«Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες. Θυμόμαστε στιγμές». Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που καταγράφηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Δευτέρα βράδυ με την κουμπαροπαρέα, στο υπέροχο Materia Prima του Μιχάλη Παπατσίμπα, στο Κουκάκι. Μια εξαιρετική κάβα-wine bar, με ζεστή διακόσμηση, αλλά και ατμόσφαιρα που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο σπίτι με πολύ γούστο και μεγάλη συλλογή κρασιών! Στα ποτήρια μας το Barolo Αlbe 2014 του G.D. Vajra, από σταφύλια Nebbiolo καλλιεργημένα σε υψηλά υψόμετρα, γεγονός που αποτυπώνεται και στο κρασί: πολύ υψηλή οξύτητα, λεπτότητα, φινέτσα, συγκρατημένο αλκοόλ, ανθικότητα, φίνες τανίνες και μεγάλο δυναμικό παλαίωσης. Δοκιμάστε το με τη γραβιέρα Ιθάκης πέντε ετών, το carpaccio μόσχου ή την tagliata, και θα απογειωθείτε!
Aγαπημένο σίριαλ στην τηλεόραση και πείνα. Η απάντηση; Βουβαλίσια burrata. Μια μοναδική σφαιροποιημένη τυρολιχουδιά, στην οποία, όταν την κόβεις στη μέση, ξεχειλίζει το υγρό της μείγμα από σβόλους μοτσαρέλας, ricotta και κρέμα γάλακτος. Προσθέτουμε ελαιόλαδο, αλάτι και βασιλικό και σερβίρουμε με τοματίνια, ρόκα και παξιμαδάκια. Έτσι, εύκολα δημιουργήσαμε ένα βράδυ μια μοναδική και πανεύκολη γαστρονομική κατάσταση, την οποία συνοδεύσαμε με το υπέροχο, αφιλτράριστο Βιδιανό της Oenops, οινοποιημένο σε βαρέλια, δεξαμενές και αμφορείς. Κρεμώδες, ορυκτό, ροδακινάτο, ξηροκαρπάτο, απογειωτικό!
Είχα τη χαρά και την τιμή πρόσφατα να διευθύνω οινικά ένα event με απανωτές γευστικές συγκινήσεις. To Mediterra Retreat στο Καπανδρίτι διοργάνωσε για πρώτη φορά ένα ξεχωριστό wine dinner, δίνοντας πρόσβαση στην ιδιωτική του κάβα σε δέκα τυχερούς. Πράσινες σαλάτες, ταρτάρ κιτρινόπτερου τόνου, βόειο χτένι, κρέατα ξηράς ωρίμασης John Stone, καθώς και τα επιβλητικά γιαπωνέζικα Kobe Wagyu στάθηκαν δίπλα σε εμβληματικά κρασιά, όπως το Domaine Raymond Usseglio & Fils, Cuvée Impériale, Châteauneuf-du-Pape 2010 (RP 99/100) και το Torbreck The Factor Shiraz 2002 (επίσης RP 99/100). Μοναδική επίγευση το βαθμολογημένο με RP 100/100 επιδόρπιο Toro Albalá Don PX Convento Selección του 1946, ένα ισπανικό ελιξίριο από σταφύλια Pedro Ximénez, ξεχασμένο στα βαρέλια από την εποχή της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και εμφιαλωμένο σε μόλις 825 φιάλες!
Kαι το όνομα αυτού, Στράτος! Στη βάφτιση του δεύτερου γιου μας γλεντήσαμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους στο εστιατόριο Νησιώτισσα, στα Άνω Βριλήσσια. Στα ποτήρια όλων υπήρχε μόνο ροζέ κρασί και συγκεκριμένα το υπέροχο Ροζέ του Κτήματος Δρυόπη, από αμπέλια 850 μέτρων στον Ασπρόκαμπο Νεμέας. Πλέον αρκετά πιο ανοιχτόχρωμο και γαστρονομικό, ακολουθώντας την παγκόσμια τάση, το κρασί το αγάπησαν όλοι, καθώς λειτούργησε ως ιδανικό πασπαρτού ανάμεσα σε ό,τι έφτασε στο τραπέζι μας: τηγανητά τυροπιτάρια, κολοκυθάκια, σαλάτες, πατέ μελιτζάνας και διάφορα κρέατα.
Ο κλασικός φαγητοεφιάλτης με καταδιώκει κάθε φορά που επισκέπτομαι την Κολωνία, με αφορμή την έκθεση Αnuga. Λουκάνικα «δεινόσαυρου», πουρές και ξινολάχανο. Φέτος όμως φάγαμε υπέροχα, ειδικά εκείνο το βράδυ που παρακάμψαμε τις γερμανικές μπιραρίες και φτάσαμε στη σάλα του εξαιρετικού εστιατορίου Limani, δίπλα στον ποταμό Ρήνο. Τρυφερά καλαμαράκια, λευκή ταραμοσαλάτα, στιφάδο κουνέλι και μοσχαρίσιο συκώτι μάς βοήθησαν να αδειάσουμε –σχετικά εύκολα– δύο φιάλες Γεροβασιλείου Αvaton (Λημνιό, Μαυρούδι, Μαυροτράγανο) σαν να ήταν γάργαρες γερμανικές μπιρίτσες! Το πόσο καλά πάει ένα τέτοιο ερυθρό κρασί με τα καλαμαράκια και την ταραμοσαλάτα δεν μου έκανε αυτή τη φορά εντύπωση, το είχα εμπεδώσει –με την ίδια παρέα– μια άλλη βραδιά στου Βασίλαινα.
Παντρεμένοι με παιδιά σε μικρές και βρεφικές ηλικίες. Δύσκολες οι έξοδοι σε αυτή τη φάση. Και λοιπόν; Σουβλάκι σολομού με πιπεριές (από το σούπερ μάρκετ, ντε!) ψημένο στο τηγάνι με teriyaki sauce, πράσινη σαλάτα και στα ποτήρια μας το Meursault Les Clous 2014 του Bouchard Pere & Fils, με τις ωραίες του ορυκτές, λεμονάτες και ξηροκαρπάτες, τσαχπίνικες νότες! Χρόνος ετοιμασίας πιο σύντομος και από τοστ. Κόστος δείπνου όσο αρκετά τοστ, οπότε με μέτρο. Να φυλάξετε την ιδέα για καμιά Τετάρτη! g
