Ιστορίες κρασιού μπροστά σε ένα μπουκάλι. Ο Μύρωνας Στρατής τραγουδιστής και όχι μόνο μιλάει με το φίλο του Γιάννη Παππά.
Μ Πας καλά; Μην την ανοίξεις.
ΓΠ Σιγά. Δεν θα πιούμε μια σαμπάνια με λίγο αυγοτάραχο για αρχή; Μ Τρελό pairing, μου αρέσει πάρα πολύ η σαμπάνια, αλλά δεν έχω μεγάλη εμπειρία. Κάποτε είχαμε πάει με τους κουμπάρους μου στο El Celler de Can Roca στην Ισπανία και είχαμε πάθει πλάκα με το food and wine pairing που έκαναν εκεί.
ΓΠ Εγώ λυπάμαι που θα το πω, αλλά πιστεύω πως το κοινό στην Ελλάδα είναι λίγο φοβισμένο με τα τολμηρά pairing. Είμαστε πιο πολύ για ασφαλές ταίριασμα. Θεωρούμε ακόμα γαστρονομικό ένα κρασί μόνο αν έχει περάσει από βαρέλι. Μας φοβίζει το surf and turf και πολλά άλλα.
Μ Ψοφάω για χτένια με τσορίθο. Γη με θάλασσα. Φρέσκο κατσικίσιο τυρί με αυγοτάραχο. Όλα αυτά θα ταίριαζαν με αυτό που πίνουμε. Είναι πολύ sharp.
ΓΠ Έχω πάει στην περιοχή. Είναι μαγικά. Μπορεί να είναι πιο όμορφα κι από την Τοσκάνη.
Μ Στην Τοσκάνη είχα πάει με την πρώην κοπέλα μου, αλλά δεν την είχα ευχαριστηθεί τόσο οινικά. Δεν είχαμε πιει ούτε ένα Super Tuscan.
ΓΠ Δεν ξέρω αν όταν πας στην Τοσκάνη θα θελήσεις τόσο να πιεις Super Tuscan. Μπορεί να σου γυρίσει και να θέλεις να εξερευνήσεις τα άπειρα μικρά οινοποιεία. Όπως καμιά φορά όταν πας στις Κυκλάδες και κυνηγάς τα παραδοσιακά μεζεδοπωλεία-καφενεία.
Μ Δοκίμασε το αυγοτάραχο με το πεκορίνο-τρούφα, νομίζω είναι ο πιο τέλειος συνδυασμός μέχρι τώρα. Βραδιές με κρασιά και τυριά, το απόλυτο. Εγώ αυτήν την αποκαλώ «νύχτα πλουσίων».
ΓΠ Μαγειρεύεις κάθε μέρα;
Μ Ναι, τώρα ειδικά με τον πιτσιρίκο μου, είμαι όλη μέρα στην κουζίνα και γουστάρω πολύ. Εσύ μαγειρεύεις;
ΓΠ Ναι, πάρα πολύ. Ααα, να σου βάλω να δοκιμάσεις ένα orange που έχω ανοιχτό στο ψυγείο;
Μ Δεν με τρελαίνουν τόσο τα orange. Νιώθω ότι δεν μπορώ να τα εκτιμήσω ακόμα. Καταλαβαίνω ότι είναι ροκ εν ρολ, αλλά δυστυχώς προς το παρόν δεν μου «κάθονται» καλά. Μάλλον πρέπει να τα μελετήσω λίγο περισσότερο, μια και το story πίσω από κάθε κρασί είναι μαγικό.
ΓΠ Εντάξει, μην είσαι τόσο αυστηρός, ούτε κολλημένος. Χαλαρά. Προσωπικά θα ευχαριστηθώ όλα τα στιλ κρασιών. Λοιπόν, ανοίγω λίγο το Ribera del Duero που έφερες, να πάρει λίγο τον αέρα του. Μ Να το βάζαμε σε μια καράφα λες; Έχει λίγη αναγωγή.
ΓΠ Σε ενοχλεί;
Μ Εμένα; Τη λατρεύω αυτή τη μύτη! Χα χα!
