Ψάχνω ώρα να βρω λέξεις για να περιγράψω τα κρασιά που έχω μπροστά μου. Είναι από εκείνες τις φορές που, αντί να είμαι «αντιμέτωπος» με τον υπολογιστή, θα ήθελα να μοιραζόμουν την εμπειρία. Θα προτιμούσα να βλέπω τα συναισθήματα που δημιουργούν τέτοια κρασιά στον κόσμο. Για να είμαι ειλικρινής, είμαι και λίγο θυμωμένος με τον εαυτό μου. Πώς είχα βγάλει για τόσο καιρό από το οπτικό μου πεδίο ένα κρασί για το οποίο τώρα μπορώ και θυμάμαι την κάθε ξεχωριστή φορά που είχε έρθει στο ποτήρι μου. Κάνω ένα «άλμα» στο παρελθόν και αναπολώ τον «χαμό» που είχε προκαλέσει η σοδειά του 2004 όταν είχε κυκλοφορήσει. 15% αλκοόλ στην ετικέτα, μια στροφή λόγω χρονιάς σε ένα πιο νεοκοσμίτικο στιλ, όπως μου «ψιθύρισε» και ο οινολόγος του Κτήματος, Σωτήρης Καραγιάννης, και θυμάμαι ότι τότε προσπαθούσα να καταλάβω πού είχαν «κρύψει» το αλκοόλ. Ένα κρασί σπουδαίας ισορροπίας και πολυπλοκότητας.
Η Νέα Δρυς έχει ως προορισμό της την παλαίωση. Είναι από εκείνα τα κρασιά που όταν κάποιος τα οραματίστηκε έθεσε συγκεκριμένα standards τα οποία και φρόντισε να μην παραβεί ποτέ. Η Νέα Δρυς δεν κυκλοφόρησε από τις σοδειές του 2007 έως και του 2012. Σταφύλια αγοράστηκαν, κρασί φτιάχτηκε, αλλά το αποτέλεσμα δεν εξυπηρετούσε τον σκοπό της ύπαρξης του κρασιού (την ικανότητα μακρόχρονης παλαίωσης) και γι’ αυτό δεν βγήκε ποτέ στην αγορά. Πέρα από τον εφιάλτη που φαντάζομαι πως βίωσε το τμήμα πωλήσεων, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο κρασί που να έχει προσπεράσει έξι συνεχόμενες χρονιές χωρίς να κυκλοφορήσει. Είπαμε όμως… Κάποια κρασιά φτιάχνονται για συγκεκριμένο λόγο, και αυτός ο λόγος ήταν έτοιμος να αποκαλυφθεί στο μεγαλείο μιας ολόκληρης εικοσαετίας μπροστά μου. Η ετικέτα παραμένει σχεδόν απαράλλακτη. Μικρές διαφοροποιήσεις στις γραμματοσειρές, αλλά το ύφος δεν έχει αλλάξει. Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο οινοποίησης του κρασιού όλα αυτά τα χρόνια. Το χαρμάνι είναι 70% Cabernet Sauvignon και 30% Cabernet Franc, και από μόνο του αυτό σημαίνει ότι στο κεφάλαιο «παλαίωση» κρασιά σαν τη Νέα Δρυ, που διαθέτουν εκπληκτική συμπύκνωση, στιβαρές τανίνες και υψηλά επίπεδα οξύτητας, δεν έχουν αντίπαλο.
Νέα Δρυς 2015
Αδιαπέραστο ρουμπινί χρώμα και μια μύτη που βασίζεται στη συμπύκνωση φρούτου και σε βοηθάει να καταλάβεις το «πάρτι» που θα λάβει χώρα τα επόμενα χρόνια. Πυκνή και ώριμη, μαύρο φρούτο, κεράσι και βατόμουρο, μπαχαρένιες νότες. Το στόμα φωνάζει Cabernet, τρομακτικά στιβαρό και πυκνό, τανίνες που ξεκινούν ευγενικά, αλλά με το πέρασμα της ώρας χτίζουν δύναμη και πολυπλοκότητα, και επίγευση μακρά και πολύπλοκη. Το βαρέλι αριστουργηματικό, αφήνει τον ρόλο του πρωταγωνιστή στο φρούτο.
Νέα Δρυς 2013
Χρώμα σχεδόν ακλόνητο στον χρόνο, βαθύ και ρουμπινί. Δεν λείπει τίποτε από την αυστηρότητα του Cabernet στη μύτη. Είναι πιο εκφραστικό από το 2015, μαύρο φρούτο, φραγκοστάφυλο και αυτή η φυτική πιπεράτη αίσθηση του Cabernet Sauvignon, που προσδίδει πιο φρέσκια αίσθηση. Το στόμα δεν έχει την ποιότητα τανινών του 2015. Για όσους όμως αγαπούν την αγριάδα του Cabernet, αυτό είναι το απόλυτο. Ένα κλικ πιο underripe, φρέσκο φρούτο, πιπέρι και πολύ μακρά επίγευση. Μια ζωική, λιπαρή πρωτεΐνη θα το μαλακώσει στο σημείο που πρέπει.
