Ιστορίες κρασιού μπροστά σε ένα μπουκάλι. Ο Δημήτρης Πλατανιάς, κορυφαίος βαρύτονος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, αφήνει για λίγο την όπερα και μιλάει με τον φίλο του Γιάννη Παππά.
Δ Στην υγειά σου, μάνα μου.
Γ Γεια μας, Δημήτρη μου!
Δ Τι πίνουμε;
Γ Ένα Chablis – Domaine Pattes Loup.
Δ Βιοδυναμικό κι αυτό;
Γ Ε, αφού με ξέρεις.
Δ Εγώ ξεκίνησα να πίνω λευκά κρασιά τα τελευταία δύο χρόνια. Και φυσικά, όταν πλησιάζει κάποια συναυλία, δεν πίνω ερυθρό ούτε για πλάκα. Οι τανίνες ξεραίνουν τον λαιμό και έχω την αίσθηση ότι έχει μουδιάσει όλη η στοματική κοιλότητα.
Γ Τι άλλο προσέχεις όταν είναι να τραγουδήσεις; Βασικά, πώς είναι να είσαι ένας από τους σπουδαιότερους βαρύτονους παγκοσμίως;
Δ Κόψε τις βλακείες, ρε. Τίποτα τρομερό δεν προσέχω, μην υπερβάλλουμε. Προσπαθώ να είμαι σε μια νορμάλ κατάσταση. Προσέχω προφανώς να μην κρυώσω, ειδικά την άνοιξη και το φθινόπωρο που οι εναλλαγές της θερμοκρασίας είναι κάτι πολύ σύνηθες. Επίσης, τη μέρα της συναυλίας δεν πάω να φάω γιουβέτσι, να μην μπορώ να πάρω ανάσα.
Γ Σε λίγες μέρες ξεκινάς πάλι πρόβες, σωστά;
Δ Ναι, η τελευταία παράσταση με τον Γιώργο Νταλάρα στη Λυρική ήταν το «Άξιον Εστί». Τώρα ξεκουράζομαι λίγο.
Γ Σου έχω πει ότι, όταν ήμουν τριών χρονών, δεν έτρωγα μεσημεριανό αν δεν μου έβαζαν σε βιντεοκασέτα βιντεοκλίπ του Νταλάρα;
Δ Αλήθεια λες;
Γ Ναι! «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς» και η γιαγιά να μου χώνει μπουκιές στο στόμα! Έρωτα με τον Νταλάρα.
Δ Όχι, ρε φίλε. Χα χα!
Να σου πω, το Chablis τελείωσε. Δεν ανοίγεις εκείνο τον Οικονόμου που έλεγες;
Γ ΟΚ, το γυρνάμε σε κόκκινο λοιπόν.
Ο μαέστρος της παράστασης τρομερός τύπος, ε;
Δ Στάθης Σούλης. Πολύ καλός μου φίλος και ασύλληπτο ταλέντο! 32 ετών.
Γ Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε «ταλέντο»;
Δ Αν υπάρχει λέει; Εννοείται. Αυτό υπάρχει στο DNA σου. DNA ή όπως αλλιώς θες πες το, Θεός, διάβολος, Δαρβίνος! Κάποιοι γεννιούνται με το απόλυτο αυτί. Τους παίζεις μια τυχαία νότα στην κιθάρα και σου λένε αμέσως «ντο»! Κάποιος χωρίς το απόλυτο αυτί, όπως είμαι εγώ, με εξάσκηση πέφτει δίπλα. Αυτό βέβαια είναι ευχή και κατάρα. Γιατί η μουσική δεν είναι μόνο σωστές νότες τονικά, σε ύψος αρμονιών. Η μουσική είναι ένα περιβάλλον. Κανονικά στη μουσική δεν θα ’πρεπε να σε ενδιαφέρει αν ακούς μερικές φάλτσες νότες, το λέω πολύ λαϊκά, συγγνώμη.
Γ Είναι σαν το κρασί. Ή και τους ανθρώπους! Δεν μας ενοχλούν τα ελαττώματα. Το πιάνω αυτό που λες στο περίπου;
Δ Όχι στο περίπου. Ακριβώς έτσι είναι. Είναι κοσμοθεωρία, κατά τη γνώμη μου. Ούτε το κρασί σε ενοχλεί αν έχει ελαττώματα ούτε αν αυτός που παίζει ή τραγουδάει είναι λίγο εκτός νότας.
