Σκέφτομαι συχνά και παρατηρώ ότι νομοτελειακά όλοι οι οινόφιλοι του πλανήτη, μόλις ενηλικιωθούμε οινικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εναποθέτουμε το «ιερό μας δισκοπότηρο» δίπλα σε μια λευκή ή κόκκινη Βουργουνδία. Μια περιοχή που όλοι ως αρχάριοι λατρεύουμε να απαξιώνουμε. Λογικό εν μέρει, αφού εκτός από σπουδαία κρασιά η συγκεκριμένη περιοχή φημίζεται και για υψηλές τιμές, δυσανάγνωστες ετικέτες και έναν ελιτίστικο-υπεροπτικό χαρακτήρα που δεν είναι πάντα αρεστός.
Η πορεία όλων μας είναι προδιαγεγραμμένη: Αρχικά, τσιμπάμε το παρθενικό μας δόλωμα με κάποιο εντυπωσιακό κρασί του Νέου Κόσμου, δειλά δειλά ανεβάζουμε τον πήχη της πολυπλοκότητας με κάποια Bordeaux επιπέδου αρχαρίων, διαφορετικές επιλογές από τον ιταλικό αμπελώνα, κάποια επώνυμα-αναγνωρίσιμα τοπωνύμια του γαλλικού αμπελώνα, όπως το Châteauneuf-du-Pape. Αφού εξαντλήσουμε τις συγκινήσεις που μπορούν να μας προσφέρουν τα προαναφερθέντα τοπωνύμια, αναπόφευκτα διασχίζουμε τα σύνορα της συνειδητοποιημένης απόλαυσης, καταλήγοντας στη Βουργουνδία.
Μια περιοχή με εκατοντάδες τοπωνύμια με ονομασίες των ομώνυμων χωριών-περιοχών, κάποιες διαφορετικές εκατοντάδες από τοπωνύμια ανώτερου ποιοτικού-γευστικού status (Premier Cru), που αναγράφουν στην ετικέτα το όνομα του αξιολογημένου αμπελοτεμαχίου δίπλα στο όνομα του χωριού όπου υπάγονται, και κάποιες δεκάδες τοπωνύμια με την ανώτατη ποιοτική αξιολόγηση ενός Grand Cru αμπελώνα, είναι ξεκάθαρο πως δεν ενδείκνυται για γενικολογίες.
Θα ήθελα, παρ’ όλα αυτά, να κάνω την προσπάθειά μου και να αποτυπώσω τον τρόπο που ισορροπώ στη σχιζοφρένεια της διαφορετικότητας, μπαίνοντας στα παπούτσια του δυνητικού καταναλωτή. Αρχικά μιλάμε για μια μέσου μεγέθους οινοπαραγωγική ζώνη με πολλές μικρές, οικογενειακές οινοκεντρικές επιχειρήσεις.
Η μοναδική σταθερά στην περίπτωση
της Βουργουνδίας είναι το σταφύλι.
Chardonnay στα λευκά και Pinot Noir στα ερυθρά.
Παρενθετικά υπάρχουν και σε πολύ μικρό ποσοστό το λευκό Aligote και το ερυθρό Gamay, που κινούνται στα επίπεδα του πολύ εξεζητημένου. Η ειδοποιός διαφορά της Βουργουνδίας σε σχέση με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές είναι πως η αξιολόγηση έχει γίνει αποκλειστικά και μόνο στο αμπέλι. Σε αντίθεση με το αντίπαλο δέος Bordeaux, που ακολούθησε την ταξινόμηση με έμφαση στην ιδιοκτησία (Château concept), η πυραμίδα της αξιολόγησης της Βουργουνδίας είναι δομημένη σε Region, Village, Premier Cru και Grand Cru, με όλα τα ιεραρχικά σκαλοπάτια να αντικατοπτρίζουν τις ιδιαιτερότητες του τοπωνυμίου που αναγράφεται στην ετικέτα.
Σε ό,τι μας αφορά, αν υποθετικά μας αρέσει η δαντέλα, όπως χαρακτηρίζεται το ντελικάτο-αιθέριο στιλ των ερυθρών κρασιών του Volnay, θα πρέπει αρχικά να επιλέξουμε το οινοποιείο που ταιριάζει τόσο στον ουρανίσκο όσο και στο πορτοφόλι μας. Είναι πολύ σύνηθες να μας αρέσει, π.χ., το εντυπωσιακό –οριακά νεοκοσμίτικο– στιλ του Marquis d’Angerville στο αμπελοτόπι Taillepieds, αλλά να περνάμε εξίσου καλά σε πιο καθημερινές απολαύσεις και με το Volnay en Caillerets του Domaine de la Pousse d’Or, ενώ το πιο ήπιο, καλοδομημένο, αλλά εξίσου αντιπροσωπευτικό στιλ του De Montille Volnay Les Champans να το κρατάμε για πιο μακρόπνοα σχέδια, λόγω της δυνατότητας μακράς παλαίωσης του συγκεκριμένου οίκου.
Αν εναλλακτικά μας αρέσει η λευκή Βουργουνδία από το πάνω ράφι, αλλά το στιλ του Jadot με τα εκατοντάδες διαφορετικά κρασιά δεν είναι το αγαπημένο μας, μια δοκιμή του Chevalier Montrachet les Demoiselles θα μας αποδείξει ότι στη Βουργουνδία στη θέση του οδηγού είναι το αμπέλι και όχι ο άνθρωπος. Η συγκεκριμένη φιάλη έρχεται δεύτερη μόνο στο Montrachet του Romanée Conti… Όλα αυτά για κάποιους ακούγονται χαοτικά και για κάποιους άλλους ηδονιστικά, υποσημειώνοντας πως ακόμα δεν έχουμε ακουμπήσει τη χρονιά που στη Βουργουνδία έχει δραματικά εντονότερο αποτύπωμα σε σχέση με άλλες περιοχές όπου λίγο το χαρμάνι, λίγο οι σύγχρονες οινοποιητικές επεμβάσεις μπορούν να κρύψουν πολλά κάτω από το χαλί.
Όσο επιφανειακός κι αν υπήρξα στην τοποθέτησή μου για μια περιοχή την οποία ο Jasper Morris καλύπτει αυστηρά επιλεκτικά σε ένα βιβλίο 800 σελίδων, πιστεύω πως η Βουργουνδία δικαιωματικά είναι το αιώνιο απωθημένο όλων των ανθρώπων που αγαπούν το κρασί.
