#winetravel
Σε ελεύθερη απόδοση περιγράφουμε την κατάσταση κατά την οποία οι χώρες βιώνουν μια ξαφνική μεγάλη αύξηση του εισοδήματος, με συνέπειες που μπορεί να αποβούν τελικά επιζήμιες.
Ένα από τα παλαιότερα οινοποιεία στην περιοχή του νότιου Τιρόλο μαγνητίζει ήδη από μακριά το βλέμμα του επισκέπτη με τη φουτουριστική, αλλά παράλληλα πλήρως εναρμονισμένη με το τοπίο αρχιτεκτονική του.
Καθώς ένα ακόμη καλοκαίρι «έριξε αυλαία» και έχοντας ακόμη νωπές τις αναμνήσεις από τις στιγμές που μας χάρισε, θέλω να μοιραστούμε κάποιες σκόρπιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν αναφορικά με το κρασί και τον κόσμο του και ίσως να επιχειρήσουμε να αναζητήσουμε και μια –έστω και κάπως ανορθόδοξη– σύνδεση των σκέψεων αυτών.
«Όλη η Βιέννη σε ένα κρασί», λέει ο Fritz Wieninger, οινοποιός, προσφέροντας ένα ποτήρι Gemischter Satz, το παραδοσιακό βιεννέζικο κρασί.
Αν ζητήσει κανείς από ένα παιδί να κάνει μια ζωγραφιά για τον τρύγο, αυτό που μάλλον θα αποτυπώσει στο χαρτί του θα είναι άνθρωποι με γυμνά πόδια να πατούν σταφύλια, γυναίκες και άνδρες με γεμάτα πανέρια ανάμεσα σε αμπελώνες και πλατιά χαμόγελα.
Ένας καλός φίλος συνηθίζει να λέει ότι σε αυτή τη χώρα κατοικούν οι Κρητικοί και οι άλλοι. Εγώ, μη όντας Κρητικός, τοποθετώ αυτή τη δήλωση στην κατηγορία αντίστοιχων που προσδιορίζουν την Αρκαδία ως την κοιτίδα του κόσμου ή διατείνονται ότι σαν τη Χαλκιδική δεν έχει.
Όσες φορές κι αν βρεθεί κανείς στην Τοσκάνη, δεν είναι αρκετές. Τοπίο, φαγητό, κρασί, υπέροχοι άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους.