ΓΠ Συμφωνώ. Η αναγωγή θα φύγει μόνη της. Υπομονή.
Μ Εγώ ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη γαστρονομία στα 27 μου. Πριν από αυτό, το highlight μου ήταν η μπιραρία Bayern στη Γλυφάδα. Στα 27 μου λοιπόν, κάναμε ένα live στη Θεσσαλονίκη και ο τότε μάνατζέρ μου με πήγε για φαγητό σε ένα εστιατόριο όπου είχε κάνει το consulting ο Λευτέρης Λαζάρου. Εγώ μέχρι τότε ανάμεσα σε ένα μπιφτέκι και μια τσιπούρα θα έπαιρνα προφανώς το μπιφτέκι. Παραγγέλνει ριζότο με κυδώνια. Του λέω: «Είσαι τρελός;». Το τρώω και… μπουμ! Τότε κατάλαβα τι γίνεται εκεί μέσα. Άρχισα να πηγαίνω στο Βαρούλκο, τρεις φορές τη βδομάδα. Τότε ξεκίνησα και με το wine pairing. Ερχόταν ο Λαζάρου και μας έλεγε: «Με αυτό το πιάτο θα δοκιμάσετε αυτό το Chardonnay του τάδε κ.λπ.». Εκεί άρχισα να έχω μια σχέση με το κρασί, χωρίς όμως να ξέρω τι πίνω.
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά μέχρι τα 36 μου δεν άνοιξα ποτέ μπουκάλι σε εστιατόριο. Έπαιρνα το wine pairing, άκουγα πάντα με ευλάβεια τον sommelier. Έχω πιει θρυλικά κόκκινα στη Στοκχόλμη και στην Κοπεγχάγη, αλλά δεν έχω ιδέα τι ήταν. Αυτό το πράγμα, να αγοράσεις ένα κρασί, να διαβάσεις τι πρόκειται να πιεις, να παρατηρείς το πόσο αλλάζει μέχρι να τελειώσεις το μπουκάλι, το έζησα στην πρώτη καραντίνα.
ΓΠ Είναι πολύ ωραίο το παιχνίδι που συμβαίνει μέσα στη φιάλη, στα ποτήρια, να βάζεις μικρή ποσότητα. Για μένα ο ιδανικός αριθμός ατόμων είναι τέσσερα.
Μ Είναι μαύρη μαγεία. Ακόμα και στην καράφα. Δεν ξέρω τι άποψη έχεις για τις καράφες.
ΓΠ Δεν είμαι μεγάλος φαν της καράφας. Π.χ., στην προκειμένη περίπτωση δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε καράφα. Δεν είναι κανόνας ότι κάθε ερυθρό κρασί θέλει καράφα. Είναι σαν να σου δίνουν το παιδί σου έτοιμο, μεγαλωμένο. Δεν το βλέπεις να μπουσουλάει, να περπατάει, να πηγαίνει σχολείο κ.λπ. Όλο το παιχνίδι είναι μια συνάρτηση τόσο πολύπλοκη, ένα άλυτο μαθηματικό πρόβλημα.
Μ Ακόμα και η παρέα μπορεί να κάνει ένα κρασί πιο νόστιμο. Δηλαδή, ακόμα κι ένα Petrus, αν το ανοίξω με τη θεία μου που δεν έχει ιδέα… καταλαβαίνεις. Γενικά, αν δεν μοιράζεσαι αυτό που βιώνεις, δεν μεγαλοποιείται η εμπειρία. Τώρα, αυτό που πίνουμε έχει ένα σώμα πολύ τέτοιο… πολύ… δεν ξέρω.
ΓΠ Άντε πες το, εκφράσου. Να ξέρεις δεν υπάρχει σωστό ή λάθος στο κρασί. Όπως δεν υπάρχουν χαζές ερωτήσεις. Αν σου βγάζει εσένα το κρασί μπανάνα, βγάζει μπανάνα. Δεν πα να χτυπιέμαι εγώ κάτω. Μ Λοιπόν, νομίζω ότι οριακά μού θυμίζει Pinot.
