Το χειμερινό τεύχος του GRAPE -το μεγαλύτερο κι ένα από τα απολαυστικότερα μέχρι σήμερα-, έχει κυκλοφορήσει και είναι γεμάτο από κρασιά, ατελείωτες προτάσεις, ταξίδια, γεύσεις και αγαπημένα πρόσωπα.
Μία ανάσα πριν τα Χριστούγεννα οι συνεργάτες του Grape μοιράζονται το τι θα πιουν οι ίδιοι αυτές τις γιορτές και γιατί.
Κωνσταντίνος Λαζαράκης
Θα πιω, με τα σωστά άτομα, φιάλες από τις χρονιές που γεννήθηκαν, από τις χρονιές που παντρεύτηκαν, που γέννησαν – γιατί είναι ένας τρόπος να τους δείξω πως είναι σημαντικοί για μένα, δίνω σημασία στα δικά τους, μπαίνω στην φασαρία για κάτι που δεν έχει νόημα αλλά νομίζω πως θα τους κάνει να χαμογελάσουν.
Θα πιω κρασιά από τις χώρες και τις περιοχές που θέλω να πάω, το 2023(;), αργότερα(;) – γιατί είναι ένας τρόπος να σχεδιάζω, να βάζω πινέζες προσμονής στο ημερολόγιο.
Θα πιω μεγάλα κρασιά, σε ποιότητα αλλά όχι αναγκαστικά και στην τιμή – γιατί είναι ένας τρόπος να μένω με τα πόδια καρφωμένα στο έδαφος.
Θα πιω κρασιά που τα έχουν δημιουργήσει ιδιοφυίες – γιατί είναι ένας τρόπος να συνεχίσω να πιστεύω στην ανθρώπινη φύση.
…και θα τελειώσω κάθε ένα από αυτά – γιατί είναι ένας τρόπος να μου θυμίζω πως τίποτα δεν είναι για πάντα.
Καλές γιορτές να έχουμε!
Πηνελόπη Κατσάτου
Εορταστικός στόχος: Να σκαρφαλώσω στα δωδεκάποντα μου και να πιω όλες τις σαμπάνιες του κόσμου.
Αρκετά με την σκλαβιά της πιζάμας και το ελάτε να ψήσουμε στη βεράντα να ανοίξουμε και κανένα κρασί.
Γιατί όπως πολύ ορθά έχει πει και η Lilly Bollinger:
“Πίνω τη σαμπάνια μου όταν είμαι χαρούμενη και όταν είμαι θλιμμένη, καμιά φορά και όταν είμαι μόνη. Όταν έχω παρέα, το θεωρώ υποχρεωτικό. Τη σιγοπίνω όταν δεν πεινώ και την πίνω όταν πεινώ. Αλλιώς δεν την αγγίζω παρά μόνο όταν διψώ.”
Σκοπεύω λοιπόν να μοιραστώ με φίλους, σαμπάνιες γεμάτες αρώματα λουλουδιών, φρούτων, μελιού και brioche που έχουν παλαιώσει στα υγρά κελάρια αλλά και πιο φρέσκες που ο φίλος μου Γιάννης Παππάς μου είπε ότι έχει φέρει.
Επίσης, θέλω να πιώ λευκές βουτυράτες βουργουνδίες, με αρώματα φουντουκιού και βανίλιας και αν φανώ τυχερή κόκκινες βουργουνδίες που με την ασύλληπτη φινέτσα τους μου κόβουν την ανάσα που λέει και ο Γιάννης Καϋμενάκης. Με χαρά θα έβαζα στη λίστα μου και τον αγαπημένο μου Ροδανό. Του είμαι εξάλλου απόλυτα πιστή, επί πολλά έτη.
Τα γλυκά κρασιά τα αφήνω για άλλους.
Εξάλλου όπως σας εξήγησα μπορώ πάντα να επιστρέψω σε μία ωραία… εορταστική σαμπάνια!
Θάλεια Καρτάλη
Ανήκω σε εκείνους που κατάφεραν να μην τα πιουν όλα στη διάρκεια της καραντίνας.
Γι αυτό με βλέπω τις φετινές γιορτές να σκαλίζω τον συντηρητή μου για να ανακαλύψω ότι «θησαυρούς» παραμένουν κρυμμένοι και να τους μοιραστώ με φίλους και οικογένεια. Επειδή οι πρώτες αγάπες δύσκολα ξεχνιούνται, η μάλλον, δεν ξεχνιούνται ποτέ, φέτος θα επικεντρωθώ σε ότι Βordeaux έχω φυλάξει τα τελευταία χρόνια.
Με συνδέουν πια και δεσμοί αίματος με τη Γαλλία, ίσως με έχει επηρεάσει και αυτό . Η βεντάλια των προτιμήσεων σίγουρα έχει ανοίξει πολύ τα τελευταία χρόνια, και οι επιλογές είναι τόσο πολλές που δυσκολεύεται κανείς να διαλέξει.
