και τις πιο ψυχρές μέρες να ζεσταίνονται.

Στο Grape αγαπάμε τον χειμώνα γι’ αυτό ακριβώς: γιατί μάς επιστρέφει στην ουσία του κρασιού, που είναι η συντροφικότητα. Οι μήνες που ακολουθούν δεν είναι μόνο περίοδος γιορτών· είναι και η περίοδος που δοκιμάζουμε παλιές σοδειές, ψάχνουμε νέα ζευγαρώματα φαγητού–κρασιού, ξαναθυμόμαστε πόσο όμορφο είναι το να μοιράζεσαι.

Κάθε τεύχος του Grape, αλλά ίσως αυτό το 40ό – χειμερινό λίγο περισσότερο, θέλει να γίνει κομμάτι αυτής της εποχής: να εμπνεύσει τα τραπέζια σας, να συνοδεύσει τις κουβέντες με τους δικούς σας ανθρώπους, να σας ταξιδέψει σε τόπους και οινοποιεία που έχουν κάτι να πουν, ακόμη και όταν έξω ο κόσμος μοιάζει παγωμένος.

Πάντα χειμαρρώδης, ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης MW μάς βάζει ξανά στο αγαπημένο του παιχνίδι: να βλέπουμε το κρασί έξω από τα τετριμμένα. Με το γνωστό μείγμα χιούμορ και οξυδέρκειας, μετατρέπει ακόμη και μια απλή έξοδο στο εστιατόριο – ειδικά τώρα, τις μέρες που έρχονται – σε ένα μικρό μάθημα δημοκρατίας, ισορροπίας και προσωπικής ελευθερίας. Γιατί το κρασί, όπως και η ζωή, γίνεται καλύτερο όταν ξέρεις να βάζεις όρια και να λες αυτό που θέλεις.

Στον κόσμο της Valpolicella μάς ταξιδεύει ο Βασίλης Ποταμιάνος: από τα ελαφριά, φρέσκα ερυθρά έως τα επιβλητικά Amarone, ανακαλύπτουμε τις ιστορίες, τα οινοποιεία και τους ανθρώπους που κάνουν την περιοχή μοναδική. Ένα ταξίδι σε γεύσεις, τόπους και παραδόσεις που εξελίσσονται με πάθος.

Ταξιδέψαμε ξανά στη Νάουσα και ανακαλύψαμε, για άλλη μία φορά, πως αυτή η ζώνη δεν σταματά ποτέ να μας ξαφνιάζει. Η «Πόλη του Οίνου» άνοιξε φέτος ένα νέο κεφάλαιο με τη ΒΙΒΟΝ, την πρώτη βιβλιοθήκη οίνου της Ελλάδας, ενώ γύρω της μια γενιά νεαρών οινοποιών δίνει νέο παλμό στο Ξινόμαυρο.

Από τον ιστορικό συνεταιρισμό μέχρι τα μικρά, ανήσυχα οινοποιεία, η Νάουσα συνεχίζει να γράφει το μέλλον της με πάθος, γνώση και αληθινή πίστη στον τόπο της.

Ο Απόστολος Θυμιόπουλος, το «τρομερό παιδί» της Νάουσας, μιλάει για το πώς άλλαξε την πορεία του Ξινόμαυρου, ανοίγοντας τις πιο απαιτητικές αγορές του κόσμου και χαρίζοντας νέο κύρος στη ζώνη. Με συνέπεια στο αμπέλι, αφοσίωση στην ποικιλία και συνεχή πειραματισμό, χαράζει το μέλλον της Νάουσας από τη θέση του προέδρου, οδηγώντας μια νέα γενιά οινοποιών σε μια εποχή με μεγάλες δυνατότητες.

Ένα ταξίδι στην Καμπανία αποκαλύπτει τον αθέατο κόσμο πίσω από τις πιο διάσημες φυσαλίδες του πλανήτη: τα υπόγεια ορυχεία κιμωλίας, τη χρονοβόρα παραδοσιακή μέθοδο και τη σοφία ενός terroir που δεν κάνει λάθη. Από τους ρωμαϊκούς λαβυρίνθους της Reims έως την οικογενειακή ιστορία του οίκου Louis Roederer, η σαμπάνια παρουσιάζεται όχι ως πολυτέλεια, αλλά ως πολιτισμός αιώνων.

Ένα ταξίδι 137 χρόνων αποστάγματος, παράδοσης και ελληνικής τόλμης: η ιστορία του Metaxa, του μοναδικού greek spirit, που γεννήθηκε από μια ιδέα και έγινε ζωντανός θρύλος. Από το πρώτο αποστακτήριο του Πειραιά έως το Metaxa Liknon της Σάμου, αποκαλύπτονται η τέχνη, η μυστική συνταγή και η πολιτισμική δύναμη πίσω από το εμβληματικό απόσταγμα.

Νέα στήλη: το Grape Food από την Καρολίνα Δωρίτη.
Τι κρασί βάζουμε στο μαγείρεμα; Πόσο αλλάζει όταν σιγοβράζει; Και γιατί τα braises – αυτά τα βαθιά, χειμωνιάτικα φαγητά – δείχνουν τον χαρακτήρα ενός Ξινόμαυρου καλύτερα και από το ίδιο το ποτήρι; Με τρία εμβληματικά γαλλικά πιάτα, η Καρολίνα μάς ανοίγει μια πόρτα σε έναν κόσμο όπου το κρασί δεν συνοδεύει απλώς το φαγητό, αλλά το καθορίζει.

Η Κωνσταντίνα Ψιλιώτη ξεκινά από μια αλήθεια: τίποτα στο κρασί δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται – και το βαρέλι ίσως είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα. Ένα αντικείμενο που συναντάμε από τις ετικέτες μέχρι τα wine bars, αποδεικνύεται φορέας μνήμης, τεχνικής και ιστορίας.

Ο Νίκος Λουκάκης μάς προσγειώνει απαλά σε έναν κόσμο που νομίζουμε ότι γνωρίζουμε καλά, αλλά δεν έχουμε πραγματικά εξερευνήσει. Τα γλυκά κρασιά, παρεξηγημένα και «καταδικασμένα» να εμφανίζονται μόνο στο τέλος ενός μενού, αποδεικνύονται πολύ πιο ευέλικτα, τολμηρά και γαστρονομικά πολύτιμα απ’ όσο πιστεύουμε. Ήρθε η στιγμή να ξαναδιαβάσουμε το pairing των γλυκών κρασιών από την αρχή.

Και κάπως έτσι, αυτό το χειμωνιάτικο τεύχος γίνεται μια πρόσκληση:
να ανοίξουμε ένα μπουκάλι, να ανοίξουμε το σπίτι και – κυρίως – να ανοίξουμε την αγκαλιά μας σε όσους αγαπάμε.