ΓΠ Χμμ, καμία σχέση.
Μ Χα χα! Το κρασί είναι τζόγος πιστεύεις; Είναι λίγο αρρώστια; Εγώ, ας πούμε, βλέπω τον εαυτό μου. Ζούμε σε μια εποχή που είναι όλοι κάπως συγκρατημένοι, ειδικά όσοι δεν δουλεύουμε, γιατί, ξέρεις, εμείς οι τραγουδιστές έχουμε πάρει τις cojones μας από την πρώτη καραντίνα. Παρ’ όλα αυτά, το κρασί σού χτυπάει ένα σποτ στον εγκέφαλο και δεν φοβάσαι, θα το αγοράσεις. Μία στο τόσο θα δώσουμε ένα ποσό και θα πιούμε ένα λίγο πιο ακριβό μπουκάλι κρασί.
Να σου πω την αλήθεια, για μένα παίζει ρόλο και η ετικέτα, το packaging είναι multisensory experience. Δεν θα ξεχάσω το 1997 που πήγα στο Metropolis, όταν κυκλοφόρησε το CD των Pink Floyd «Pulse», όπου αναβόσβηνε ένα μικρό κόκκινο λαμπάκι στην άκρη. Αυτό δίνει πολύ μεγάλο ειδικό βάρος. Σκέψου πόσο παραπάνω στοίχισε, αλλά πόσο σημαντικό είναι το 2021 ένας τύπος στην Αθήνα να θυμάται ακόμα από το 1997 ένα λαμπάκι που αναβόσβηνε.
ΓΠ Δεν θα διαφωνήσω, και για μένα είναι σημαντική η ετικέτα. Και στο κάτω κάτω, να σου πω το πιο απλό, καταλαβαίνεις κάποια πράγματα για το γούστο του παραγωγού.
Μ Ακριβώς. Καταλαβαίνεις πόσο χιπστεράς είναι! Καλά, είναι μερικά κρασιά που θέλεις να τα ανοίξεις μόνο και μόνο από την ετικέτα.
ΓΠ Ποιο είναι το πιο ακριβό κρασί που έχεις δοκιμάσει;
Μ Θα σου πω ένα από αυτά. Είναι η Βράνα Πέτρα του Θυμιόπουλου. Νομίζω πως είναι ένα πολύ μεγάλο κρασί για την Ελλάδα. Είχε φινέτσα, λεπτότητα, ήταν φανταστικό.
ΓΠ Συμφωνώ απόλυτα, είναι στο Τop 3 των ελληνικών ερυθρών που έχω δοκιμάσει.
Μ Με έχει πιάσει τώρα και θέλω να πιω μια Sassicaia. Είναι κάποια κρασιά που θέλω να είναι στη λίστα των κρασιών που έχω ανοίξει. ΓΠ Ναι, να πιεις Sassicaia, αλλά να βρεις μια ήδη παλαιωμένη. Τα τελευταία χρόνια, τα μεγάλα οινοποιεία έχουν αλλάξει την οινοποίησή τους, τα κάνουν πιο ready to drink. Από τότε που μπήκαν οι Κινέζοι στο παιχνίδι.
Μ Παλιά πηγαίναμε να αγοράσουμε CD στο Μetal Εra ή στο Metropolis, δίναμε 6.000 δρχ. τότε, γυρνούσαμε σπίτι και ήταν εκεί, μας περίμενε, το τιμούσαμε, το ακούγαμε, το είχαμε πληρώσει. Τώρα πια δεν υπάρχει αυτό το πράγμα, έχει απαξιωθεί αυτό το μέσο. Έτσι και με τα κρασιά. Τα κάνουν όλα πια ready to drink, επειδή δεν μπορεί να περιμένει ο άλλος 15 χρόνια να πιει ένα Bordeaux. Αυτό που με γοητεύει στα κρασιά πολλές φορές είναι οι ατέλειές τους. Όπως η ομορφιά στους ανθρώπους. Μπορεί μια κοπέλα ή ένας άντρας να έχει λίγο στραβή μύτη. Παρ’ όλα αυτά σε γοητεύουν.
