Ο Γιάννης Παππάς συναντά τον έναν και μοναδικό Γρηγόρη Μιχαήλο σε μία από τις εξαιρετικά σπάνιες δημόσιες εμφανίσεις του.

Γιάννης Παππάς: Γρηγόρη, με το δεξί μπες. Είσαι ο πρώτος μου φίλος που μπαίνει στο νέο μου σπίτι.

Γρηγόρης Μιχαήλος: Καλορίζικο, Τζον. Πέτρα να μη ραγίσει.

ΓΠ: Ευχαριστώ πολύ! Τι θέλεις να πιούμε; Έχω ετοιμάσει ένα Montlouis sur Loire του François Chidaine για αρχή και μετά βλέπουμε.

ΓΜ: Για να είμαι ειλικρινής, σήμερα δεν θέλω να πιω κρασί. Πειράζει;

ΓΠ: Για να είμαι κι εγώ ειλικρινής, ούτε εγώ είχα διάθεση για κρασί. Θέλεις να πιούμε ένα χαμομήλι;

ΓΜ: Και θα γράψεις στο Grape ότι ήπιαμε χαμομήλι; Τι σόι wine buddies είμαστε;

ΓΠ: Αλήθεια τώρα; Αν δεν είμαστε εμείς wine buddies, ρε Γρηγόρη, τότε ποιοι είναι;

ΓΜ: Ισχύει αυτό. Σε ξέρω από… Το 2009, σωστά;

ΓΠ: Ναι. Ήσουν το πρώτο άτομο που γνώρισα στον χώρο του κρασιού και μέχρι σήμερα είσαι ο μέντοράς μου.

ΓΜ: Σταμάτα, θα βάλω τα κλάματα. Άσε μας, μωρέ. Τώρα που το σκέφτομαι, πρέπει να αντιστρέψουμε σήμερα τους ρόλους και να σε ρωτάω εγώ πράγματα.

ΓΠ: Όπως;

ΓΜ: Πώς νιώθεις που αποχώρησες από το Mr. Vertigo;

ΓΠ: Αρκετά συγκινημένος μπορώ να πω. Ήμουν στο Mr. Vertigo εννέα χρόνια, από την αρχή δηλαδή. Έχω ζήσει όλα τα στάδια που έχει περάσει η εταιρεία, από το στήσιμο στην αρχή έως τη σταδιακή ανάπτυξή της. Θεωρώ ότι είμαι ένα κομμάτι του Mr. Vertigo ακόμα και τώρα που έχω αποχωρήσει. Ήταν μια πανέμορφη εμπειρία, έμαθα πολλά μέσα από εκεί, αλλά ήρθε η ώρα για κάτι καινούργιο.

ΓΜ: Έχεις κάποιο πλάνο επαγγελματικό δηλαδή;

ΓΠ: Ναι. Θα το μάθεις λογικά πριν κυκλοφορήσει το επόμενο τεύχος του Grape.

ΓΜ: Καλή αρχή σού εύχομαι, σε ό,τι κι αν κάνεις.

ΓΠ: Ευχαριστώ πολύ! Για πες μου, πώς πάει η διοργάνωση του 50 Great Greek Wines;

ΓΜ: Εντάξει, σε σχέση με το πόσες δυσκολίες έχουμε συναντήσει, θα πω ότι πάει αρκετά καλά. 

ΓΠ: Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι της διοργάνωσης;

ΓΜ: Το ότι πρέπει να αγοράσουμε από το εμπόριο όλα τα κρασιά που έχουν δηλώσει συμμετοχή στον διαγωνισμό. Σκέψου ότι κάθε παραγωγός δηλώνει συμμετοχή με όσα κρασιά θέλει, αλλά δηλώνει και συγκεκριμένη εσοδεία, η οποία πρέπει να κυκλοφορεί επίσημα στο εμπόριο. Φέτος είχαμε πάνω από 600 κρασιά από περίπου 200 οινοποιεία, οπότε φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να έχεις την κύρια ευθύνη σε όλο αυτό.

