Ο Γιάννης Μούσιος και ο Γιώργος Κοντορίζος αναβιώνουν ένα παλιό κλασικό στέκι του Κολωνού.
Την ημέρα της φωτογράφισης στην Ταβέρνα των Φίλων, έβρεχε καταρρακτωδώς. Λίγο αργότερα ησύχασε ο τόπος και η γειτονιά πήρε και πάλι ζωή. Στεκόμουν στο πεζοδρόμιο δίπλα στην είσοδο, όταν πέρασε από δίπλα μου μια γειτόνισσα γύρω στα 75, η οποία έριξε μια ματιά, χαμογέλασε νοσταλγικά και είπε: «Εγώ έμενα ακριβώς δίπλα, στο σπίτι του αστυνόμου, κι εδώ απέναντι ήταν ο φασολάς. Κάθε Τετάρτη στην ταβέρνα στηνόταν γλέντι από κείνα που δεν υπάρχουν πια. Μετά έκλεισε και έμεινε έρημη για χρόνια. Τώρα, με εσάς εδώ, η γωνία πήρε και πάλι ζωή».
Αυτή θα μπορούσε να είναι η περίληψη της ιστορίας της Ταβέρνας των Φίλων, μέχρι τη στιγμή που ο Γιάννης Μούσιος στην κουζίνα και ο Γιώργος Κοντορίζος στο σέρβις αποφάσισαν να αναβιώσουν το στέκι του Κολωνού στον χώρο της ίδιας, παλιάς ομώνυμης ταβέρνας, επαναφέροντας μια δημιουργική νοστιμιά και μια ρετρό περιποίηση στους επισκέπτες. Ανακαίνισαν με σεβασμό το εσωτερικό και η προσοχή μας στρέφεται στις δύο εντυπωσιακές τοιχογραφίες, στα ακροκέραμα πάνω από τις απλίκες, στη γωνία του κρασιού που εκτελεί και χρέη ντεμπαρασάζ, αλλά και στην ανοιχτή κουζίνα που συνδιαλέγεται με τη σάλα.
Τα τραπεζοκαθίσματα συμβαδίζουν με την ταυτότητα του μαγαζιού, στολίζονται ωστόσο με λευκά τραπεζομάντιλα χαρίζοντας μια αστική πινελιά. Από τα αγαπημένα μου σημεία, οι μισοκουρτίνες των παραθύρων, το γιασεμί στην καμάρα της εξώπορτας αλλά και τα τραπέζια που στρώνονται στο πεζοδρόμιο ή στην «αυλή», που φιλοξενείται στα θεμέλια ενός δίχωρου σπιτιού της προηγούμενης 50ετίας, και φυσικά η παλιά ταμπέλα.
Η κουζίνα καθορίζεται εξ ολοκλήρου από τη διαθεσιμότητα των πρώτων υλών και μάλιστα σε καθημερινή βάση. Η ελληνική ταυτότητα είναι εμφανέστατη, με κλασικές συνταγές συχνά σε παραλλαγές. Κάρβουνο, τηγάνι αλλά και κατσαρόλα κυριαρχούν, χωρίς να λείπουν οι όμορφες ωμοφαγίες. Η λίστα κρασιών, που αποφεύγει δήθεν και εμπορικότητες, είναι δίκαια κοστολογημένη και φιλόξενη προς πάσα οινική ιδεολογία, με κύριο παρονομαστή την ποιότητα, τη νοστιμιά και το δέσιμο με το μενού.
Είναι μαζεμένη και ζωντανή και απαρτίζεται αποκλειστικά από ετικέτες του ελληνικού αμπελώνα, ενώ μπίρες και αποστάγματα συμπληρώνουν τις επιλογές. Μέσα σε έναν παροξυσμό επιτηδευμένης παραδοσιακότητας και χύμα #diplis απόλαυσης, η Ταβέρνα των Φίλων κάνει πράξη το απόλυτο ζητούμενο: νόστιμο και ειλικρινές φαγητό με μετρημένο και κατανοητό –τόσο στην πληροφορία όσο και στην μπουκιά– μενού. Σωστό και ευγενές σέρβις, ενημερωμένο και άρτιο τεχνικά προσωπικό και –το αγαπημένο μου– υπέροχη ατμόσφαιρα με μετρημένες εστιατορικές δόσεις και ήχους της παλιάς Αθήνας.
