TENUTA DELLE TERRE NERE

Kόλλησε το μικρόβιο του κρασιού στο εστιατόριο των γονιών του.…

Η ιστορία που κρύβεται πίσω από το προφυλλοξηρικό La Vigna di Don Peppino του οινοποιείου Tenuta delle Terre Nere είναι από εκείνες που αξίζει κάποιος να γνωρίσει, ειδικά αν ψάχνει για μικρές δόσεις «μαγείας» στη ζωή του. Μπροστά ακριβώς από το κτίριο του οινοποιείου, με το ηφαίστειο της Αίτνας συχνά πυκνά να βρυχάται στο φόντο, υπάρχει ένα μικρό κομμάτι γης που δεν ξεπερνά τα 10 στρέμματα και το οποίο –άγνωστο γιατί– κατάφερε να διασωθεί από την επέλαση της φυλλοξήρας που έφτασε στη Σικελία το 1879. Με απλούς μαθηματικούς υπολογισμούς, η ηλικία του συγκεκριμένου αμπελώνα αγγίζει σήμερα τα 140 χρόνια. Για 70 συναπτά έτη το αμπέλι δεχόταν το «χάδι» του Don Peppino, ενός Ιταλού αγρότη που αφοσιώθηκε στο να φροντίζει αυτό το μοναδικό «έργο τέχνης» της φύσης. Στο όνομα της αγάπης του Peppino για το προφυλλοξηρικό αμπέλι, ο σπουδαίος Marco de Grazia, ιδιοκτήτης του οινοποιείου Tenuta delle Terre Nere, όταν οινοποίησε για πρώτη φορά πίσω στο 2006 τους «καρπούς» του συγκεκριμένου αυτόριζου αμπελώνα, έδωσε στο κρασί το όνομα «La Vigna di Don Peppino». Έτσι ο Ιταλός αμπελουργός και το όνομά του πέρασαν για πάντα στην ιστορία.

Η πραγματική μαγεία, όμως, ξεκινάει κάθε φορά που ανοίγει μια φιάλη από το κρασί. Η ευγένεια και η αρχοντιά που προσφέρει μπορούν να συγκριθούν μόνο με κορυφαίες Βουργουνδίες και Barolo. Πιο «τολμηρό» από μια έξοχη Βουργουνδία με περισσότερο αέρα και «drinking pleasure» από τα πιο σφιχτά, κορυφαία Barolo. Ένα ιδιόμορφος συνδυασμός κομψότητας, δύναμης και ορυκτότητας σαν «ηφαίστειο» στο ποτήρι. Η Αίτνα διαθέτει ένα συγκλονιστικά μοναδικό terroir σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε ποιο άλλο μέρος μπορείς να συναντήσεις έναν τέτοιο συνδυασμό ευγενών ποικιλιών, ηφαιστειογενών εδαφών, υψομέτρου και προφυλλοξηρικών αμπελιών; Τα κρασιά πάλλονται από φρεσκάδα, δύναμη και εσωτερική ενέργεια. Ο Marco στέκεται απέναντι στο προφυλλοξηρικό αμπέλι σαν απλός «υπηρέτης» του terroir. Ο «αρχιτέκτονας» του λεγόμενου μοντέρνου στιλ των Barolo, με μπόλικες δόσεις νέου βαρελιού και τρομακτικής συμπύκνωσης, δείχνει το «λεπτεπίλεπτο» χέρι του απέναντι στο συγκλονιστικό terroir της Αίτνας. Η Βουργουνδία της Μεσογείου, όπως χαρακτηριστικά την αποκαλεί, είναι πηγή «μαγείας»… Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα το γήινο γύρω από το συγκεκριμένο κρασί. Κάθε φορά είναι σαν να γεύεσαι τα σύννεφα και την ευτυχία. Παρακαλώ μη με ξυπνήσετε από το όνειρο μιας τέτοιας κάθετης γευστικής δοκιμής…

2016 ― Πικάντικο κόκκινο φρούτο, πιπέρι, γραφίτης και μεσογειακά βότανα εκρήγνυνται στη μύτη. Εντάσεις και δύναμη στο στόμα, σπάνια συναντάει κάποιος τανίνες με τόσο σοφιστικέ χαρακτήρα και διάρκεια. Βελούδινες στο ξεκίνημα, ανελέητες στην πορεία, ζητούν έξτρα χρόνο. Ένα μικρό θηρίο στο κλουβί, το οποίο όμως δεν υστερεί ήδη από αυτή τη στιγμή σε αρμονία και ισορροπία.

