Τα Μετέωρα αποτελούν ένα εκπληκτικό φυσικό θαύμα στην καρδιά της Ελλάδας, με μια μακρά θρησκευτική ιστορία. Η δημιουργία τους οφείλεται στις δυνάμεις της φύσης, σε καταρράκτες που έκαναν σχισμές στα βράχια, δημιουργώντας αυτά τα εντυπωσιακά σύνολα.
Τα απότομα βράχια των Μετεώρων δημιουργούν ένα μοναδικό τοπίο που από τη μία εντυπωσιάζει με τη φυσική ομορφιά και την μοναδικότητά του και είναι παράλληλα το δεύτερο σημαντικότερο μοναστικό συγκρότημα στην Ελλάδα, μετά από το Άγιο Όρος. Στην περίοδο της μέγιστης ακμής, υπήρχαν 30 μοναστήρια στις κορυφές των βράχων, σήμερα λειτουργούν μόνον έξι, τα οποία, από το 1988 περιλαμβάνονται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Εδώ, σε αυτούς τους βράχους εγκαταστάθηκαν μοναχοί τον 11ο αιώνα, αναζητώντας απομόνωση και διαλογισμό.
Είναι το μεγαλύτερο μοναστήρι της περιοχής, κατασκευασμένο τον 14ο αιώνα, ανάμεσα σε δώδεκα από τους ακροβάτες βράχους, είναι μια από τις πιο συναρπαστικές πνευματικές και αρχιτεκτονικές κληρονομιές της Ελλάδας.
Είναι σκαρφαλωμένη πάνω στον ψηλό και επιβλητικό βράχο με υψόμετρο 613μ. από τη θάλασσα και 416 από την κοίτη του Πηνειού ποταμού.
Ο Αγιορείτης μοναχός Αθανάσιος ασκήτεψε αρχικά επί δέκα χρόνια πάνω σε ένα βράχο τον “Στύλο των Σταγών”. Ήταν ο πρώτος που ανέβηκε στον Πλατύ λίθο, μαζί με συνοδεία δεκατεσσάρων μοναχών. Σκάλισαν τρύπες στον απόκρημνο βράχο, έμπηξαν δοκάρια, έκαναν σκαλωσιές και κατάφεραν να φτάσουν εκεί που ως τότε μόνο τα πουλιά μπορούσαν να ανέβουν, στην κορυφή του βράχου.
Εκεί ο Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, ανάμεσα στη γη και τον ουρανό, στην κόψη ενός κατακόρυφου γκρεμού έκτισε τη μονή περίπου το 1340 μΧ και οργάνωσε την πρώτη συστηματική μοναστική κοινότητα και οικοδόμησε το ναό της Θεομήτορος. Αυτός είναι και ο πρώτος που εγκατέστησε αμπέλια στην περιοχή.
Όπως συμβαίνει σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, οι μοναχοί και τα μοναστήρια είναι αυτοί που διατήρησαν ακέραιες τις παραδόσεις και από εκεί πηγάζουν στοιχεία της παράδοσης κομμάτι της οποία είναι και η γαστρονομία. Οι μοναχικές κοινότητες των Μετεώρων δεν επιδίδονται μόνο στην πνευματική αναζήτηση, αλλά και στη δημιουργία προϊόντων, όπως το κρασί.
Τα αμπέλια που καλλιεργούσαν οι μοναχοί γύρω από τα μοναστήρια από τον 14ο αιώνα είναι από τα πιο ιστορικά οινοπέδια της Ελλάδας. Ένα από τα πιο ιστορικά κτίρια, άμεσα συνυφασμένο με την οινοποιία, είναι το κελάρι της Μονής του Μεγάλου Μετεώρου. Δεν είναι ανοιχτό ακόμα για τους επισκέπτες καθώς ετοιμάζεται να ανοίξει τις πόρτες του για το κοινό, αλλά κρύβει πολύτιμους θησαυρούς.
Στην πρόσφατη επίσκεψή μας μπήκαμε στα άδυτα της Μονής και είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στην οινική ιστορία μας. Δύο ξύλινα βαρέλια, τόσο μεγάλα που δείχνουν να χτίστηκαν μέσα στο κτίριο και φιλοξενούσαν πιθανότατα και νερό αλλά και δεκάδες μικρότερα για κρασί αλλά και τσίπουρο.
Οι μοναχοί για αιώνες χρησιμοποιούσαν τις ίδιες τεχνικές για να φτιάχνουν το κρασί τους. Οι ποικιλίες που καλλιεργούσαν προέρχονταν κυρίως από την περιοχή, αλλά χρησιμοποιήθηκαν κι άλλες ελληνικές που βρήκαν πρόσφορο έδαφος και ανταποκρίθηκαν στις συνθήκες. Μετά τη φυλλοξήρα ο αμπελώνας φυτεύτηκε και πάλι το 2013.
Οι νέες φυτεύσεις στον πρώτο αμπελώνα που έχει έκταση 25 στρέμματα, περιλαμβάνουν Μαλαγουζιά, Ασύρτικο, Ξινόμαυρο, Μοσχάτο αλλά και την τοπική Λημνιώνα.
Λημνιώνα φύτευσαν οι άνθρωποι του Κτήματος Τσιλιλή και σε μια αντίστοιχη προσπάθεια που έγινε σε γειτονικό αμπελώνα που σκεπάζεται από τη σκιά των βράχων των Μετεώρων και ανήκει στη Μονή Βαρλαάμ.