ΓΠ: Άρα δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον παραγωγό, για να σας στείλει ο ίδιος το κρασί του σε περίπτωση που δεν το βρίσκετε;

ΓΜ: Μπορούν μόνο να μας υποδείξουν πιθανά σημεία πώλησης στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό, αν για οποιονδήποτε λόγο δυσκολεύομαι να τα βρω διαθέσιμα στην αγορά. Αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό που διαχωρίζει το 50GGW από άλλους διαγωνισμούς.

ΓΠ: Επειδή θεωρητικά θα μπορούσε να σου στείλει κάποια ειδική εμφιάλωση με άλλη ετικέτα;

ΓΜ: Ναι, κυρίως γι’ αυτόν τον λόγο, αλλά και για να αντικατοπτρίζουν τα αποτελέσματα αυτό που θα αγόραζε ο καταναλωτής από το ράφι. Ένα άλλο άγχος που έχουμε κάθε χρόνο είναι οι συμμετοχές των οινοποιείων. Σκέψου να είσαι ένας μικρός οινοποιός, να δηλώνεις συμμετοχή μία χρονιά και να μην περνάει το κρασί σου μέσα στα 50 καλύτερα. Να δηλώνεις συμμετοχή και δεύτερη χρονιά, και πάλι να μην περνάει. Είναι μεγάλες οι πιθανότητες να απογοητευτείς ή να «νευριάσεις» με τον διαγωνισμό και να μην ξαναδηλώσεις συμμετοχή. Ωστόσο τα νούμερα συμμετοχών δείχνουν πως αυτά είναι δικά μου άγχη, εφόσον ανεβαίνουν με πολύ υψηλά ποσοστά κάθε χρόνο.

ΓΠ: Ποια είναι η στάση σας προς τους παραγωγούς; Πώς τους δίνετε να καταλάβουν την αξία του διαγωνισμού;

ΓΜ: Αρχικά κάνουμε πολλές δράσεις, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, με τα 50 καλύτερα κρασιά. Η κορυφαία στιγμή ήταν η συμμετοχή στο 10ο Συμπόσιο των Masters of Wine στη Γερμανία, πριν από δύο μήνες. Τώρα, όσον αφορά τα υπόλοιπα κρασιά, αυτά που δεν περνούν στην 50άδα, στέλνουμε κάθε χρόνο ένα feedback από τις γευσιγνωστικές σημειώσεις των κριτών, ώστε να γνωρίζουν τι τους άρεσε και τι όχι. Έτσι, μπορεί κάποιος αρχικά να καταλάβει ότι δεν ήταν άδικος κόπος η συμμετοχή του στον διαγωνισμό και, αν θέλει, να χρησιμοποιήσει αυτές τις σημειώσεις ως συμβουλές για να βελτιωθεί.

ΓΠ: Έχω πολύ μεγάλη περιέργεια για το πώς μπορεί να είναι οι γευσιγνωστικές σημειώσεις αυτών των ανθρώπων.

ΓΜ: Θα συγκλονιστείς. Από το πόσο σοβαρή και ολόσωστη μπορεί να είναι μια περιγραφή μέχρι το πόσο χιουμοριστική και καταιγιστική μπορεί να είναι σε περίπτωση που δοκιμάσουν κάτι που δεν είναι στα γούστα τους.

ΓΠ: Πρέπει να έχει τρομερό ενδιαφέρον να είσαι παρών σ’ αυτή τη διαδικασία.

ΓΜ: Είναι. Πολλές φορές υπάρχει διαφορά στη βαθμολόγηση των κρασιών, δεν συμφωνούν πάντα μεταξύ τους. Σ’ εκείνο το σημείο θα χρειαστεί να συζητήσουν μεταξύ τους, να κάνουν κάποιες παρατηρήσεις ώστε να αιτιολογήσουν τη βαθμολογία τους κ.λπ. Προσωπικά έχω ακούσει από τις πιο διαφωτιστικές συζητήσεις για το τι είναι το ελληνικό κρασί και πού πάει. Ακούς φανταστικά πράγματα να συζητούνται από αυτούς τους τύπους.

