Αν τα έχετε δει, πρέπει να τα δοκιμάσετε. Αν τα έχετε δει, είστε πεισματάρηδες και δεν θέλετε να τα φέρετε ούτε στη μύτη, να σταματήσετε να είστε πεισματάρηδες και να μάθετε να δοκιμάζετε καινούργια πράγματα. Εντάξει;

Αν τώρα δεν έχετε ακούσει για τα κρασιά χαμηλής αλκοόλης (ενώ ταυτόχρονα διαβάζετε αυτό το άρθρο στο Grape), τότε σας αγαπώ!

Ας εξηγήσουμε λίγο την κατάσταση. Το αλκοόλ εδώ και αρκετό καιρό τρώει πολύ ξύλο από πολλές πλευρές και με πολλούς τρόπους. Το αλκοόλ σε σκοτώνει, δεν υπάρχει επίπεδο ασφαλούς κατανάλωσης, ακόμα και ένα ποτήρι κρασί τον χρόνο σού ανεβάζει τις πιθανότητες να πάθεις καρκίνο και άλλα τέτοια γουστόζικα. Λίγο να είσαι αδύναμος χαρακτήρας, σύντομα φτάνεις στο σημείο να θεωρείς πως το να πιεις ένα ποτήρι κρασί ισοδυναμεί με το να βάλεις στο στόμα σου κάννη όπλου.

Το αν το αλκοόλ είναι κακό (που είναι), το αν πρέπει να το κόψουμε (που ελπίζω πως όχι), το αν πρέπει να καταναλώνουμε με μέτρο (δεδομένο από την αρχαία Ελλάδα) ή αν το κρασί είναι διαφορετική περίπτωση αλκοολούχου (που είναι) αξίζουν ξεχωριστό άρθρο. Εδώ θα μείνουμε σε μια κουβέντα για τα κρασιά χωρίς αλκοόλ ή με χαμηλή αλκοόλη.

ΠΑΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Υπάρχουν τα νορμάλ κρασιά, που είναι όπως τα έκανε ο οινοποιός ή όπως τα έκανε η μαμά φύση. Τα πιο πολλά κρασιά έχουν αλκοόλ από 11% μέχρι 15%, αλλά κάποια έχουν ακόμα πιο κάτω. Για παράδειγμα, μερικά καταπληκτικά Riesling έχουν και 6% αλκοόλ, ενώ το μαγικό Tokaji Aszú Eszencia με το ζόρι ξεπερνά το 3%.

Τώρα πάμε στα κρασιά χαμηλής αλκοόλης ή και στα κρασιά χωρίς αλκοόλ. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και στην μπίρα χωρίς αλκοόλ, παίρνουμε ένα κρασί σαν όλα τα άλλα και με κάποιον τρόπο —μη σας κουράσω με τις λεπτομέρειες— αφαιρούμε το αλκοόλ και αφήνουμε το υπόλοιπο πάνω-κάτω το ίδιο.

Στα κρασιά χαμηλής ή μηδενικής αλκοόλης (no/lo) έχω αντιμετωπίσει τέσσερα προβλήματα:

• Όταν πίνω κρασί με λίγο ή καθόλου αλκοόλ, περιμένω γευστικά να πιω κάτι σαν κρασί. Συνήθως νιώθω ότι πίνω κάτι σαν κρύο αφέψημα.
• Τα αρώματα των no/lo δεν μου κάνουν αρώματα κρασιού∙ συχνά βγάζουν κάτι συνθετικό.
• Η οξύτητα των no/lo βαράει στο δόξα πατρί, γιατί η ψευδογλυκύτητα της αλκοόλης λείπει.
• Στα ερυθρά, οι τανίνες βγάζουν δόντια και λείπει η ισορροπία.

Και φτάνουμε σε ένα κεντρικό ερώτημα: Γιατί να πίνουμε κρασιά χαμηλής αλκοόλης; Το να ζητάμε κρασιά χωρίς αλκοόλ είναι σαφές. Αλλά χαμηλής; Γιατί;

Είναι απορίας άξιο ότι στους παραγωγούς αποσταγμάτων ούτε που πέρασε από το μυαλό το «light ουίσκι» ή «αψέντι 19%».

Οι στατιστικές ίσως δείχνουν ότι εγώ δεινοσαυρίζω, αφού υπάρχει κόσμος που καταναλώνει όλο και πιο πολύ no/lo. Μάλλον απλώς γερνάω. Ας είναι. Ήθελα να το βγάλω από μέσα μου.

Σμουτζ!