«Οι άνθρωποι δεν θυμόμαστε μέρες. Θυμόμαστε στιγμές». Κρασιά, εστιατόρια, αρώματα, στιγμές και απόψεις που καταγράφηκαν σε ένα ημερολόγιο.
Στη μοναδική θεματική έκθεση ροζέ «Drink Pink» της Vinetum, που διοργανώθηκε τον Ιούνιο στο Hilton, το κοινό δοκίμασε και επέλεξε τα αγαπημένα του ροζέ. Κάπως έτσι κι εγώ αποφάσισα ότι το L’esprit Du Lac 2018 του Κτήματος Κυρ-Γιάννη θα μας έκανε εξαιρετική παρέα από το καλοκαίρι και μετά. Από φτωχά, αμμώδη εδάφη του Αμυνταίου Φλωρίνης και σε υψόμετρο 600 μ., το ροζέ αυτό φέρνει τη δροσιά του τόπου του στο ποτήρι μας. Το Ξινόμαυρο του χαρίζει επιπλέον οξύτητα και λεπτότητα, ενώ μια όμορφη παλέτα από ρόδι, τοματάκια βελανίδι, εσπεριδοειδή και άνθη συμπληρώνει την εικόνα. Ονειρικό ταίριασμα με γεμιστές τομάτες και πιπεριές, αλλά και με κάθε λαδερό πιάτο.
Oλα τα κρασιά του Γιάννη Τσέλεπου, ανεξάρτητα από ποιο από τα τρία οινοποιεία της οικογένειας προέρχονται, περιστρέφονται γύρω από την ίδια φιλοσοφία: φινέτσα, εσωτερικότητα, λεπτότητα και αριστοκρατικότητα. Έτσι κι αυτή η νεαρή Σαντορίνη του 2017 της Κάναβας Χρυσού Τσέλεπος, από τον ιδιόκτητο αμπελώνα της οικογένειας Χρυσού στον Πύργο: δωρική, ορυκτή και λεμονάτη. Την ανοίξαμε πριν αναπτύξει πλήρως τη δυναμική της, αλλά το φρέσκο ψάρι που βρέθηκε στις σχάρες μας και το οποίο πριν από ελάχιστες ώρες κολυμπούσε στα νερά του κόλπου Καλλονής στη Λέσβο, δεν μας άφησε άλλη επιλογή!
Oταν ακόμα και κάποιοι σπουδαίοι Γάλλοι οινοπαραγωγοί φτιάχνουν στις μέρες μας μοντέρνα κρασιά εντυπωσιασμού, επηρεαζόμενοι από τις μόδες του οινικού marketing, εμείς οι οπαδοί του ευρωπαϊκού στιλ τι κάνουμε για να παρηγορηθούμε; Ανοίγουμε ένα Κτήμα Μερκούρη 2017 ερυθρό, ένα μοναδικό χαρμάνι Refosco και Μαυροδάφνης από το Κορακοχώρι Ηλείας. Πινελιές από σιτεμένο κρέας και ζωικές νότες πάνω σε πυκνό κόκκινο φρούτο δημιουργούν την τέλεια γευστική γέφυρα με το ντόπιο νησιώτικο αρνί που ψήσαμε στα κάρβουνα. Μια βουκολική απόλαυση που θα σας κάνει να μουγκρίσετε!
Δεν ανοίγω συχνά κρασί μεσοβδόμαδα, γιατί -κάποιες φορές- δεν αδειάζουν οι φιάλες και το κρασί οξειδώνεται. Θα ήθελα να δοκιμάζω δύο τρία διαφορετικά ποτήρια κρασί κάθε μέρα, από διαφορετικές ετικέτες, χωρίς να ανοίγω τις φιάλες. Και όμως, γίνεται! Το σύστημα Coravin, με βελόνα-«κλέφτη» που εισέρχεται στη φιάλη μέσω του φελλού, τραβάει κρασί αναπληρώνοντας το κενό με το άχρωμο ευγενές αέριο αργό και όχι με οξυγόνο. Είναι ή δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη οινική επανάσταση της τελευταίας εικοσαετίας; Το περιμένω, θα σας γράψω εντυπώσεις!
Yπάρχουν, λοιπόν, κάποιοι περίεργοι τύποι που λένε ότι «δεν τους αρέσουν οι σαμπάνιες». Απίστευτο, έτσι; Κάντε ένα πείραμα. Τηγανίστε. Τηγανίστε τα πάντα: κολοκυθάκια, τυροπιτάκια, πατάτες, καλαμαράκια… Και μετά ανοίξτε ένα Karanika Brut Cuvée Speciale του Laurens Hartmann από το Αμύνταιο. Αφρώδες, με δεύτερη ζύμωση στη φιάλη, ώστε τα λεμόνια και τα λοιπά εσπεριδοειδή να μπλέκονται περίτεχνα με αρώματα brioche και φρέσκιας ζύμης. Τελικά, δεν θα αφήσουν σταγόνα από τα αφρώδη «που δεν τους αρέσουν», το εγγυώμαι προσωπικά. Αν χάσω, με κερνάτε ένα κιβώτιο.
Bαρελάτο λευκό κρασί, Γαλλία και value for money. Πάνε όλα αυτά μαζί; Πάνε, σπάνια όμως! Όπως στην περίπτωση του Château Magneau 2016, ενός λευκού Bordeaux από τα χαλικώδη εδάφη της περιοχής Graves, με λιανική τιμή περί τα 10 ευρώ. Η ποικιλιακή ισορροπία (50% Sauvignon Blanc, 50% Sémillon) δημιουργεί και την αντίστοιχη γευστική ισορροπία: φυτικότητα, δροσιά, πράσινο μήλο και τροπικά αρώματα από το Sauvignon, όγκος και λιπαρότητα από το Sémillon, αλλά και τη ζύμωση σε νεαρά δρύινα βαρέλια (50% καινούργια) με bâtonnage για επτά μήνες.
Oστρακα, γυαλιστερές, κυδώνια. Ιώδιο και αλμύρα στα ούλα, Gaia Wild Ferment 2016 στο ποτήρι. Σεμιναριακή ορυκτότητα, βρεγμένα βότσαλα, κοχύλια, θαλασσινό νερό, λιπαρότητα, όγκος. Υψηλή οξύτητα, με εκχύλισμα και όγκο από τριών ειδών βαρέλια (γαλλική δρυς, αμερικανική δρυς και ακακία), στα οποία έχει ζυμωθεί το μισό χαρμάνι. Ένα κρασί παγκόσμιας κλάσης που προκαλεί συγκίνηση. g
