Έχω την αίσθηση ότι τον Χρήστο Ζαφειράκη, οπουδήποτε και να τον έβαζες να φτιάξει κρασί, ακόμα και σε λιγότερο «προικισμένα» αμπελοτόπια, θα κατάφερνε πάντα να ξεπεράσει τις προσδοκίες.
Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες, θυμόμαστε στιγμές… Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που κρατήθηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Το ελληνικό κρασί έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα προς την ενηλικίωση, παρά τις παιδικές ασθένειες που ακόμα το ταλαιπωρούν από καιρού εις καιρόν.
Είναι γνωστό ότι στο κρασί όλα συμβαίνουν πολύ αργά. Τα πάντα χρειάζονται χρόνο, φροντίδα και υπομονή.Από την ίδια τη δημιουργία του κρασιού μέχρι την εμπορική του καταξίωση, κάθε γενιά δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη, με την ελπίδα να την πάει λίγο παρακάτω.
Ο μύθος του Amarone. Κρασιά που θεωρούνται παγκόσμια αριστουργήματα, προκαλώντας το μυαλό και το συναίσθημα με το βάθος, την πολυπλοκότητα και τις τρομακτικές τους δυνατότητες παλαίωσης.
Oenovation, έρευνα, καινοτομίες και οι Σπάνιες Γαίες Μαύρος Κώνος, μια ολοκαίνουρια Νεμέα.
Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες, θυμόμαστε στιγμές. Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που κρατήθηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Το Κτήμα Καριπίδη είναι πασίγνωστο στους Έλληνες οινόφιλους, τόσο από τα λευκά, εξωτικά Sauvignon Blanc που παράγει όσο και από την ερυθρή τριλογία των ποικιλιακών Merlot, Nebbiolo και Syrah. Είχα πάντα την αίσθηση ότι η δημοφιλία των προϊόντων τους έδειχνε με σαφήνεια ότι κάτι κάνει πολύ καλά η οικογένεια Καριπίδη τόσο παραγωγικά όσο και εμπορικά, αφού τα κρασιά αρέσουν πολύ και «όπου μπαίνουν δεν βγαίνουν».
«Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες. Θυμόμαστε στιγμές». Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που καταγράφηκαν σε ένα ημερολόγιο.