ΓΠ Ο κλάδος της μουσικής τι έχει πάθει; Είναι μεγαλύτερη η κρίση που περνάει λόγω Covid ή λόγω ψηφιοποίησης; Έχουν σταματήσει τα CD, έχει επανέλθει το LP…
Μ Ναι, εντάξει, το CD έχει χαθεί. Το LP έχει επανέλθει στη μόδα, αλλά ακόμα και τώρα δεν είναι massive. Το LP είναι πολύ όμορφο, έχει έναν νοσταλγικό ήχο, ακούς κάτι πολύ γήινο. Είναι σαν μια παλαιωμένη Βουργουνδία που έχει βγάλει μανιτάρια.
ΓΠ Χα χα, το ξέρεις ότι δεν χρειάζεται όλα σου τα παραδείγματα να είναι σχετικά με το κρασί; Καταλαβαίνω και από άλλα θέματα.
M Χα χα! Εμείς έχουμε πάθει μεγάλο κακό, γιατί ήμασταν οι πρώτοι που σταμάτησαν να δουλεύουν και οι τελευταίοι που θα ξεκινήσουν. Λυπάμαι που το λέω, αλλά το καταλαβαίνω, γιατί δυστυχώς όπου υπάρχει μουσική και αλκοόλ ο κόσμος χαλαρώνει και δεν προσέχει. Μου έχει στοιχίσει πάρα πολύ όλο αυτό και ελπίζω οι συνάδελφοί μου να μη με κοπανήσουν, αλλά το αντιλαμβάνομαι που δεν γίνονται συναυλίες κ.λπ. Για να καταλάβεις, οι Μέλισσες θα έπρεπε να είχαν κάνει 70 live κι έχουν κάνει 15. Καταλαβαίνεις ότι ακόμα και για τους πιο πρωτοπόρους, τους πιο «παίκτες», είναι δύσκολα. Εντάξει, εγώ περιμένω στωικά, κάνω κι άλλα πράγματα.
ΓΠ Ωραία πάσα μού έδωσες. Εξήγησέ μου κάτι που δεν έχω καταλάβει. Κάνεις κάτι με ηλεκτρονική μουσική;
M Αυτό είναι μεγάλο πάθος. Πριν από τέσσερα χρόνια είχα πάει σε ένα house τέκνο πάρτι και μου άνοιξε ένας νέος κόσμος. Εγώ, η δική μου η μουσική είναι πολύ πιο χαλαρή σε bpm σε σχέση με την ηλεκτρονική μουσική, που βαράει στα 125 bpm για 9 ώρες!!! Αυτό σου δημιουργεί έναν συντονισμό, αυτό που λέω εγώ μονοτονία. Και τώρα στα γεράματα καταλαβαίνω τι σου προσφέρει η μονοτονία. Όταν κάτι είναι συνεχόμενο, για τόση ώρα, σε αναγκάζει να μπεις σε έναν κόσμο και να ταξιδέψεις. Αυτό είναι το alter ego μου. Το κάνω για την πλάκα μου, με γεμίζει, αλλά δεν βιοπορίζομαι από αυτό. Βιοπορίζομαι όμως από την εκπομπή μαγειρικής που κάνω στο Youtube, το «Fagaki».
ΓΠ Το «Fagaki» ξεκίνησε για πλάκα;
M Κοίτα, λατρεύω τη γαστρονομία και ταυτόχρονα ήθελα να κάνω κάτι για να δείξω την προσωπικότητά μου. Μου αρέσουν οι ακομπλεξάριστοι άνθρωποι και όσοι τσαλακώνονται, με θεωρώ τέτοιο τύπο. Δεν μπορώ το πρότυπο του άντρα του βαρύ κι ασήκωτου, δεν μπορώ τη σοβαροφάνεια. Θέλω ανθρώπους να είναι κουλ με τα πάντα. Live and let live. Εγώ κάνω τα δικά μου κι εσύ τα δικά σου. Γι’ αυτό είμαι μεγάλος υποστηρικτής του Gay Pride.