Γ Όταν οι αισθήσεις ερεθίζονται, καλό είναι και το Ξι Φαλτσόρε.
Δ Ακριβώς. Ξέρουμε νότες κι επειδή παθιαζόμαστε, τους αλλάζουμε τα φώτα αν θέλουμε. Αν τους αλλάζουμε τα φώτα χωρίς να ξέρουμε, τότε είμαστε…
Γ Τεράστια κουβέντα είπες τώρα.
Δ Άσχετο. Παράλληλα με το τραγούδι, σκέφτομαι να ασχοληθώ και με τον χώρο της εστίασης.
Γ Δηλαδή;
Δ Θα δεις. Θα γίνουν ωραία πραγματάκια μέσα στο 2022!
Γ Ανυπομονώ.
Δ Από ποιες ποικιλίες είναι αυτό;
Γ Λιάτικο, Μανδηλαριά, 60-40%. Το κρασί λέγεται Mirabello και μόλις κυκλοφόρησε. Το περιμένουμε να κυκλοφορήσει από τον Μάρτιο του 2019. Δ Οικονόμου ήπιαμε και την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε, στην «Καντοίνα», στην Καλαμάτα.
Γ Αείμνηστη μαγαζάρα του φίλου μας Πέρρυ Παναγιωτακόπουλου. Του χρωστάω πολλά. Και το ελληνικό κρασί τού χρωστάει πολλά.
Δ Πόσο ωραίο event ήταν αυτό εκείνης της μέρας. Chef Bruno Verjus, sommelier Γιάννης Παππάς.
Γ Σιγά τον sommelier. Ακόμα σκέφτομαι το Château Musar 2008 που είχες φέρει και τους 4 ή 5 Λούρους του Χατζηδάκη που είχες πιει.
Δ Τελείωσε το κρασί. Πάω να φύγω σιγά σιγά, γιατί θα ανοίξουμε και τρίτο.
Γ Το άνοιξα ήδη. Να κάνω και μια καρμπονάρα;
Δ Είχες και στο χωριό σου καρμπονάρα. Κάνε, άντε. Εσύ έχεις μεγαλώσει στην Αθήνα;
Γ Ναι, στην Αθήνα. Και η μητέρα μου στην Αθήνα μεγάλωσε. Μόνο ο πατέρας μου μεγάλωσε στο χωριό, στην Ήπειρο, και μετά ήρθε στην Αθήνα όταν πέρασε στο πανεπιστήμιο.
Εσύ ξεκίνησες το τραγούδι σε μεγάλη ηλικία;
Δ Στα 30 μου. Μέχρι τότε έπαιζα κλασική κιθάρα.
Γ Και πότε κατάλαβες ότι το ’χεις με το τραγούδι;
Δ Να σου πω την αλήθεια, πάντα το ήξερα. Πάντα το ένιωθα, απλώς σ’ εκείνη την ηλικία άρχισα να το εξασκώ.
Γ Όταν τραγούδησες την Traviata του Verdi πριν μερικούς μήνες, έκανες όλο το Καλλιμάρμαρο να ανατριχιάσει.
Δ Καλά, σιγά. Γιάννη, χρωστάω πολλά στη δασκάλα μου στο Ωδείο Καλαμάτας, η οποία με έσπρωξε πολύ και πήρα υποτροφία να σπουδάσω στην Ιταλία. Επίσης, μεγάλη μάπα η καρμπονάρα.
Γ Χα χα. Συγγνώμη, φίλε, δεν ξαναμαγειρεύω.
Δ Ε, να λέμε αλήθειες.
Γ Αυτό που μου αρέσει σ’ εσένα είναι ότι εκτός Λυρικής Σκηνής είσαι πολύ απλός και καθημερινός τύπος. Θέλω να πω ότι ο κ. Πλατανιάς είναι μαγευτικός. Αλλά ο Δημήτρης είναι ένας τεράστιος θεός! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα.
Δ Εγώ ευχαριστώ. •
