#grapewinestories
Μία ανάσα πριν τα Χριστούγεννα οι συνεργάτες του Grape μοιράζονται το τι θα πιουν οι ίδιοι αυτές τις γιορτές και γιατί.
Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που καταγράφηκαν σε ένα ημερολόγιο.
«Το μόνο που πρέπει να φοβάσαι είναι να μην πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου», έλεγε ο πατέρας της Δόμνας Μιχαηλίδου στην κόρη του, και η μέχρι τώρα πορεία της δείχνει να το έχει κάνει πράξη.
Καθώς ένα ακόμη καλοκαίρι «έριξε αυλαία» και έχοντας ακόμη νωπές τις αναμνήσεις από τις στιγμές που μας χάρισε, θέλω να μοιραστούμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν αναφορικά με το κρασί και τον κόσμο του και ίσως να επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε και μια –έστω και κάπως ανορθόδοξη– σύνδεση των σκέψεων αυτών.
Mία απίστευτη εμπειρία με τα μοναδικά και σπάνια κρασιά του ταλαντούχου Γιάννη Οικονόμου.
Αναρωτηθήκατε ποτέ για την ευθύνη που έχει ένας sommelier απέναντι στον σεφ του; Μπορεί το σωστό κρασί να βοηθήσει ένα πιάτο ή το αντίστροφο;
«Όλη η Βιέννη σε ένα κρασί», λέει ο Fritz Wieninger, οινοποιός, προσφέροντας ένα ποτήρι Gemischter Satz, το παραδοσιακό βιεννέζικο κρασί.
Ο Βαγγέλης Γεροβασιλείου έχει πολλά να θυμηθεί από τους τρύγους στο Κτήμα της Επανομής, που φέτος γιορτάζει τα 40ά του γενέθλια.
Αν ζητήσει κανείς από ένα παιδί να κάνει μια ζωγραφιά για τον τρύγο, αυτό που μάλλον θα αποτυπώσει στο χαρτί του θα είναι άνθρωποι με γυμνά πόδια να πατούν σταφύλια, γυναίκες και άνδρες με γεμάτα πανέρια ανάμεσα σε αμπελώνες και πλατιά χαμόγελα.
Με ανανεωμένο ενδιαφέρον ξεφύλλιζα ξανά το βιβλίο του Κωστή Παπαγιώργη «Περί μέθης»
