Μια επίσκεψη στον Πύργο Βασιλίσσης στο Ίλιον, σε ένα τοπίο γαλήνιο, ήρεμο αλλά και επιβλητικό, παρασύρει εύκολα όποιον είναι πρόθυμος να φτερουγίσει στο παρελθόν. Στο νοερό αυτό ταξίδι συνήθως βοηθούν τα αντικείμενα και όσα πεισματικά στέκονται όρθια από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα. Ο πύργος, οι στάβλοι, τα αμπέλια, οι γύρω λόφοι — όλα αυτά μαρτυρούν μια ιστορία· τόσο της νεότερης Ελλάδας όσο και ενός νεαρού τότε ζευγαριού, του Όθωνα και της Αμαλίας, του πρώτου βασιλικού ζεύγους της Ελλάδας.

Μια βόλτα με νοσταλγική διάθεση

Πάμε λοιπόν περίπου 170 χρόνια πίσω. Ας φανταστούμε τη βασίλισσα Αμαλία να βγαίνει από την κατοικία της, τα Παλαιά Ανάκτορα στο κέντρο της Αθήνας, στη λεωφόρο που χρόνια αργότερα πήρε το όνομά της. Ανεβαίνει πάνω στο αγαπημένο της άλογο και κινείται βορειοδυτικά, προς την οδό Λιοσίων, πίσω από την Ομόνοια. Από εδώ, ο προορισμός της είναι μια ευθεία: λεωφόρος Λιοσίων, λεωφόρος Δημοκρατίας, λεωφόρος Φυλής.

Μόλις τριάντα λεπτά έφιππης διαδρομής από το κέντρο της Αθήνας χρειάζονταν για να φτάσει από το σημερινό Σύνταγμα στο αγαπημένο της κτήμα, δώρο του συζύγου της, Όθωνα.

Πίσω από τα βασιλικά πρωτόκολλα, πίσω από τις επισημότητες και τους τύπους, υπάρχουν τελικά άνθρωποι με συναισθήματα, γούστο, ευαισθησίες. Οι ευαισθησίες της Αμαλίας, η οποία μεταξύ άλλων είχε μια απέραντη αγάπη στους κήπους και στη φύση, έδωσαν στους Έλληνες δώρα απαράμιλλης αξίας — μεταξύ άλλων τον Βασιλικό (πλέον Εθνικό) Κήπο στο Σύνταγμα και το μεγαλύτερο μητροπολιτικό πάρκο του Λεκανοπεδίου Αττικής, το γνωστό Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης».

Η έκταση 2.500 στρεμμάτων του 1861, που με τόση φροντίδα και αγάπη κατάφερε η Αμαλία να συνθέσει και να ενοποιήσει, πέρασε διαδοχικά στο Δημόσιο, αγοράστηκε από τον βαρώνο Σίνα, πουλήθηκε στην οικογένεια Γεωργίου Παχή και τελικά πέρασε στην οικογένεια Σερπιέρη.

Εξαιτίας ενός νόμου του Μεσοπολέμου που απαγόρευε τη μεγάλη ακίνητη περιουσία, η οικογένεια Σερπιέρη αναγκάστηκε να παραχωρήσει το μεγαλύτερο μέρος του κτήματος στο Ελληνικό Δημόσιο, που σταδιακά δημιούργησε το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», ενώ η οικογένεια Σερπιέρη κράτησε μόνο 250 στρέμματα, μέσα στα οποία βρίσκεται σήμερα και ο Πύργος Βασιλίσσης.

Ένα ζωντανό μνημείο της νεότερης Ελλάδας, που δεν αποτελεί στείρο μουσειακό περιβάλλον, αλλά έναν χώρο άθλησης, παραγωγής, φροντίδας των ζώων και της φύσης.

Το Κτήμα του Πύργου Βασιλίσσης, με τον διατηρητέο γοτθικού ρυθμού πύργο να δεσπόζει και να πρωταγωνιστεί, έχει ως κύρια δραστηριότητα τον σταβλισμό περίπου 25 αλόγων, τα μισά εκ των οποίων ανήκουν στον πύργο. Ταυτόχρονα γίνονται μαθήματα ιππασίας, διοργανώνονται summer camps με δραστηριότητες για παιδιά, αλλά και κοινωνικές εκδηλώσεις. Και φυσικά καλλιεργούνται αμπέλια και παράγεται κρασί.

Η αγάπη της Αμαλίας για τα άλογα και τη φύση, τα αμπέλια και το κρασί, έχει μείνει ως μια πολύτιμη παρακαταθήκη.

Η καθημερινή παρουσία του Ιωάννη Σερπιέρη και η δική του φροντίδα είναι καθοριστικές. Εδώ παράγονται περίπου 15.000 φιάλες κρασιού και πωλούνται στην αίθουσα δοκιμών του πύργου.

Συνολικά παράγονται πέντε διαφορετικά κρασιά: τέσσερα λευκά και ένα ερυθρό. Το λευκό Ίλιον (Ροδίτης, Chardonnay, Μαλαγουζιά), τα μονοποικιλιακά Μαλαγουζιά, Επτάλοφος λευκός (Chardonnay) και Ασύρτικο, αλλά και το ερυθρό χαρμάνι Επτάλοφος ερυθρός (Cabernet Sauvignon, Merlot).

Τι όμορφη βόλτα! Τι όμορφο κτήμα! Μια πολύτιμη προίκα από τον Όθωνα και την Αμαλία· ένας πνεύμονας πρασίνου, τον οποίο οφείλουμε όλοι οι Έλληνες στις ευαισθησίες μιας δυναμικής γυναίκας, της βασίλισσας Αμαλίας, αλλά και της οικογένειας Σερπιέρη, που όχι μόνο κρατά σφιχτά τον πυρσό, αλλά επίσης φροντίζει η φλόγα να καίει πλούσια και επιμορφωτικά στη σύγχρονη εποχή.