Ένα από τα πρώτα οινοποιεία (port house) στην κοιλάδα Douro, καθώς ιδρύθηκε το 1716. Για πολλά χρόνια ανήκε στη γνωστή και σημαντική για την τοπική κοινωνία Dona Antonia Adelaide Ferreira, όπου ακόμα και σήμερα, στη μνήμη της, το καλύτερο κρασί τους φέρει το όνομά της.
Μετά και τις πρώτες βραβεύσεις το 2003, το οινο- ποιείο γρήγορα αναδείχθηκε ώς ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης με διεθνείς διακρίσεις, γεγονός που οδήγησε στην αύξηση της ζήτησης και για παραγωγή. Ως εκ τούτου, το 2006 οι ιδιοκτήτες ξεκίνησαν τα πρώτα σχέδια επέκτασης του οινοποιείου. Το έργο ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Francisco Vieira de Campos, έχοντας ως βασική έννοια να διαφυλαχθεί η λειτουργικότητα της οινοπαραγωγικής διαδικασίας, με σκοπό την περαι- τέρω βελτίωση της ποιότητας των κρασιών. Εξίσου σημαντικός στόχος ήταν και η καλύτερη ενσωμάτωση του οινοποιείου στο επίσης ιδιόκτητο ξενοδοχείο, ώστε να προαχθεί ο οινοτουρισμός στην περιοχή.
Η χρήση παραδοσιακών δομικών υλικών και η ενσωμάτωση του κτίσματος στον περιβάλλοντα χώρο ήταν τα δύο στοιχεία στα οποία βασίστηκε ο αρχιτέκτονας για την ολοκλήρωση του έργου. Τα νέα κτίσματα διαμορφώθηκαν σε αρμονία και δημιουργική αντίθεση με τις προϋπάρχουσες εγκαταστάσεις. Η επέκταση μιμείται το φυσικό σχήμα του λόφου και είναι κατά ένα μέρος χτισμένη μέσα σε αυτόν. Έτσι, η βαρύτητα χρησιμοποιείται ώστε να επιτρέψει την πιο προσεκτική επεξεργασία των σταφυλιών. Περαιτέρω πρόκληση αποτέλεσε το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης του έργου, δεδομένου ότι οι εργασίες του φθινοπωρινού τρύγου έπρεπε να συνεχιστούν. Η πρόκληση έγκειται στην ένωση της αρχιτεκτονικής, του κτίσματος και του περιβάλλοντα χώρου σε μία ενιαία οντότητα. Οι άνθρωποι που δουλεύουν σε ένα τέτοιο project είναι που κάνουν τη διαφορά.
Οι επισκέπτες που έρχονται από το Peso da Regua βλέπουν πρώτα το ιστορικό πορτοκαλί κτίριο του οινοποιείου. Στη συνέχεια, ένα φουτουριστικό, μακρόστενο κτίσμα εκτείνεται δίπλα του. Η επίπεδη επιφάνειά του δείχνει λιτή και κομψή, πλησιάζοντας όμως πιο κοντά ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει ότι αποτελείται από πάνελ σχιστόλιθου, τα οποία πίσω τους «κρύβουν» περισσότερα από 3.000 τ.μ. χώρου παραγωγής και αποθήκευσης του κρασιού. Οι επισκέπτες μπορούν ακόμα και από την είσοδό τους στο κτίριο να δουν το κελάρι, ενώ η μετάβαση από το παλιό στο νέο έρχεται με τον χώρο των γευστικών δοκιμών, όπου κυριαρχεί το εμφανές μπετόν. Τα μόνα διακοσμητικά στοιχεία είναι τα ξύλινα τραπέζια και οι πάγκοι, καθώς και μια μεγάλη οινοθήκη (bottle rack), που λειτουργεί και ως τοίχος. Ένα άνοιγμα στο ταβάνι επιτρέπει στο φως της ημέρας να λούσει τον χώρο, ενώ η θέα προς την κοιλάδα Douro είναι εντυπωσιακή. •
