Το οινοποιείο Volcanic Slopes αναγεννήθηκε το 2013, οι ρίζες του όμως πάνε πολύ πίσω περίπου 300 χρόνια, όταν τον 18ο αιώνα λειτουργούσε ως κάναβα στη Σαντορίνη. Και για να μην ξεχνιόμαστε, κάναβα είναι το μέρος όπου παρασκευάζεται και αποθηκεύεται το κρασί.

Η επίσκεψή μας είχε προγραμματιστεί για να κάνουμε μια κάθετη δοκιμή στο εξαιρετικό pure. Ωστόσο, πριν δοκιμάσουμε το πραγματικά εντυπωσιακό κρασί, το «σπίτι» του μας τράβηξε την προσοχή. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, αναζητήσαμε τον υπεύθυνο της αναγέννησης του κτιρίου, τον κ. Νίκο Δελένδα, αρχιτέκτονα μηχανικό, προκειμένου να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες.

«Πρόκειται για προπολεμικά ανεγερθείσα κάναβα-οιναποθήκη (πριν από το 1955) με υπόσκαφους και εξώσκαφους χώρους εμβαδού περίπου 250 τ.μ., με τον εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο, που βρίσκεται στην τοποθεσία Επισκοπή Γωνιάς στη Σαντορίνη. Πάνω από την κάναβα υπήρχε όροφος με την κατοικία του ιδιοκτήτη, η οποία υπέστη ζημιές στον σεισμό του 1956. 

“Το βασικό κτίριο αποτελείται από τρία εξώσκαφα κτιστά μέρη, πέτρινα, στεγασμένα με θόλο. Το κτίριο βρισκόταν σε αρκετά καλή κατάσταση, καθώς λειτουργούσε ως αποθήκη. Ενισχύθηκαν τόσο οι χτιστοί θόλοι όσο και η υπόσκαφη κάναβα. Τα βοηθητικά κτίσματα επιδιορθώθηκαν και συμπληρώθηκαν. Στον περιβάλλοντα χώρο αφαιρέθηκε ένας μεγάλος υπερυψωμένος όγκος χωραφιού για να δημιουργηθεί μια ευρύχωρη αυλη με πλατεία και κεντρική πέτρινη στοά πρόσβασης. Η βασική δυσκολία πρόκληση είναι αρχιτεκτονική. Πώς επεμβαίνεις σήμερα σε ένα αγροτικό κτίριο της προπολεμικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής; Πώς διατηρείς το αρχικό του ύφος και ταυτόχρονα δίνεις το στίγμα της εποχής που πραγματοποιείται η επέμβαση;» αναρωτιέται ο κ. Δελένδας. Το ύφος του κτιρίου -το οποίο πλαισιώνουν οι αμπελώνες- έχει μια καθαρότητα και μια ηρεμία που σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή, με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να αισθάνεται ελεύθερος και χαλαρός.

Στον κεντρικό θόλο, που μετατράπηκε σε χώρο υποδοχής και γευσιγνωσίας, τα πηγάδια όπου μαζευόταν ο μούστος διατηρήθηκαν και σκεπάστηκαν με γυάλινο πάτωμα, ενώ ο εσωτερικός φωτισμός τους δίνει την αίσθηση του τρισδιάστατου. Στον δεύτερο συνεχόμενο χώρο δημιουργήθηκε μια γλυπτική μορφή δεξαμενών παλαίωσης κρασιού. Θυμίζει γεωμετρικούς κρυστάλλους επεξεργασμένους από μπετόν και από εμφανή πατητή τσιμεντοκονία, που τοποθετήθηκαν ελεύθερα μέσα στον χώρο. Σε συνέχεια αυτού του χώρου βρίσκεται η υπόσκαφη κάναβα, η οποία είναι κρυμμένη μέσα στο σώμα της θηραϊκής γης, της άσπας. Εδώ επιλέχθηκε ένα δάπεδο το οποίο αφήνει απόσταση από τον περιμετρικό τοίχο -σαν χαντάκι φωτιζόμενο- προκειμένου να αυτονομηθεί η κίνηση της πλατφόρμας/ του δαπέδου, η οποία στεγάζεται μέσα στον βράχο. Στο τέλος αυτού του χώρου κατασκευάστηκε μία ελεύθερη σειρά από μεταλλικά ράφια αποθήκευσης των φιαλών, η οποία ξετυλίγεται σαν κορδέλα στην περίμετρο των τοίχων.