Το ερευνητικό έργο BACCHUS ολοκληρώθηκε πρόσφατα, με τη συμμετοχή, μεταξύ άλλων, του Γεωπονικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Κτήματος Γεροβασιλείου. Το έργο αφορούσε δύο ρομποτικά συστήματα, τα οποία συνεργάστηκαν ώστε να ολοκληρώνουν επιτυχώς τον τρύγο, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Δύο ρομπότ συνεργάστηκαν για να ολοκληρώσουν τον τρύγο σε ειδικά επιλεγμένες περιοχές του Κτήματος Γεροβασιλείου. Ένα από τα δύο ρομπότ εκπαιδεύτηκε να επιθεωρεί τον αμπελώνα, δημιουργώντας μια πλήρη εικόνα για την κατάσταση της καλλιέργειας. Στον τομέα αυτό, το ποσοστό επιτυχίας πρόβλεψης έφτασε το 92%. Αυτό σήμαινε ότι ο αμπελουργός γνώριζε εκ των προτέρων τι να περιμένει και μπορούσε να προετοιμάσει τόσο τη γραμμή παραγωγής όσο και την εμπορική του στρατηγική.
Ένας δεύτερος στόχος του έργου ήταν η εκτίμηση της ωριμότητας των σταφυλιών, ώστε να προγραμματιστεί η συγκομιδή. Οι αισθητήρες του ρομπότ είχαν τη δυνατότητα να μετρούν το ποσοστό σακχάρων στα σταφύλια και να αποφασίζουν αν τα τσαμπιά ήταν έτοιμα για κοπή. Ανάλογα με τον τύπο του σταφυλιού, η επιτυχία στην επιλογή κυμάνθηκε μεταξύ 72% και 79%.
Η τρίτη και τελευταία διαδικασία πραγματοποιούνταν από το δεύτερο συνεργαζόμενο ρομπότ, το οποίο, χρησιμοποιώντας δύο βραχίονες, έκοβε τα τσαμπιά που του είχε υποδείξει το συνεργαζόμενο ρομπότ και τα τοποθετούσε σε ενσωματωμένο τελάρο για μεταφορά στον χώρο παραγωγής. Σε αυτό το στάδιο, η επιτυχία έφτασε το 75%, δηλαδή από τα 100 τσαμπιά, η συλλογή των 75 έγινε σωστά, χωρίς πτώσεις στο έδαφος ή τραυματισμούς.
Τα αποτελέσματα ξεπέρασαν τις προσδοκίες των συμμετεχόντων. Σύμφωνα με τη Ζωή Δουλγέρη, καθηγήτρια Ρομποτικής και διευθύντρια του Εργαστηρίου Αυτοματοποίησης και Ρομποτικής, το έργο παρουσιάστηκε στο European Robotics Forum τον Μάρτιο του 2024 ως success story.
Ωστόσο, η συνέχεια της επιτυχίας δεν είναι ορατή. Αν και το επόμενο βήμα θα ήταν η μετατροπή του έργου σε εμπορικό προϊόν, οι πιθανότητες είναι μικρές. Παρότι οι εταιρείες Robotnik και Thorvald διαθέτουν τα βασικά ρομπότ, αυτά χρειάζονται περαιτέρω εξοπλισμό, όπως βραχίονες και αισθητήρες, οι οποίοι απαιτούν τη συμβολή άλλων εταιρειών. Μέχρι στιγμής, κανείς από τους συμμετέχοντες δεν έχει αναλάβει να συνδυάσει αυτά τα στοιχεία σε ένα ολοκληρωμένο προϊόν.
“Είναι λυπηρό για όλους μας,” αναφέρει η κυρία Δουλγέρη. “Δυστυχώς, πολλά έργα της ΕΕ μένουν σε ένα συρτάρι.” Η κατάσταση γίνεται πιο απογοητευτική αν σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει άλλο ανταγωνιστικό προϊόν στην αγορά. Ένα μοναδικό ευρω