Νέα Δρυς 2006
Πολύ εκφραστικό, ώριμο φρούτο και έντονο βαρέλι, που προσδίδει εξαιρετικά αρώματα μπαχαρικών και κέδρου. Το βαρέλι είναι ίσως λίγο πιο τονισμένο από όσο θα άρεσε στα δικά μου γούστα, αλλά η πολυπλοκότητά του δεν προσπερνιέται. Το στόμα είναι πιο κομψό και οι τανίνες του Cabernet δείχνουν ότι δεν πρόκειται να «εξαφανιστούν» ποτέ, αν και περιβάλλονται από ένα πιο μαλακό «πέπλο». Δομή υπάρχει και πολλή ακόμα, οξύτητα επίσης και όμορφη ισορροπία φρούτου, δρυός και τριτογενών αρωμάτων. Εντυπωσιακά ζωντανό και ζωηρό, παρά τη δεκαπενταετία που κουβαλάει.
Νέα Δρυς 2005
Το χρώμα είναι πιο εξελιγμένο (γκρενά) και το φρούτο έχει υποχωρήσει στη μύτη, δίνοντας θέση σε αρώματα γης, βρεγμένων φύλλων, μανιταριών και ζωικές νότες δέρματος. Ήταν μια δύσκολη χρονιά και αυτό μάλλον φαίνεται και από την εξέλιξη του κρασιού, που σε σχέση με το 2006 δείχνει αρκετά παλαιότερο. Βέβαια, από την άλλη, μιλάμε για ένα κρασί 16 ετών, στο οποίο οι λάτρεις της παλαίωσης θα βρουν ό,τι ακριβώς θα περίμεναν. Το στόμα υστερεί σε συμπύκνωση, οι τανίνες είναι πιο στεγνές και άγριες. Θα το άνοιγα, θα απολάμβανα την εξέλιξή του, αλλά δεν θα το άφηνα να παλαιώσει περαιτέρω.
Νέα Δρυς 2004
Η μύτη έχει «ανθίσει» κυριολεκτικά. Το «μπουκέτο» του είναι εντυπωσιακό, με μεγάλα επίπεδα πολυπλοκότητας. Καπνός, tobacco, ωριμότητα, γλύκα από το βαρέλι αλλά και φυτικές νότες. Το στόμα υπέροχο, οι τανίνες ξεκινούν πολύ γλυκά, σαν να έχουν λιώσει, αλλά αφήνουν με την ώρα το φαινολικό «δάγκωμά» τους. Υπέροχη αρμονία και δέσιμο πρωτογενών και τριτογενών αρωμάτων και μακρά επίγευση. Ολοκληρωμένο και απόλυτα γοητευτικό.
Νέα Δρυς 2003
Και εδώ υπέροχα εκφραστική μύτη, αλλά περισσότερο μαρμελάδα κόκκινου φρούτου. Το κρασί δείχνει λίγο πιο ευαίσθητο στην ώρα και σε επαφή με το οξυγόνο. Γλυκά μπαχαρικά, νότες βανίλιας, καπνός και καφές. Το στόμα είναι πιο άγουρο σε υφές, το σώμα όχι τόσο πληθωρικό και οι τανίνες του έχουν αρχίσει να φαίνονται πιο επιθετικές, μια που το φρούτο υποχωρεί σταδιακά. Ίσως φταίει και ο δικός μου ουρανίσκος μετά από επτά τανικά Cabernet στη σειρά. Παρ’ όλα αυτά, το απολαμβάνω πραγματικά.
Νέα Δρυς 2001
Πανέμορφη εξέλιξη, τριτογενή αρώματα και ένα κρασί στο πλατό της ωριμότητάς του. Τα αρώματά του είναι λες και θέλουν να σου μιλήσουν. Ενώ είναι εξελιγμένο, δεν έχει ίχνος κόπωσης στη μύτη. Το στόμα, όπως και στο 2003, είναι πιο κοντά στο finesse, στον Παλαιό Κόσμο, και το μόνο που με κάνει να σκεφτώ είναι ότι είμαι τυχερός που το δοκιμάζω. Επιστρέφω στην εκκίνηση της γευστικής δοκιμής και σκέφτομαι αν αυτό το κρασί έχει εξελιχθεί τόσο όμορφα ώστε να φτάσει το 2015…
