Mε 18 διαφορετικά μπουκάλια, σκεπασμένα προσεκτικά, ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης, MW μας περίμενε από νωρίς στην ευρύχωρη σάλα της Μεγάλης Βρετανίας σε ένα πραγματικά ξεχωριστό Masterclass στα πλαίσια της εκδήλωσης «Τα ΒορΟινά της Αθήνας». Μαζί του η Αλεξάνδρα Ανθίδου, ψυχή της διοργάνωσης.
Οι ετικέτες και οι παραγωγοί των ροζέ κρασιών που δοκιμάσαμε – όλες ΠΟΠ και ΠΓΕ- παρέμειναν επτασφράγιστο μυστικό αφού δεν μας αποκαλύφθηκαν ποτέ, αν και ο χαρακτήρας και τα στοιχεία της περιοχής που γνωρίζαμε μας παρέπεμψαν σε γεύσεις που έχουμε λίγο πολύ όλοι δοκιμάσει.
“Η επέλαση των ροζέ θα μπορούσε να είναι η εισαγωγή. Σε παγκόσμιο επίπεδο” λέει ο Κωνσταντίνος Λαζαράκης “οι μοναδικοί θύλακες που μεγαλώνουν είναι τα αφρώδη και τα ροζέ. Τα λευκά είναι σταθερά με ελαφρά πτώση και τα κόκκινα όλο και φθίνουν, ενώ τα γλυκά ψυχορραγούν. Άρα μιλάμε για ένα κομμάτι της αγοράς το οποίο δίνει ευκαιρία σε παραγωγούς να πουλήσουν. Επίσης, στην Ελλάδα έχουμε δει την επέλαση των κλώνων της Προβηγκίας. Με καλά αλλά και κακά αποτελέσματα. Οι παραγωγοί άρχισαν να δημιουργούν κρασιά που η αγορά τα αγκάλιασε.”
Βαθμολογήσαμε τυφλά, 18 διαφορετικές ετικέτες από τη Βόρεια Ελλάδα, κρίνοντας το Σώμα, την Ενταση και το Χρώμα τους. Αφού έγινε η απαραίτητη καταμέτρηση της βαθμολογίας καταλήξαμε στα εξής :
- To χρώμα δεν δίνει πληροφορία για το τι θα ακολουθήσει, επομένως οι παραγωγοί κυνηγούν το χρώμα για εμπορικούς λόγους χωρίς να έχει αντίκτυπο στη γεύση.
- Είδαμε πολλά Ξινόμαυρα, πολλά Syrah και Αγιωργίτικα συνδυασμένα με μοσχόμαυρα, βλάχικα κλπ., ενώ δεν είδαμε κανένα Cabernet Sauvignon, γεγονός που ίσως δείχνει ότι θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι ποικιλίες που επιλέγονται κατά κόρον στην παρασκευή ροζέ κρασιών όπως πχ από Grenache και Grenache rouge.
- Το “παραδοσιακό ροζέ” στην Ελλάδα είναι έντονο στο χρώμα, με έντονα αρώματα και σώμα. Αντίθετα, τα περίφημα ροζέ της Προβηγκίας -που αγαπά πολύ τα τελευταία χρόνια το αγοραστικό κοινό- είναι κοντά στο γνωστό κρεμμυδί χρώμα, με έντονα αρώματα και βασικό τους χαρακτηριστικό την έντονη λιπαρότητα που τους δίνει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα.
- Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός ότι η ένταση στο σώμα ακολουθεί και την ένταση στα αρώματα, σε πολύ λίγες περιπτώσεις δεν συμβαδίζουν τα δύο αυτά χαρακτηριστικά.
Οι περιοχές τα κρασιά των οποίων δοκιμάσαμε ήταν:
- ΠΟΠ, Αμύνταιο, Μακεδονία.
- ΠΓΕ, Μακεδονία, Ημαθία, Θεσσαλονίκη, Παγγαίο, Δράμα, Ήπειρος, Χαλκιδική, Πιερία.
Να σημειώσουμε ότι τα Ροζέ μπορεί να παράγονται με τους ακόλουθους τρόπους:
- Απευθείας πίεση. Τα μαύρα σταφύλια συνθλίβονται και πιέζονται με τον ίδιο τρόπο όπως και τα λευκά. Αυτό οδηγεί στην εξαγωγή μιας μικρής ποσότητας χρώματος από τις φλούδες, αλλά χρειάζεται προσοχή ώστε να μην γίνει υπερβολική εξαγωγή ταννινών. Η μέθοδος αυτή συχνά μας δίνει ροζέ κρασιά με πιο διακριτικό χρώμα.
- Εκχύλιση Μικρής Διάρκειας. Τα μαύρα σταφύλια συνθλίβονται και αφήνονται να εκχυλιστούν για την εξαγωγή αρωμάτων, γεύσεων και χρώματος. Η διάρκεια της εκχύλισης θα εξαρτηθεί από την ποσότητα χρώματος και ταννινών που θέλει ο οινοποιός να πάρει από τις φλούδες. Η εκχύλιση μπορεί να φτάσει και μέχρι την άκρη της ζύμωσης. Κατόπιν, ο χυμός ελεύθερης ροής θα διαχωριστεί από τις φλούδες και θα ζυμωθεί σε χαμηλή θερμοκρασία σας να ήταν λευκό κρασί.
- Ανάμειξη. Μία μικρή ποσότητα ερυθρού κρασιού προστίθεται σε λευκό ώστε να παραχθεί ροζέ. Αυτό δεν επιτρέπεται στην ΕΕ με εξαίρεση τη ροζέ Σαμπάνια, αλλά ορισμένα φρουτώδη, φθηνά ροζέ κρασιά από τον Νέο Κόσμο, γίνονται με τον τρόπο αυτό.
* Το ακόλουθο γράφημα φιλοξενήθηκε στο περιοδικό Grape.
