Μια σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη στην περιοχή που ήταν η αρχαία πόλη της Σικυώνας φέρνει στο φως στοιχεία για την παραγωγή και το εμπόριο κρασιού.
Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα «wine bar» της Ρωμαϊκής περιόδου που καταστράφηκε από ένα «απρόσμενο γεγονός», κάτι που οδήγησε τους ιδιοκτήτες του να το εγκαταλείψουν. Τα ευρήματα, που παρέμεναν κρυμμένα εδώ και 1.600 χρόνια βρέθηκαν στην δυτική Κορινθία, κοντά στο Κιάτο. Η περιοχή αυτή απέχει σε ευθεία περίπου 20 χιλιόμετρα από την οινοπαραγωγική ζώνη της Νεμέας αν και παρεμβάλλεται ένα βουνό ανάμεσά τους.
Ο Σκοτ Γκάλλιμορ, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο Wilfrid Laurier του Καναδά, και ο Μάρτιν Γουέλς, ειδικός στην κλασική αρχαιολογία στο Austin College, παρουσίασαν τα ευρήματά τους στην ετήσια συνάντηση του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής στο Σικάγο τον περασμένο μήνα, όπως αναφέρει ο Όουεν Γιάρους από το Live Science.
«Τα νομίσματα βρέθηκαν όλα στο πάτωμα του καταστήματος, διασκορπισμένα σε όλο τον χώρο», είπε ο Γκάλλιμορ. «Φαίνεται ότι αυτά κρατούνταν μαζί, είτε σε κεραμικό δοχείο είτε σε κάποια τσάντα. Όταν ο χώρος καταστράφηκε, αυτό το δοχείο φαίνεται να έπεσε στο πάτωμα και τα νομίσματα διασκορπίστηκαν».
Ποιο ήταν το μυστηριώδες γεγονός που προκάλεσε τους κατοίκους του κτιρίου να το εγκαταλείψουν; Οι ειδικοί δεν μπορούν να πουν με σιγουριά, αλλά πιστεύουν ότι θα μπορούσε να πρόκειται για έναν σεισμό ή επικίνδυνες καιρικές συνθήκες που προκάλεσαν την κατάρρευση της δομής.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι υπήρχε παραγωγή και κατανάλωση κρασιού στο χώρο, πολύ πιθανό και λιανική πώληση. Καφενείο, καπηλειό ή wine bar, όπως κι αν το πει κανείς, το θέμα είναι ότι σε μια άλλη εποχή, στα ίδια μέρη ζούσαν άνθρωποι που είχαν κοινές συνήθειες με μας.
Η περιοχή της Κορινθίας και κυρίως το ημιορεινό και ορεινό κομμάτι της έχει μεγάλη ιστορία στην παραγωγή κρασιού και τα κρασιά της ταξίδευαν ανά τους αιώνες σε άλλα μέρη.
Το κρασί έπαιξε ένα ζωτικό ρόλο στον αρχαίο Ρωμαϊκό πολιτισμό σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, αν και ήταν ιδιαίτερα «μεγάλη πηγή πλούτου για την Ρωμαϊκή ελίτ», όπως ανέφερε ο Emlyn Dodd, αρχαιολόγος στο British School στη Ρώμη και ειδικός στην παραγωγή κρασιού στα αρχαία χρόνια.
Πολλά ερωτήματα παραμένουν για το κατάστημα της Σικυώνας κι ένα από αυτά είναι για τον τύπο του κρασιού που θα προσφερόταν. “Δυστυχώς, δεν έχουμε κανένα άμεσο αποδεικτικό στοιχείο για τους τύπους κρασιών που μπορεί να προσφερόταν,” δήλωσε ο Γκάλλιμορ. «Έχουμε κάποια στοιχεία από κουκούτσια σταφυλιών (Vitis vinifera), αλλά δεν είμαστε σε θέση να πούμε κάτι πιο συγκεκριμένο από αυτό αυτή τη στιγμή».
Μετά τη Ρωμαϊκή εποχή, στα βυζαντινά χρόνια η περιοχή γνώρισε και πάλι ακμή με το κρασί να αποτελεί στοιχείο του πολιτισμού. Με τον ερχομό των Τούρκων γύρω στο 1400 μΧ η κατανάλωση μειώθηκε αν και όπως μας λέει ο οινοποιός Γιάννης Παραργυρίου από το Λαλιώτη της Κορινθίας, ποτέ δεν διακόπηκε η παραγωγή κρασιού. «Από το 1730 που οι κατακτητές εναλλάσσονταν ανάμεσα σε Βενετούς και Τούρκους, υπήρξαν περίοδοι που συνεχίζονταν το εμπόριο, κι άλλες που διακόπτονταν. Αυτό που δεν άλλαξε ήταν η οικιακή παραγωγή κρασιού. Ο καθένας έφτιαχνε το κρασί της οικογένειας κάθε χρόνο. Έπαιρναν δύναμη και ενέργεια οι άνθρωποι από το κρασί και κάθε σπίτι είχε τουλάχιστον δύο βαγένια (βαρέλια), μάλιστα αρκετά μεγάλα αφού έφτιαχναν από δύο τόνους σε κάθε σπίτι ενώ στο καφενείο και στην ταβέρνα σέρβιραν μόνο τοπικό κρασί, δεν υπήρχε ξένο».
Ο Γιάννης Παπαργυρίου μάλιστα θυμάται τις αφηγήσεις της οικογένειας να κάνουν λόγο για τον προ-πάππου του που καλλιεργούσε αμπέλι μέσα στο Κιάτο πολύ κοντά στην πλατεία κι έφτιαχνε κρασί απ’ αυτό. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους η κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται και έτσι σήμερα υπάρχουν πολλα οινοποιεία που παράγουν κρασί όχι μόνο στο συγκεκριμμένο κομμάτι, αλλά σε όλη την Κορινθία.
Αν θέλετε μπορείτε να δείτε το αφιέρωμα του Grape στην Ορεινή Κορινθία, ΕΔΩ