Γι’ αυτό κι εγώ θα στοχεύσω σε ότι Pomerol και St Emilion ανακαλύψω στον συντηρητή μου, και θα τα πιώ στην υγεία όλων μας με την ευχή η χρονιά που έρχεται να μας οδηγήσει σε νέους δημιουργικούς δρόμους.
Nίκος Ιωαννίδης
Οι γιορτές είναι μία καλή ευκαιρία να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας μικρές ή μεγάλες υπερβολές.
Είναι και μια πρώτης τάξης δικαιολογία, για να ανοίξουμε τις φιάλες που κρύβουμε καλά στο κελάρι μας, ή να ξοδέψουμε κάτι τις παραπάνω. Στο τραπέζι μας φέτος, αγαπημένες παλιές χρονιές από Ξινόμαυρο, με τις δύο επετειακές επαν-εκδόσεις του 2011 σε πρώτο ρόλο.
Grand Reserve Μπουτάρη 2011 και Ράμνιστα Le Bicentenaire 2011 Κτήμα Κυρ-Γιάννη.
Γιώργος Βελισάριος
Την περίοδο των Χριστουγέννων θεωρώ ότι αρμόζει να απολαμβάνουμε κάποια κρασιά που υπομονετικά περιμένουν στο κελάρι μας αρκετά χρόνια για να συναντηθούμε. Συνήθως επιλέγω κάποια που έχουν συμπληρώσει μια εικοσαετία. Έτσι, φέτος έχω επιλέξει μερικές φιάλες Chateauneuf du Pape Domaine du Vieux Lazaret του 2003 και κάποια Chateau de Vacques Bordeaux του 2002.
Γιοβάννα Λύκου
Το καλεντάρι της ζωής μου στο κεφάλαιο Χριστούγεννα θα μπορούσε να έχει υπότιτλο: ‘Δουλεύει πάντα τα Χριστούγεννα’.
Έχω κάνει, ανά τα χρόνια, τόσες προτάσεις για το τι θα πιούν ή θα προσφέρουν οι άλλοι άνθρωποι τις γιορτές, που διανοητικά τουλάχιστον έχω απολαύσει όλα τα κρασιά και τα ποτά του κόσμου. Κάπως έτσι είμαι σε μόνιμη συναισθηματική μέθη σχεδόν 15 χρόνια τώρα.
Ο χρόνος που αφιερώνω στις δικές μου επιλογές είναι ελάχιστος αλλά την ίδια στιγμή πολύτιμος: Γύρω από μεγάλα τραπέζια επιλέγω πάντα κρασιά φίλων μου παραγωγών γιατί με αυτόν τον τρόπο είναι σαν να είμαι μαζί με αυτούς που νιώθω οικογένεια στο κρασί. Επιλέγω επίσης τουλάχιστον ένα κρασί από κάποιο ιστορικό ελληνικό οινοποιείο για να δείξω την ευγνωμοσύνη μου σε κείνους που ξεκίνησαν αυτό που ζούμε σήμερα καταδικάζοντας το μπανάλ σνομπισμό που ενίοτε λαμβάνουν, και φυσικά συνεχίζω να επιλέγω και να απολαμβάνω όπως και τον υπόλοιπο χρόνο ποιοτικές φυσαλίδες!
Υπάρχουν βέβαια και επιλογές που θα απολαύσω μόνη μου ή με λίγους:
Μία στάλα cognac ή παλαιωμένο ελληνικό απόσταγμα μαζί ένα από τα τελευταία δομινικανά πούρα του συντηρητή μου. Λίγο από την τελευταία φιάλη Amontillado VORS30 ετών που φυλάω πως και πως. Μία φιάλη από την αγαπημένη μου blanc de blanc σαμπάνια για να ακούσω το ‘ποπ’ (sic) που είχε το ωραιότερο -μέχρι τώρα- καλοκαίρι της ζωής μου.
Γιάννης Παππάς
Φέτος τα Χριστούγεννα ανυπομονώ να πιω μια σαμπάνια. Αλλά τι σαμπάνια… Τη Sapience, την πιο iconic ετικέτα του αγαπημένου μου παραγωγού Benoit Marguet. Την έχω από το τελευταίο μου ταξίδι στην περιοχή, και περιμένω πώς και πώς να της κάνω γλυκό έρωτα.
Θεωρώ όμως πιο σημαντικό από κάθε κρασί και κάθε σαμπάνια (που τόσο αγαπώ) να πω τα παρακάτω:
α) Μην κάνετε καλές πράξεις μόνο τα Χριστούγεννα.
β) Μαγειρέψτε υπεύθυνα. Μην πετάτε τόσο φαγητό.
γ) Να σέβεστε όσους εργάζονται τις ώρες που εσείς διασκεδάζετε ή κάνετε τα γιορτινά σας ψώνια.
δ) Μην είστε wine-snob και wine-haters. Να είστε πιο ρομαντικοί. Δεν προσελκύουμε έτσι κόσμο στο χώρο του κρασιού. Έτσι τον διώχνουμε, και δεν το θέλουμε. Γιατί το κρασί είναι ωραίο. Κι εμείς ωραίοι είμαστε. Όλα ωραία είναι βρε παιδί μου.
