Η διατήρηση της αμπελουργικής κληρονομιάς που εκφράζεται μέσα από τη διάσωση παλιών αμπελώνων και η έμφαση σε γηγενείς ποικιλίες πολλές από τις οποίες παραμένουν ακόμη σχετικά άγνωστες αποτελούν την απάντηση στις προκλήσεις του μέλλοντος με κυρίαρχη αυτή της κλιματικής αλλαγής. Αυτό είναι το βασικότερο συμπέρασμα από όσα εξαιρετικά ενδιαφέροντα και σημαντικά ζητήματα που αφορούσαν το μέλλον του ελληνικού κρασιού συζητήθηκαν στο πρώτο συνέδριο που διοργανώθηκε υπό τη μορφή webinar από το 50 Great Greek Wines την Κυριακή 14 Νοεμβρίου με θέμα το Ελληνικό Κρασί σε 10 χρόνια.
Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη δεκαετία, η ομάδα των ομιλητών, αποτελούμενη από τους Fernando Mora MW, Γιάννη Καρακάση MW, Dr Jose Vouillamoz, Καθηγητή Στέφανο Κουνδουρά, Δρ. Γιάννη Βογιατζή και Καθηγητή Θεόδωρο Γεωργόπουλο επικέντρωσε την προσοχή της στις κρίσιμες εξελίξεις στον χώρο του ελληνικού κρασιού τα επόμενα χρόνια, στις προοπτικές αλλά και τις παθογένειες που αποτελούν εμπόδιο στην εξέλιξη του κλάδου.
Στο πρώτο μέρος του συνεδρίου παρουσιάστηκαν οι πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις του Fernando Mora MW και του Γιάννη Καρακάση MW, -ιδρυτή του 50 Great Greek Wines -σχετικά με την εξαιρετική σημασία που έχει για το μέλλον του κρασιού όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως η διατήρηση του μοναδικού πλούτου που μας χαρίζουν οι παλιοί αμπελώνες. Αναφερόμενος σε όσα ισχύουν σήμερα στη χώρα του την Ισπανία, ο κ. Μora τόνισε μεταξύ άλλων ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο προστασίας των παλαιών αμπελώνων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με εξαφάνιση μέσα στα επόμενα χρόνια για μια σειρά από λόγους, στους οποίους περιλαμβάνεται και η πολιτική των επιδοτήσεων της Ε.Ε για φύτευση νέων αμπελώνων με μεγαλύτερες στρεμματικές αποδόσεις και ευκολότερη διαχείριση. Tη σημασία της διατήρησης των παλαιών αμπελώνων υπογράμμισε από την πλευρά του και ο Γιάννης Καρακάσης υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι υπάρχουν ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτήματα γύρω από τη διαχείριση τους και τόνισε ότι θα πρέπει να αποφεύγονται οι απλοϊκές ερμηνείες που ενδεχομένως να οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
Μιλώντας για τον τεράστιο ρόλο που διαδραματίζουν οι γηγενείς ποικιλίες της κάθε αμπελουργικής περιοχής ,ο Dr Jose Vouillamoz , στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία του αναφέρθηκε σε γηγενείς ποικιλίες τις οποίες ονόμασε σταρ του μέλλοντος, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνει και την ελληνική ποικιλία Μούχταρο, την ερυθρή ποικιλία που ανακάλυψε και διέσωσε η οικογένεια Ζαχαριά, του Κτήματος Μουσών. Παρουσιάζοντας μια σειρά από εντυπωσιακά στοιχεία ο Dr Vouillamoz στάθηκε ιδιαίτερα στο πρόβλημα της συρρίκνωσης της βιοποικιλότητας και της σημασίας που έχει η διατήρηση των γηγενών ποικιλιών για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του μέλλοντος, όπως είναι η κλιματική αλλαγή. Εχοντας πολύ βαθιά γνώση του συγκεκριμένου θέματος ο Dr Vouillamoz έκανε μια εντυπωσιακή παρουσίαση καλώντας την Ελλάδα να προχωρήσει στη δημιουργία ενός «γενεαλογικού δέντρου» των πολλών και ιδιαίτερων ποικιλιών που διαθέτει προκειμένου να κατανοήσει και να καταγράψει τις αρχικές ποικιλίες, εκείνες δηλαδή από τις οποίες προέκυψαν όλες οι υπόλοιπες.
