Η Πελοπόννησος ήταν ανέκαθεν ένας πολύ ιδιαίτερος προορισμός για εμάς. Τα μαγευτικά τοπία της, η πλούσια ιστορία της και, φυσικά, τα εξαιρετικά κρασιά μάς ενέπνευσαν να αφιερώσουμε το φετινό αγγλόφωνο τεύχος σε αυτή την ευλογημένη γη.
Πολλοί είναι οι ταξιδιώτες που ανακάλυψαν την ομορφιά της Πελοποννήσου μέσα στα χρόνια, κάποιοι μάλιστα επέλεξαν να χτίσουν εδώ τα εξοχικά τους ή ακόμα και να εγκατασταθούν μόνιμα. Ανάμεσά τους ήταν και ο Πάτρικ Λι Φέρμορ, ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας, λόγιος και ήρωας του πολέμου – ένας από τους σπουδαιότερους ταξιδιωτικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Έκανε την Πελοπόννησο δεύτερη πατρίδα του, χτίζοντας ένα υπέροχο πέτρινο σπίτι στην Καρδαμύλη, ένα παραθαλάσσιο χωριό στη Μάνη.
«Όταν ο Θεός τελείωσε τη δημιουργία του κόσμου, του περίσσεψαν πέτρες και τις άδειασε εδώ», έγραψε στο Μάνη: Ταξίδια στη Νότια Πελοπόννησο, αποτυπώνοντας τη δύναμη της σκληροτράχηλης αυτής γης που τόσο αγάπησε.
Χρειάζονται πραγματικά εβδομάδες, αν όχι μήνες, για να ανακαλύψει κανείς όλους τους κρυμμένους θησαυρούς αυτής της περιοχής, εκεί όπου γεννήθηκε η ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους. Μα αρκεί κι η γεύση από μια γουλιά κρασί για να νιώσει κανείς τον πλούτο της γης, το βάθος της αμπελουργικής παράδοσης που χάνεται μέσα στους αιώνες και τη μοναδικότητα των terroir – από εύφορες πεδιάδες μέχρι κακοτράχαλα βουνά.
Η Νεμέα είναι η μεγαλύτερη ΠΟΠ ζώνη παραγωγής ερυθρών οίνων στην Ελλάδα. Εδώ βασιλεύει η ποικιλία Αγιωργίτικο. Τα κρασιά που προκύπτουν – βαθιά ρουμπινί στο χρώμα, γεμάτα αρώματα κόκκινων φρούτων και νότες μπαχαρικών – έχουν αποκτήσει το προσωνύμιο «αίμα του Ηρακλή», μια αναφορά στον ήρωα που, σύμφωνα με τον μύθο, σκότωσε εδώ κοντά το λιοντάρι της Νεμέας. Σήμερα, περισσότερα από 40 οινοποιεία δημιουργούν στυλ που κυμαίνονται από απαλά ροζέ μέχρι παλαιωμένα, βαρελάτα ερυθρά με μεγάλη δυνατότητα παλαίωσης.
Πιο νότια, έξω από την Τρίπολη, απλώνεται το οροπέδιο της Μαντινείας, όπου πρωταγωνιστεί το Μοσχοφίλερο. Αυτή η ερυθρωπή ποικιλία δίνει κομψά, αρωματικά λευκά κρασιά. Οι παραγωγοί της περιοχής πειραματίζονται με διάφορες τεχνικές οινοποίησης, επιδιώκοντας να αναδείξουν τις πολλές δυνατότητες της ΠΟΠ ποικιλίας, δίνοντας πάντοτε έμφαση στην ποιότητα των σταφυλιών και στην υψηλή οξύτητα που προσφέρει το ηπειρωτικό κλίμα και η έντονη διακύμανση θερμοκρασίας μεταξύ ημέρας και νύχτας.
