«Εξερευνήστε το κρασί με περιέργεια, καλή διάθεση και ανοικτό μυαλό.» Με αυτήν τη συμβουλή και τρία αλπικά λευκά, από υψηλά υψόμετρα στους πρόποδες των Άλπεων, ο κορυφαίος Αμερικανός οινογράφος, Eric Asimov, αποχαιρετά το κοινό του στους New York Times.
Τίτλοι τέλους για το Wine School μετά από εννέα σχεδόν χρόνια εβδομαδιαίας παρουσίας στους Τimes, 100 άρθρα στα οποία αρκετές φορές έκανε και εκτενείς αναφορές στα ελληνικά κρασιά.
«Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα για αποφοίτηση», γράφει.
«Παρότι αυτή η αρθογραφία δεν θα συνεχιστεί ελπίζω ότι πολλοί από εσάς θα συνεχίσετε την ενασχόληση σας με το κρασί. Το κρασί έχει πολλά να προσφέρει για να το περιορίσει κανείς σε ακαδημαϊκές γνώσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να το ανακαλύψει κανείς είναι να είναι ανοικτός σε ότι νέο υπάρχει εκεί έξω και να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τις παγιωμένες απόψεις.
Οι περισσότεροι άνθρωποι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με το κρασί το κάνουν γιατί αποκτούν μια τέτοια συναισθηματική σχέση που θέλουν στη συνέχεια να αποκτήσουν περισσότερες ακαδημαϊκές γνώσεις γύρω από αυτό. Έτσι θα έπρεπε να είναι, όμως πολλές φορές η οινική κουλτούρα αντιστρέφει τα πράγματα.
Επιμένει στη σημασία του να μπορεί κανείς να ξεχωρίζει τα κρασιά σε μια τυφλή δοκιμή, να απομνημονεύει δύσκολα τοπωνύμια και ονομασίες προέλευσης, νομοθεσίες, τύπους εδαφών, τεχνικές λεπτομέρειες γύρω από την παραγωγή. Στο σωστό πλαίσιο, όλες αυτές είναι πολύ χρήσιμες γνώσεις.
Όμως θα πρέπει να έρχονται σε επόμενο στάδιο. Αντί να μαθαίνουμε πώς να ξεχωρίζουμε ένα κρασί σε μια τυφλή δοκιμή, θεωρώ πολύ πιο σημαντικό να καταλαβαίνει κανείς τι είναι αυτό που του αρέσει σε ένα κρασί και γιατί.
Αυτό σημαίνει να μάθει να αισθάνεται άνετα με το κρασί, να θέλει να το αγοράσει και να το γευτεί χωρίς το άγχος που συχνά μπορεί να προκαλεί αυτή η διαδικασία. Το φυσικό περιβάλλον για να γευθεί και να χαρεί κανείς το κρασί είναι ένα γεύμα, με φίλους ή με την οικογένεια και. όχι ένα στείρο ακαδημαϊκό περιβάλλον. Είναι αυτό που μας δίνει χαρά, που μας ενώνει κοινωνικά. Γι αυτό υψώνουμε τα ποτήρια μας σε σημαντικές στιγμές»…
Ο Eric Asimov κλείνει αυτόν τον κύκλο της αρθογραφίας του με ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αναγνώστες του, που τον ακολούθησαν πιστά σε αυτήν την 8ετή διαδρομή.
Ανήκοντας σε αυτούς, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι θα μας λείψει.