2015 ― Η ανθισμένη του μύτη θα κάνει τις καλύτερες Βουργουνδίες να «κοκκινίσουν». Πολυεπίπεδο, εκφραστικότατο, με μοσχοβολιστές βιολέτες και τριαντάφυλλα να συμπληρώνουν το απίθανο κόκκινο φρούτο, ασιατικά μπαχαρικά και στο φόντο ορυκτότητα. Στο στόμα δείχνει πλούσιο, με σαρκώδες, ζουμερό φρούτο και δυνατές τανίνες που δείχνουν πόσο νέο είναι. Το βαρέλι προς αναζήτηση, σχεδόν τέλεια ενσωματωμένο.

2013 ― Πιο ντροπαλό, χωρίς όμως να του λείπουν το βάθος και η συμπύκνωση. Πικάντικο και μπαχαρένιο, με ώριμο μαύρο κεράσι και ξύσμα από μολύβι. Τανικό και σφιχτό στο στόμα, με εξαιρετική δύναμη, άγριο, αλλά και φίνο ταυτόχρονα. Η εκπληκτική δομή υπάρχει και με την ώρα το κρασί φαίνεται πως ανοίγει. Μια σπουδαία έκφραση του προφυλλοξηρικού αμπελώνα.

2012 ― Πολυεπίπεδο, με «τόνους» φρούτου, αλλά και υπέροχη γήινη διάσταση με ζωικές νότες. Θυμάρια, βότανα, φασκόμηλο λες και περπατάς στην εξοχή. Το στόμα είναι υπέροχα δομημένο, με πιο ζεστό αλκοόλ, αλλά και άφθονο φρούτο στη μέση της παλέτας. Πικάντικο επίμονο τελείωμα με ορυκτή υπογραφή.

2011 ― Ένας μπαξές με κόκκινα τριαντάφυλλα, κεράσια και μια αιθέρια φυτικότητα που το ανεβάζει σε άλλα επίπεδα. Είναι μαγικός ο τρόπος με τον οποίο οι τανίνες, ενώ διαθέτουν αχαλίνωτη δύναμη, δεν δείχνουν υπερβολικές, ενώ το terroir πάντα βγαίνει στο προσκήνιο. Ο χρόνος δεν το έχει αγγίξει ακόμα, έχει πολύ δρόμο μπροστά του.

2010 ― Πιο ώριμο ζεστό φρούτο, μαύρο κεράσι, λικέρ, σοκολάτα και μέντα. Καραμέλα βουτύρου, toffee και αποξηραμένο σύκο. Η μύτη εξελιγμένη, αλλά χωρίς ίχνος κόπωσης. Τανίνες και δομή στο στόμα συνδυάζονται με την κομψότητα και την αρμονία. Εξαιρετική ισορροπία με φίνες γραμμές και εξαιρετικά χαλιναγωγημένες τανίνες. Χαμόγελο και πάλι στα χείλη.

2007 ― Όμορφο γκρενά, μύτη πολύπλοκη που συνδυάζει αποξηραμένο φρούτο, ορυκτότητα και μπαχάρια. Οι τανίνες έχουν μεγάλη ένταση και ακούγονται λίγο παραπάνω από ό,τι θα περίμενε κανείς, ενώ το βαρέλι δίνει ελαφρώς καπνιστό χαρακτήρα και ζωικές νότες σαν μπέικον. Η επίγευση είναι μακρά και πολύπλοκη.

2006 ― Η πρώτη χρονιά παραγωγής δεν ήταν καν σπουδαία, αλλά ο χρόνος είναι σύμμαχος. Σε εκπληκτική στιγμή το κρασί, αρωματικά φλερτάρει με μεσογειακά βότανα, καπνό, και ώριμο κόκκινο φρούτο. Ευγενικό και πολύπλοκο, εξαιρετικά ισορροπημένο. Έχει ό,τι θα προσδοκούσες να βρεις, αλλά και πολύ χρόνο ακόμα μπροστά του. g