«Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες. Θυμόμαστε στιγμές». Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που καταγράφηκαν σε ενα ημερολόγιο.
Άνοιξε ο καιρός, ξεκίνησαν πάλι οι μαζώξεις και τα barbeque στις αυλές και στους κήπους! Κάπως έτσι μαζευτήκαμε ένα μεσημέρι Κυριακής στην αυλή ενός φιλικού μας ζευγαριού και ψήσαμε αρνίσια παϊδάκια, λουκάνικα και ζουμερά μπιφτέκια. Πατατούλες τηγανητές και στα ποτήρια μας ένα κρασί που θα ταίριαζε γάντι σε αυτή την comfort συγκυρία: Alamos Malbec 2017 από τη Mendoza της Αργεντινής. Κεράσια, βύσσινα και άλλα κόκκινα φρούτα μπλέκονται με γλυκόριζα, τζίντζερ, βανίλια και γλυκά μπαχαρικά. Τη γλυκιά αίσθηση ενισχύουν οι νότες σοκολατούχου γάλακτος και οι ζουμερές, γλυκές, ώριμες τανίνες. Ο ορισμός του comfort!
Είναι αρκετά σπάνιο να δοκιμάσει κανείς ελβετικό κρασί, καθώς το περισσότερο το καταναλώνουν οι ίδιοι οι Ελβετοί εντός της χώρας τους! Παρ’ όλα αυτά, είχα τη χαρά να δοκιμάσω ένα μοναδικό κρασί που μου προσέφερε ένας οινόφιλος Ελβετός σεφ-ιδιοκτήτης ενός bistro στην ακτή της λίμνης Thun, πολύ κοντά στην ομώνυμη πανέμορφη πόλη. Luc Massy Chemin de Fer Dézaley Grand Cru 2018, από Grand Cru αμπελώνες της ποικιλίας Chasselas σε αναβαθμίδες (πεζούλες) στο γαλλόφωνο Vaud, 11 χιλιόμετρα από το κέντρο της Λωζάνης. Αρώματα από λευκόσαρκο ροδάκινο, λεμόνι και μια χαρακτηριστική καπνιστή ορυκτότητα. Μέτρια (+) οξύτητα, μέτριο σώμα, μέτριο αλκοόλ (13,5%) και κρεμώδες, φίνο, ευγενές, ξηροκαρπάτο στόμα, με πλούσιο όγκο και μακρά διάρκεια. Ένα μαγικό κρασί από έναν μυθικό αμπελώνα που κοιτάζει τη λίμνη της Γενεύης, με κλίση και ομορφιά που κόβουν την ανάσα. Και με UNESCO World Heritage υπογραφή για τους δύσπιστους!
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ έχει πολλές φορές χαρακτηριστεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου. Παρακολουθήσαμε την παράσταση «100 γεμάτα σώματα» με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη όπως ερμηνεύτηκε από τρεις γενιές χορευτών! Αμέσως μετά, κρασί στο μπαρ Filotimos, στα πλαϊνά του θεάτρου. Το ερυθρό Takun Reserva Merlot της Vina Caliterra από τη Χιλή, με έμφαση στο κόκκινο φρούτο, τα έβγαλε πέρα μια χαρά με το πλατό αλλαντικών που το συνόδευσε, αλλά ακόμα και με ένα απίθανο ροκφόρ-έκπληξη.
Το βράδυ εκείνο στο Malabar InHouse του ξενοδοχείου The Margi, στη Βουλιαγμένη, γιορτάσαμε μια νέα κουμπαριά. Ήταν λαμπερό τόσο λόγω της περίστασης, όσο και λόγω της ατμόσφαιρας του ίδιου του εστιατορίου, το οποίο εκπέμπει μια θαλπωρική φινέτσα, με αποχρώσεις ώχρας και British colonial αισθητική. Τα πιάτα όλα υπέροχα, με πρώτες ύλες που προέρχονται από τη φάρμα του The Margi στα Καλύβια, και στα ποτήρια μας το ολόφρεσκο, δροσερό Sauvignon Blanc του Κτήματος Δημόπουλου από το Αμύνταιο.
Τα Masterclass της εταιρείας Wine Style του Στέφανου Κόγια DipWSET είναι πλήρη, εκτεταμένα, ολοκληρωμένα, μοναδικά. Το απόγευμα της Δευτέρας 3 Φεβρουαρίου 2020 είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε 35 Ξινόμαυρα όλων των πιθανών στιλ και περιοχών. Πολλά υπέροχα κρασιά, αλλά ειδικά δύο από αυτά έχουν μέχρι σήμερα στοιχειώσει τη γευστική μου μνήμη: η Νάουσα Διαμαντάκου 2017, με μοναδική κομψότητα και αρώματα από βιολέτες, ορυκτό χαρακτήρα και σεμιναριακή ισορροπία στο στόμα, και το Κυρ-Γιάννη XMD 2013 (blend 50% Ξινόμαυρο – 50% Μαυροδάφνη), με μύτη επιπέδου Vosne-Romanée και αρώματα από καπνιστό ζαμπόν, δέρμα, τομπάκο, μανιτάρια, άγρια τρούφα, υψηλή οξύτητα και ξηρές τανίνες, που αναζητούν ταιριάσματα με λιπαρά πατέ συκωτιού και terrines. Εμπειρία!
Μία φιάλη Whispering Angel του φημισμένου Château d’Esclans από την Προβηγκία (Grenache, Rolle, Cinsault, Syrah, Tibouren) «καθαρίσαμε» μαζί με τα νιόκι, τα ζυμαρικά και τις πίτσες μας στην υπέροχη trattoria Bella Vespa στη Γλυφάδα! Οι εκλεκτές ζυμωτές φοκάτσιες που έρχονταν στα ξύλινα κασελάκια έγιναν στόχος των παιδιών, ενώ ένα δροσερό limoncello και ένα μυθικό προφιτερόλ (με τραγανά choux, επιτέλους!) έκλεισαν όμορφα την επίσκεψή μας. g