ΓΠ: Φέτος θα είναι παρούσα και η Julia Harding MW;

ΓΜ: Ναι. Δεν την έχω γνωρίσει ποτέ και ανυπομονώ.

ΓΠ: Έχει ο κάθε κριτής διαφορετικό γούστο; Δηλαδή, μπορεί να δεις στις βαθμολογίες του Mark Andrew μεγαλύτερη επιείκεια ή αγάπη προς τα φυσικά κρασιά;

ΓΜ: Όχι απαραίτητα. Συγκεκριμένα ο Mark προτιμά τα πεντακάθαρα κρασιά, με ωραίο φρούτο, terroir, προσωπικότητα κ.λπ. Δηλαδή, αν του βάλεις ένα κρασί που έχει 200% καινούργιο βαρέλι, δύσκολα θα του αρέσει.

ΓΠ: Με την πτητική οξύτητα;

ΓΜ: Αν είναι σε βαθμό που η πτητική είναι ελάττωμα, τότε δεν αρέσει. Αν είναι στα όρια του ανεκτού και το βλέπουμε ως προσωπικότητα του κρασιού, ΟΚ. Δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνονται για πτητική, πάντως. Ούτε εγώ προσωπικά.

ΓΠ: Κι εγώ το ίδιο. Για την επιλογή των κριτών τι έχεις να πεις;

ΓΜ: Πιστεύω ότι αντιπροσωπεύουν στο 100% το σήμερα του κρασιού σε παγκόσμιο επίπεδο. Προφανώς, αν ήταν ο διαγωνισμός πριν από 30 χρόνια, το πιθανότερο είναι οι παλέτες να ήταν διαφορετικές.

ΓΠ: Δηλαδή, για παράδειγμα, ένα Super Tuscan ή ένα μεγάλο Bordeaux, που είναι πιο πληθωρικό, με αρκετά έντονο βαρέλι, αρκετό αλκοόλ κ.λπ., πώς θα τα πήγαινε στον διαγωνισμό;

ΓΜ: Νομίζω ότι έχουμε φύγει εντελώς από αυτό το στιλ. Υπάρχει μια παλέτα σήμερα, δεν το συσχετίζω με τα φυσικά κρασιά ή κάτι τέτοιο. Αλλά υπάρχουν σαφείς τάσεις. Οι τάσεις ποιες είναι; Το κρασί να δείχνει το φρούτο του, τον τόπο του, να μην έχει πολύ υψηλό αλκοόλ, να είναι ισορροπημένο και όχι υπερβολικό, να φαίνεται ξεκάθαρα η ποικιλία του σταφυλιού και διάφορα άλλα. Τέτοια κρασιά δείχνουν greatness σήμερα.

ΓΠ: Έγινε χαμούλης πέρυσι με τα αποτελέσματα. Άκουσα από αρκετούς να διαφωνούν με το γεγονός ότι μέσα στο Top 10 υπήρχαν κρασιά με τιμή κάτω των 10€.

ΓΜ: Ναι, στα λόγια μου έρχεσαι. Πολλές φορές οι κριτές προτιμούν τα κρασιά που είναι λιγότερο «φιλόδοξα», αλλά δείχνουν έναν ωραίο χαρακτήρα, ωραίο φρούτο, χωρίς υπερβολές σε αλκοόλ και βαρέλι. Δεν λέω ότι σε 50 χρόνια θα είναι έτσι, αλλά σίγουρα τα αποτελέσματα του 50GGW αντιπροσωπεύουν το σήμερα του παγκόσμιου κρασιού.