Βόρεια της Νεμέας βρίσκεται η μικρή αλλά σημαντική αμπελουργική ζώνη της Κορινθίας. Τα μεγάλα υψόμετρα, οι απότομες πλαγιές, οι σκληροί χειμώνες και τα δροσερά καλοκαίρια χαρακτηρίζουν τα αμπελοτόπια της περιοχής, που δίνουν διακριτικά κρασιά – τα περισσότερα τραγανά και κομψά, με ντελικάτα αρώματα, αλλά και ορισμένες πιο γεμάτες εκφράσεις, από ελληνικές και διεθνείς ποικιλίες.
Πηγαίνοντας δυτικά, φτάνουμε στην Αχαΐα και την περιοχή της Αιγιαλείας, με τους αμπελώνες στις απότομες πλαγιές και τα μεγάλα υψόμετρα, όπου ευδοκιμεί ο Ροδίτης. Πιο κοντά στην Πάτρα, σε πιο ηλιόλουστα σημεία, ωριμάζει η Μαυροδάφνη – μια ποικιλία που παραδοσιακά έδινε τη γλυκιά Μαυροδάφνη, ένα ενισχυμένο επιδόρπιο κρασί, που θυμίζει Tawny Port και που σήμερα δίνει εξαιρετικά ξηρά κρασιά.
Στα νοτιοδυτικά, η Μεσσηνία φιλοξενεί μια δυναμική ομάδα οινοπαραγωγών που έχουν αναβιώσει την αμπελουργία, σημαντικό κομμάτι της ιστορίας και παράδοσης της περιοχής.
Στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου, στη Λακωνία, δεσπόζει η μεσαιωνική καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς – το λιμάνι απ’ όπου ταξίδευε το φημισμένο Μαλβάζια, το γλυκό κρασί του Μεσαίωνα που γοήτευε Ανατολή και Δύση. Χάρη στις προσπάθειες των τοπικών οινοποιών, η παραγωγή του έχει αναβιώσει, ενώ η λευκή ποικιλία Κυδωνίτσα, που θεωρείται ανερχόμενο αστέρι της ελληνικής οινοποιίας, κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Όμως το κρασί είναι μόνο η μισή ιστορία. Η Πελοπόννησος θρέφει σώμα και ψυχή με έναν γαστρονομικό πλούτο εξίσου πολύχρωμο με τα τοπία της. Το «υγρό χρυσάφι» – το ελαιόλαδο Καλαμάτας, που παράγεται από αιωνόβια δέντρα Κορωνέικης – αποτελεί το σήμα κατατεθέν της περιοχής και χαρίζει την πλούσια γεύση του σε όλα τα πιάτα, από ώριμες ντομάτες μέχρι γλυκά με πορτοκάλι.
Στη Μάνη θα βρείτε σύγκλινο, χοιρινό καπνισμένο και μαριναρισμένο με φλούδα πορτοκαλιού και συντηρημένο σε ελαιόλαδο, δίπλα σε τραγανά λαλάγγια – τέλειοι συνοδοί για τα τοπικά κρασιά.
Στα ορεινά χωριά μαγειρεύουν κατσίκι με ρίγανη, τραχανά με γιαούρτι και μέλι από τα βουνά, αρωματισμένο με άγριο θυμάρι. Στις ακτές, οι ψαράδες φέρνουν στο πιάτο μας μπαρμπούνια, σαρδέλες και καλαμάρια, τα οποία ψήνονται γρήγορα σε θράκα από κλήματα και σερβίρονται με λίγο λεμόνι από τις πεδινές λεμονιές.
Από το αμπέλι ως το τραπέζι, η Πελοπόννησος προσφέρει έναν πλούσιο καμβά μοναδικών προϊόντων. Κάθε μπουκιά, κάθε γουλιά αφηγείται ένα κομμάτι της ίδιας, διαχρονικής ιστορίας – μιας γης όπου η φιλοξενία και η ιστορία προσφέρονται τόσο απλόχερα όσο και το κρασί, και όπου οι επισκέπτες, όπως ο Πάτρικ Λι Φέρμορ, συχνά ονειρεύονται να μείνουν για πάντα.