ΓΠ Κι εγώ είμαι υποστηρικτής, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι έχουμε 2021 και ζούμε σε μια κοινωνία όπου η LGBTQ κοινότητα χρειάζεται το Gay Pride για να απενοχοποιηθεί. Θα έπρεπε να μη μας απασχολεί καν.
M Ακριβώς. Εγώ αν δω στον δρόμο δύο αγόρια ή δύο κορίτσια να κρατιούνται χέρι χέρι, με γεμίζει χαρά και με συγκινεί κι όλας. Η σεξουαλική μας προτίμηση θεωρώ πως είναι υπερτιμημένη, μου είναι παγερά αδιάφορη. Είναι σαν να κρίνω κάποιον επειδή πίνει ρούμι από τα Μπαρμπέιντος και όχι από την Τζαμάικα. Δηλαδή, βαριέμαι… άσε με. Live and let live!
ΓΠ Ωραία τα λες. Να κάνουμε ένα ριζοτάκι;
M Πάμε.
ΓΠ Λοιπόν, θα κάνουμε ένα ριζότο αλ προφεσόρε, αλλά για τσαχπινιά θα ρίξουμε στο τέλος και λίγο απ’ το ροκφόρ που έφερες. Το «Fagaki» μου αρέσει πάρα πολύ. Εκτός από τις συνταγές, έχει και τρελό γέλιο.
M Εντάξει, μωρέ, καλή είναι. Κοίτα, είναι πολύ κουραστική, γιατί είναι one man show από τα ψώνια των υλικών μέχρι τη λάντζα. Επίσης, μου τρώει απίστευτο χρόνο το να τελειοποιήσω μια συνταγή. ΟΚ, είμαι κουκουρούκου, νομίζω πως κάνει μπαμ. Αλλά, αν δώσω εγώ μια συνταγή στον κόσμο, πρέπει να βγει. Σε αυτό είμαι πολύ σοβαρός και αυστηρός.
ΓΠ Ποια είναι η άποψή σου για τις τιμές των ελληνικών κρασιών; M Δεν έχω καταλήξει. Έχω απολαύσει ελληνικά κρασιά, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ακόμα τη σχέση ποιότητας-τιμής. Εσύ θα μου πεις… Το ριζότο «τα σπάει», θέλει αλάτι.
ΓΠ Μη ρίξεις πολύ, γιατί θα βάλουμε και παρμεζάνα στο τέλος. Εγώ πιστεύω ότι στην Ελλάδα μπορείς να βρεις πολλά value-for- money κρασιά, σε όλες τις κατηγορίες τιμής. Όπως και τα περισσότερα πολύ ακριβά κρασιά, που συνήθως προέρχονται από σπουδαία, παγκόσμιας κλάσης terroir (Σαντορίνη, Κεφαλονιά, Κρήτη), θεωρώ πως αξίζουν τα λεφτά τους. Άντε, ας φάμε τώρα.
M Πηγαίνεις σε wine bars;
ΓΠ Εννοείται, αν και μετά τον Covid μού έχει λείψει πολύ να πιω ένα ουίσκι σε μια ωραία μπάρα. Εσύ;
M Όχι συχνά. Επειδή δεν ξέρω πολλά από κρασί και χρειάζομαι βοήθεια στο τι θα πιω, φοβάμαι λίγο.
ΓΠ Κακώς. Δεν δουλεύουν μπαμπούλες. Όλα τα παιδιά που δουλεύουν στα wine bars της Αθήνας είναι full προσγειωμένα και πάντα βοηθάνε.
M Εντάξει, είναι υπέροχο το ριζότο. Εστιατορικό.
ΓΠ Δέχομαι να κάνουμε επεισόδιο στο «Fagaki», μην επιμένεις. M Ωραίο πράγμα το κρασί.
ΓΠ Ωραίο πράγμα είναι και να μοιράζεσαι ένα μπουκάλι κρασί. Σε ευχαριστώ για όλα. Until next time.