ΓΠ: Έχει πολύ ενδιαφέρον όλη αυτή η συζήτηση, ωστόσο ήθελα να είμαι ο πρώτος που θα πάρει κουτσομπολίστικη συνέντευξη από τον Γρηγόρη Μιχαήλο. Πες μας, Γρηγόρη, είσαι μόνος αυτή την περίοδο;

ΓΜ: Άσε με ήσυχο.

ΓΠ: Καλά πήγε αυτό. Διακοπές πού πήγες;

ΓΜ: Στη Ρόδο. Πολύ ωραία ήταν. Ξέρεις, όταν πηγαίνω διακοπές, δεν θέλω πολλά πήγαινε-έλα. Θέλω την ηρεμία μου. Δεν μ’ αρέσει να οδηγώ πολύ και να τραβολογιέμαι από δω κι από κει.

ΓΠ: Ξενοδοχείο all inclusive δηλαδή;

ΓΜ: Οριακά ναι. Κλείνω πάντα ένα ωραίο ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα και το μόνο που κάνω είναι μπάνιο, φαΐ και ύπνο. Κάνω πολλά ταξίδια στο εξωτερικό για το ελληνικό κρασί και ευχαριστιέμαι πάρα πολύ τις βόλτες στις διάφορες γειτονιές της εκάστοτε πόλης όπου βρίσκομαι. Τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα τις έχω συνδυάσει με το να μην κάνω τίποτα. Έτσι ξεκουράζομαι.

ΓΠ: Ποια είναι η αγαπημένη σου χώρα που έχεις ταξιδέψει;

ΓΜ: Μου αρέσει πάρα πολύ να ταξιδεύω στην Ασία. Η στιγμή που δεν θα ξεχάσω είναι μια φορά που είχα πάει στην Ιαπωνία, έκανα βόλτα μόνος μου στην Oσάκα και έψαχνα κάτι να φάω. Βρήκα ένα παραδοσιακό ραμενάδικο, στο οποίο φυσικά δεν μιλούσε κανείς αγγλικά, και ήταν μία από τις κορυφαίες γαστρονομικές εμπειρίες της ζωής μου.

ΓΠ: Επόμενος προορισμός;

ΓΜ: Μετά τη Σαντορίνη έχω ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Είμαι πολύ τυχερός που κάνω τόσα ταξίδια με τη δουλειά μου.

ΓΠ: Να σου πω την αλήθεια, σε ζηλεύω πολύ. Σε ξέρω από τότε που είχες το εστιατόριο στο Χαλάνδρι. Σου λείπει καθόλου η εστίαση;

ΓΜ: Καθόλου, μα καθόλου. Δεν μπορώ να σου περιγράψω το πόσο καθόλου δεν μου λείπει. Από την τελευταία φορά που έβαλα το κλειδί στην πόρτα, είναι σαν να έχω κατεβάσει ρολά και δεν θυμάμαι τίποτε απολύτως. Εκεί μέσα μεγάλωσα. Ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια δούλευα στο εστιατόριο. Όταν έκλεισε, συνειδητοποίησα πόσα πράγματα δεν είχα κάνει στη ζωή μου, πόσες εμπειρίες δεν είχα ζήσει και πόσα ταξίδια δεν είχα πάει. Θαυμάζω πολύ τον κόσμο που αγαπάει να δουλεύει στην εστίαση. Είναι μια πάρα πολύ όμορφη υπηρεσία, πολύ σημαντική για όλους μας, και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό.

ΓΠ: Να πιούμε ένα κρασί όταν επιστρέψεις;

ΓΜ: Δεν θέλεις να περιμένουμε το χριστουγεννιάτικο reunion που κάνουμε με το team του Grape; Καλά, άντε. Ας πιούμε.

ΓΠ: Γρηγόρη, σ’ ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση. Κάθε φορά σκέφτομαι το πόσο σοφός είσαι.

ΓΜ: Εγώ και ο Master Yoda…

 

«Στον καλύτερό μου φίλο, τον Μπαλού».