Είναι γνωστό ότι στο κρασί όλα συμβαίνουν πολύ αργά. Τα πάντα χρειάζονται χρόνο, φροντίδα και υπομονή.Από την ίδια τη δημιουργία του κρασιού μέχρι την εμπορική του καταξίωση, κάθε γενιά δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη, με την ελπίδα να την πάει λίγο παρακάτω.
Το ελληνικό κρασί έχει κάνει πολύ σημαντικά βήματα προς την ενηλικίωση, παρά τις παιδικές ασθένειες που ακόμα το ταλαιπωρούν από καιρού εις καιρόν.
To να συμπεριλάβει κάποιος ως προορισμό το οινοποιείο Peregrine στο ταξίδι του είναι εύκολο. Το δύσκολο είναι να φτάσει έως εκεί, αφού βρίσκεται στη Νέα Ζηλανδία.
Αναμφισβήτητα, ο οινοτουρισμός αποτελεί έναν κλάδο που πληγώθηκε βαθιά από την πανδημία τα τελευταία δύο χρόνια.
«Αν πραγματικά θέλετε να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, πιείτε ένα ποτήρι κρασί. Συνειδητοποιήστε όμως την αίσθηση που σας χαρίζει αυτή η εμπειρία, μην το πίνετε μηχανικά. Τι αίσθηση σας χαρίζει στο στόμα, πώς αισθάνεστε όταν το πίνετε….».
H οινοπαραγωγός ζώνη της Santa Barbara βρίσκεται πιο κοντά στον Ισημερινό από ό,τι βρίσκεται η Κρήτη και η Κύπρος. Τη θεωρούμε το αντίπαλο δέος της Sonoma για την παραγωγή κορυφαίων Pinot, όταν η Santa Barbara βρίσκεται κατά 580 χιλιόμετρα νοτιότερα, έχοντας δηλαδή παρόμοια απόσταση με εκείνη μεταξύ Champagne και Ροδανού.
Τα τεύχη σε ηλεκτρονική μορφή
Ο χώρος εστίασης του κεντρικού κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη θεωρείται ένα από τα κρυμμένα μυστικά της πρωτεύουσας, τόσο κοντά στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και τόσο μακριά από τον θόρυβο και το άγχος της αστικής καθημερινότητας.
Σύγχρονο, φινετσάτο, διακριτικό και πάνω απ’ όλα δροσερό, το αίθριο του B&E Goulandris Café-Restaurant αποτελεί έναν ιδανικό χώρο συνάντησης για κάθε ώρα της ημέρας.
Στην Ourse, που μετράει μόνο λίγους μήνες λειτουργίας, ο ενθουσιασμός, η έμπνευση και το πάθος για τη ζαχαροπλαστική αποτέλεσαν την κινητήρια δύναμη που έκανε τον Στέφανο Τσουκαλά και τη Βίκυ Νταλαγιάννη να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τον Σπύρο Πεδιαδιτάκη.
Είναι γνωστό ότι στο κρασί όλα συμβαίνουν πολύ αργά. Τα πάντα χρειάζονται χρόνο, φροντίδα και υπομονή.Από την ίδια τη δημιουργία του κρασιού μέχρι την εμπορική του καταξίωση, κάθε γενιά δίνει τη σκυτάλη στην επόμενη, με την ελπίδα να την πάει λίγο παρακάτω.
Τριλογία, Κτήμα Κόκκαλη. Ένα κρασί-αποκάλυψη, που γεννήθηκε τη δεκαετία του 1990. Ένα κρασί που δεν διαφημιζόταν παρά μόνο από στόμα σε στόμα, ένα κρασί πέρα από τα φώτα της mainstream δημοσιότητας, ένα από τα πρώτα ελληνικά κρασιά που χαρακτηρίστηκαν cult.
Εκείνη την Παρασκευή των Βακχών, γνώρισα τον Χρήστο Ζαφειράκη. Πάντα μου άρεσαν τα κρασιά του, αλλά δεν είχα ποτέ την τύχη να τα πούμε από κοντά. Μου έδωσε ανοιχτή πρόσκληση για το οινοποιείο, αλλά δεν αξιώθηκα να πάω ποτέ. Μέχρι που πήγα…