Στο ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η τοποθέτηση του Καθηγητή Αμπελουργίας στο ΑΠΘ, Στέφανου Κουνδουρά, ο οποίος υπογράμμισε ότι οι όψιμες ελληνικές ποικιλίες θα αποτελέσουν μια από τις λύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ο κ. Κουνδουράς αναφέρθηκε εκτενώς στην εμβληματική δράση «Οι Δρόμοι των Αμπελώνων» η οποία χρηματοδοτείται από τη Γραμματεία Έρευνας και Καινοτομίας και στοχεύει στην λεπτομερή καταγραφή και ταυτοποίηση όλων των ελληνικών ποικιλιών και των κλώνων τους και σημείωσε ότι θα είχε πολύ ενδιαφέρον να γίνει και μια καταγραφή των «μητρικών» ποικιλιών στην Ελλάδα, των ποικιλιών δηλαδή εκείνων από τις οποίες προέκυψαν όλες οι υπόλοιπες που γνωρίζουμε σήμερα.
Στις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής νομοθεσίας για το κρασί καθώς και στην έλλειψη εθνικής στρατηγικής για τον κλάδο αναφέρθηκε ο νομικός και διευθύνων Σύμβουλος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ), Δρ. Θ. Γεωργόπουλος, ενώ από την πλευρά του ο πρόεδρος του ΣΕΟ Γιάννης Βογιατζής αναφέρθηκε στην απειλή που αποτελεί για το κρασί η παγκόσμια αντιαλκοολική εκστρατεία, υπογραμμίζοντας ότι η τακτική του αυτοελέγχου που έχει επιλέξει ο κλάδος με πρωτοβουλίες όπως το Wine in Moderation βοηθούν χωρίς ωστόσο να αποτελούν απόλυτη λύση σε μια απειλή που απαιτεί διαρκή εγρήγορση. Αναφερόμενος στο e-labelling ο κ.Βογιατζής τόνισε ότι ο κλάδος του κρασιού εισέρχεται πλέον σε μια νέα εποχή υπογραμμίζοντας ότι η νέα πλατφόρμα που έχει δημιουργηθεί αποτελεί εργαλείο εκσυγχρονισμού σε ότι αφορά τις ετικέτες και αναγραφή των συστατικών του περιεχομένων κάθε φιάλης που καθίσταται πλέον υποχρεωτική.
Στο δεύτερο μέρος του συνεδρίου με τίτλο Πειραματισμός και Οινοποίηση δοκιμάστηκαν κρασιά που βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο και δεν έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά, με έμφαση πάντα στις γηγενείς ποικιλίες. Με τη συμμετοχή των ίδιων των παραγωγών και τον συντονισμό της συζήτησης από τον Γιάννη Καρακάση ΜW και τον Γρηγόρη Μιχαήλο Dip WSET είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πειραματικές οινοποιήσεις από το Οινοποιείο Τρουπή, που παρουσίασε ένα Μοσχοφίλερο Βαρέλι 2017, ενώ η Θεοδώρα Ρούβαλη από το Κτήμα Ρούβαλη παρουσίασε την γηγενή ποικιλία των Καλαβρύτων Λαγόρθι, με ένα Λαγόρθι Orange 2020. Ο Orange Ροδίτης 2020 από το Sant’Or παρουσιάστηκε από τον Παναγιώτη Δημητρόπουλο, ενώ ο Αργύρης Γεροβασιλείου μίλησε για το μονοποικιλιακό Λημνιό του 2018 το οποίο οινοποιήθηκε πειραματικά και χωρίς καμία σκέψη να κυκλοφορήσει ως ετικέτα στην αγορά. Ο Πέτρος Μαρκαντωνάτος από το Gentilini ανέλυσε τις δυνατότητες της Μαυροδάφνης- η οποία βρίσκεται τελευταία πολύ στο προσκήνιο- παρουσιάζοντας μια πολύ φρέσκια εκδοχή δεξαμενής, την οποία είχαμε την ευκαιρία να συγκρίνουμε με την οινοποίηση που είχε κάνει το 2004 το Alpha Estate και την οποία παρουσίασε ο Αγγελος Ιατρίδης. Η γευστική δοκιμή ολοκληρώθηκε με δύο πολύ ιδιαίτερα κρασιά, τον Κόνιαρο 2018, μια άγνωστη σχετικά ποικιλία την οποία οινοποιεί πειραματικά ο Νίκος Καρατζας του Oenops, o οποίος εξέπληξε για μια ακόμη φορά και το Ξινόμαυρο-Πρεκνάδι 2021, μια συνοινοποίηση ερυθρής και λευκής ποικιλίας από τον Γιώργο Διαμαντάκο της Νάουσας με πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
